«Με μια Σοφί Μαρσό που εξακολουθεί να είναι μια ύπαρξη αιθέρια και αξιαγάπητη, οι σκηνές ανάμεσαστο παρόν και στο παρελθόν συνδέονται με μια μοναδική απλότητα και ποίηση. Χωρίς αμφιβολία το θέμα της ταινίας θα συγκινήσει τους πάντες». Η άκρως τιμητική αναφορά της εφημερίδας «Le Parisien» προς τη γαλλίδα ηθοποιό οφείλεται στην ερμηνεία της στην ταινία «Το γράμμα που άλλαξε τη ζωή μου» («L’ age de raison»), η οποία από την Πέμπτη θα προβάλλεται και στις ελληνικές αίθουσες.
Αμεσα εμπνευσμένη από τη ζωή του σκηνοθέτη Ζαν Σαμουέλ, η ταινία αναφέρεται στη ριζική αλλαγή της ζωής μιας γαλλίδας εργαζόμενης (Μαρσό) όταν, στα τεσσαρακοστά της γενέθλια, διαβάζει τα γράμματα που η ίδια πριν από χρόνια έγραφε στον εαυτό της. Το πρώτο λέει: «Αγαπητέ μου εαυτέ. Σήμερα είμαι επτά χρόνων και σου γράφω αυτό το γράμμα για να μην ξεχάσεις τις υποσχέσεις που έδωσες όταν ήσουν μικρή και να θυμάσαι όλα όσα θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις».
«Την ημέρα που έγινα 18 αναρωτήθηκα τι θα ήθελα να λάβω ως δώρο. Σκέφτηκα ότι θα ήταν σπουδαίο να λάμβανα ένα ημερολόγιο με όλα όσα σκεφτόμουν και ήθελα να έχω όταν ήμουν παιδί, και κυρίως με όλα όσα με πλήγωναν» λέει ο Ζαν Σαμουέλ, γνωστός από την ταινία «Αγάπα με αν τολμάς». «Αργότερα, στα 30 μου, μετάνιωσα που δεν το είχα κάνει στα 18 μου, και όταν πια έγινα 40 αποφάσισα ότι, επειδή δεν είχα καταφέρει να το κάνω στην πραγματική μου ζωή, θα έκανα μια ταινία με αυτό το θέμα».
Ο Σαμουέλ και η Σοφί Μαρσό ήθελαν από καιρό να συνεργαστούν. Οταν εκείνος έγραψε την πρώτη εκδοχή του σεναρίου, η οποία ήταν ακόμη πολύ αναλυτική και όχι καλά δομημένη, τηλεφώνησε στη Μαρσό να της πει ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έγραφε αποκλειστικά για αυτήν. Εκείνη ενθουσιάστηκε στην ιδέα και ήθελε να διαβάσει το σενάριο, που όμως δεν ήταν έτοιμο ακόμη. Οταν πια ο Σαμουέλ είχε φτάσει να δουλεύει τη δέκατη τρίτη εκδοχή του, αποφάσισε να συναντηθεί ξανά με την ηθοποιό και να της το παρουσιάσει. Αυτή τη φορά όμως η Μαρσό, παρ’ ότι δεσμεύτηκε να το διαβάσει, εξέφρασε στον σκηνοθέτη την επιθυμία να κάνει ένα διάλειμμα από τον κινηματογράφο καθώς, ύστερα από τέσσερις συνεχόμενες ταινίες, αισθανόταν κουρασμένη. Οταν διάβασε το σενάριο τηλεφώνησε στον Σαμουέλ ενθουσιασμένη να του πει ότι την είχε μαγέψει και δεχόταν τον ρόλο. Ευτυχώς γιατί, όπως αργότερα παραδέχτηκε ο σκηνοθέτης, η Σοφί Μαρσό ήταν η πρώτη και μοναδική επιλογή του.
