Η υποχώρηση του ευρώ έναντι πολλών νομισμάτων του πλανήτη και πάντως έναντι εκείνων με τη μεγαλύτερη συναλλακτικότητα δημιούργησε εντυπωσιακές επενδυτικές ευκαιρίες την χρονιά που εκπνέει. Η ιδανική επενδυτική κίνηση που θα μπορούσαν να κάνουν οι Ευρωπαίοι θα ήταν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε «προϊόντα» εκτός ευρωζώνης. Κι αυτό, βεβαίως, για να εκμεταλλευθούν την υποχώρηση του ευρώ. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι αν κάποιος επενδυτής είχε την έμπνευση τον περασμένο Ιανουάριο να τοποθετήσει στη Wall Street τα χρήματα που κέρδισε στην ευρωζώνη, θα πετύχαινε τις καλύτερες αποδόσεις της τελευταίας δεκαετίας (και βάλε)…
Ο δείκτης Standard & Poor’s 500, ο δείκτης δηλαδή που συνιστούν οι 500 μετοχές με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση που διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, ενισχύθηκε από την αρχή του 2010 κατά 23% αν αποτιμηθεί σε ευρώ και όχι σε δολάρια. Κάποιος Ευρωπαίος που θα τοποθετούσε δηλαδή τα χρήματά του σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο με απόδοση ανάλογη με την απόδοση του S&P 500 θα απολάμβανε απόδοση της επένδυσής του… 23%. Σχεδόν διπλάσια από την απόδοση που θα είχε ένας Αμερικανός που θα έκανε το ίδιο (που θα τοποθετούσε δηλαδή στον S&P 500 το περίσσευμά του που κέρδισε σε δολάρια)!
Η εφετινή υποχώρηση του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου ήταν η μεγαλύτερη από το 2005, παρά την εκτίναξη και του αμερικανικού δημοσιονομικού ελλείμματος στα ύψη και βεβαίως την εκτίναξη της ανεργίας στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών (έχει φθάσει στις παρυφές του 10%). Ακόμη και στο Χρηματιστήριο του Τόκιο να τοποθετούσαν οι Ευρωπαίοι τα χρήματά τους θα είχαν το τελευταίο δωδεκάμηνο απόδοση της τάξεως του 20%. Κι αυτό ενώ οι Ιάπωνες επενδυτές που θα επένδυαν σε ένα ομόλογο που θα συνδεόταν με την πορεία του NIKKEI θα κατέγραφαν απώλειες 2,5% – τόσο υποχώρησε από την αρχή του έτους ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου του Τόκιο!
Προϋπόθεση, βεβαίως, για να κάνει κανείς παρόμοιους υπολογισμούς είναι να κάνει πρώτα… ταμείο! Να ρευστοποιήσει δηλαδή την τοποθέτησή του. Διότι αν εξακολουθεί να κρατά τις μετοχές του στη Wall Street ή στο Τόκιο, τότε οι υπεραποδόσεις που έχει ήδη πετύχει είναι απλώς λογιστικές! Ωραία όμως, ας πούμε πως ρευστοποιεί. Πωλεί τις μετοχές ή τα αμοιβαία κεφάλαια, εισπράττει δολάρια ή γεν και μετατρέπει τα ξένα νομίσματα σε ευρώ εκμεταλλευόμενος την ευνοϊκή γι’ αυτόν συναλλαγματική συγκυρία.
Τώρα, τι κάνει τα τόσα ευρώ εν όψει του 2011; Ε, εδώ ακόμη κι ο Νουριέλ Ρουμπίνι θα έπρεπε να σηκώνει τα χέρια ψηλά! Θα έπρεπε διότι πέρυσι τέτοιον καιρό είχε προβλέψει λιμούς για τους όπου γης επενδυτές και καταποντισμούς των μετοχών τους. Και αν για την ελληνική αγορά έπεσε μέσα (οι απώλειες του γενικού δείκτη του αθηναϊκού Χρηματιστηρίου έφθασαν το 34% και ήταν οι μεγαλύτερες και από τις 24 «ώριμες» αγορές του πλανήτη). Για τις υπόλοιπες όμως – και δη για τη νεοϋορκέζικη – απέτυχε παταγωδώς.
