Μπορεί η έκδοση ευρωομολόγου να φαντάζει αυτή τη στιγμή ως η μόνη διέξοδος από την κρίση χρέους που ταλανίζει την ευρωζώνη και ιδιαίτερα τις περιφερειακές χώρες, ωστόσο δεν φαίνεται ότι η λύση αυτή θα γίνει αποδεκτή από τον πυρήνα των χωρών της ζώνης του ευρώ χωρίς την υιοθέτηση αυστηρών όρων για τις χώρες που θα κάνουν χρήση του ευρωομολόγου. Αυτό έγινε σαφές από τις χθεσινές δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βολφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της επιβολής κυρώσεων στις κυβερνήσεις της Ευρώπης ώστε να διασφαλιστεί η προσήλωσή τους στην εφαρμογή και εκτέλεση των όσων προβλέπουν οι εθνικοί προϋπολογισμοί, ενώ περίπου τα ίδια υποστήριξε και η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Αυτό που κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις των γερμανών αξιωματούχων περί επιβολής κυρώσεων για τις απείθαρχες χώρες της ευρωζώνης (μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία ήταν αυτή που έδωσε το σύνθημα για καταστρατήγηση του Συμφώνου Σταθερότητας όταν μαζί με τη Γαλλία το 2006 αύξησαν με το έτσι θέλω το έλλειμμα του προϋπολογισμού τους πάνω από το προβλεπόμενο όριο του 3%) είναι ο πλήρης έλεγχος των δημοσιονομικών της κάθε χώρας. Δηλαδή οι χώρες που θα κάνουν χρήση του ευρωομολόγου θα πρέπει στην ουσία να παραδίδουν τον έλεγχο των οικονομικών τους στην κεντρική διοίκηση των Βρυξελλών, η οποία θα συντάσσει τον προϋπολογισμό και θα αποφασίζει για το ύψος των φόρων, των περικοπών στις δαπάνες κλπ. Πράγμα που σημαίνει ότι η τρόικα όχι μόνο θα υπαγορεύει πολιτική αλλά θα την εφαρμόζει εγκαθιστώντας π.χ. ολλανδό τοποτηρητή στο γενικό λογιστήριο του κράτους.
Αυτό, ακόμα και αν δεχτούμε ότι στην περίπτωση της Ελλάδος είναι εφικτό καθώς θα βάλει μια τάξη στο κράτος και στα δημόσια οικονομικά, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αποδεκτό από μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ισπανία ή η Ιταλία που αντιμετωπίζουν και αυτές πρόβλημα με την εξυπηρέτηση του χρέους τους.
gpapai@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
