Ούτε ιερό ούτε όσιο δεν έχουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ. Με την αντίδρασή τους στην υπόθεση των παράνομων χρηματοδοτήσεών τους και τις σκληρότατες καταγγελίες του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, έκαναν, ακόμα μια φορά, επίδειξη της δύναμής την οποία έχουν σφετεριστεί από τη διαχείριση ενός οργανισμού κι ενός δημόσιου αγαθού που βεβαίως δεν τους ανήκει.
Απέδειξαν έτσι ξανά ότι εξακολουθούν να παραμένουν αυτό που πάντα ήταν: κράτος εν κράτει, πάνω από θεσμούς, πάνω από κοινωνία και, φυσικά, πάνω από κανόνες. Ότι δεν τους κουνάει κανείς και τίποτα. Είναι πραγματικά η ΔΕΗ στην εξουσία…
Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και οι απειλές τους για απεργίες από αυτές που, όπως λένε, εκείνοι ξέρουν να κάνουν σε περίπτωση που πάει κανείς να τους πειράξει την περιουσία που τους την άφησε ο πατέρας τους…
Προφανώς, κάτι έχουν καταλάβει: η κυβέρνηση, που τόσο καλές επιδόσεις έχει στο να κόβει μισθούς και συντάξεις και να αυξάνει τους φόρους, έχει αντιθέτως αποτύχει πλήρως ακόμα και να αγγίξει τα οργανωμένα συμφέροντα που αντιμετωπίζουν το δημόσιο και τον πλούτο του ως ιδιωτική τους υπόθεση.
Και όχι μόνον έχει αποτύχει, αλλά, κάτι χειρότερο: δείχνει τώρα και μια ακατανόητη διγλωσσία. Ξαφνικά, κάποια από αυτά τα συμφέροντα, έχουν αποκτήσει προθύμους συμμάχους που ούτε τους φαντάζονταν.
Λέει ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι είμαστε στην εντατική και πρέπει, μεταξύ άλλων, και ένα τμήμα της ΔΕΗ να πουληθεί, αλλά η εν μέρη καθ ύλην αρμόδια υπουργός, η κυρία Μπιρμπίλη, διαφωνεί! Και είναι ακόμα στη θέση της! Και, φυσικά, αυτά που λέει, ή καλύτερα που διαρρέει, είναι το απόλυτο βούτυρο στο ψωμί των συνδικαλιστών…
Και προσοχή: δεν πρόκειται για μια υπουργό που έχει αυτοφυή πολιτική υπόσταση, που έχει πίσω της λαική νομιμοποίηση. Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Για πρόσωπο που δεν υπήρχε στο πολιτικό σύστημα μέχρι που ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να της δώσει ένα χαρτοφυλάκιο.
Πρόκειται δηλαδή για πρόσωπο πολιτικά ετερόφωτο και χωρίς αυτοτέλεια, με δύναμη και παρέμβαση στην κοινωνία που θα ήταν ανύπαρκη χωρίς αυτή που της έχει προσδώσει η θέση που μέσα σε ένα πρωί της δόθηκε. Και που μόλις, με τον α ή τον β τρόπο τελειώσει αυτή η θητεία της, πιθανότατα θα επανέλθει αμέσως στην αφάνεια από την οποία προέρχεται.
Εν τω μεταξύ, όμως, θα έχει ενδεχομένως προλάβει να δυναμιτίσει όχι μόνον την υπόθεση της ΔΕΗ, αλλά και άλλες κεντρικές πολιτικές της «κυβέρνησης της εντατικής»: μόλις άνοιξε το τελευταίο της μέτωπο με το θέμα της «περαίωσης των αυθαιρέτων» στρεφόμενη και πάλι κατά της, κατά τα λοιπά αδήριτης ανάγκης της κυβέρνησης να μαζέψει χρήματα για να πληρώσουμε το… νοσοκομείο πριν μας βγάλει τα σωληνάκια της εντατικής και μας πετάξει στο δρόμο…
Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να τα ξανασκεφτεί όλα αυτά ταχύτατα. Αν πιστεύει ότι μπορεί να κάνει ένα βήμα παραπέρα για τη χώρα με αυτές τις προδιαγραφές, προφανώς γελιέται. Πρέπει να λάβει θέση και να δώσει καθαρή λύση σε αυτή την υπόθεση.
Αυτά ακριβώς βλέπει το διεθνές περιβάλλον και προεξοφλεί μαζικά πλέον την αποτυχία και τη δική του και της χώρας. Αν δεν μπορεί να συντάξει ούτε τους υπουργούς του με τη γραμμή του, και μάλιστα αυτούς που ήταν ανύπαρκτοι πολιτικά πριν τους κατασκευάσει ο ίδιος, τότε, αλήθεια, τι μπορεί να κάνει για τη χώρα σε αυτές τις τραγικές συνθήκες;
Ας τα σκεφτεί καλά, γιατί, στο δημόσιο βίο, η Ανάσταση δεν είναι βέβαιο ότι ακολουθεί τη Σταύρωση…
gmalouchos@tovima.gr
