Οι δαπάνες για τις νοσοκομειακές προμήθειες τείνουν να εξελιχθούν σε εθνική απειλή για το πρόγραμμα οικονομικής σταθερότητας, τονίζει ο καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και διοικητής της 3ης Υγειονομικής Περιφέρειας κ. Χρ. Ζηλίδης, ενώ προτείνει σειρά μέτρων για τον περιορισμό τους και την εξορθολογικοποίηση του συστήματος.
– Υπάρχει λύση στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με τις προμήθειες νοσοκομειακών υλικών μέσω της αγοράς;
«Είναι γεγονός ότι η αδυναμία άμεσης εξόφλησης των προμηθευτών οδηγεί σε ανεξέλεγκτη διόγκωση των τιμών.
Μια ενδεχόμενη άμεση εξόφληση μέσω τραπεζών- δηλαδή, με τραπεζικό δανεισμό των νοσοκομείων- θα μείωνε τις τιμές. Αντίθετα, ο έμμεσος δανεισμός από τους προμηθευτές παρουσιάζει κάτι από τις παρενέργειες τις τοκογλυφίας και εν πάση περιπτώσει οδηγεί σε στρέβλωση της αγοράς».
– Ο νέος υπουργός Υγείας έθεσε ως άμεσο στόχο την εξυγίανση της λογιστικής διαχείρισης και της μηχανοργάνωσης των νοσοκομείων. Είναι εφικτό;
«Η πλήρης λογιστική διαχείριση είναι ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής διαχείρισης και πρέπει να επιτευχθεί μέσα σε ελάχιστους μήνες. Υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν. Η λογιστικοποίηση των τιμολογίων και η εκκαθάριση των υποχρεώσεων μέσω των τραπεζών θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν στα νοσοκομεία μηχανογραφική υποστήριξη και να βοηθήσoυν στη λογιστική τους παρακολούθηση. Θα μπορούσε μάλιστα η οικονομική διαχείριση μέσω των τραπεζών να συνδυασθεί και με ρήτρες τήρησης του προϋπολογισμού των νοσοκομείων έτσι ώστε να αποτελέσει ταυτόχρονα και μηχανισμό δημοσιονομικής πειθαρχίας».
– Με ποιον τρόπο θα περιοριστούν οι «εξωσυμβατικές» προμήθειες;
«Απαιτείται μια ριζική αναθεώρηση ολόκληρης της πολιτικής νοσοκομειακών προμηθειών. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας να ολοκληρώνει κάθε χρόνο 10.000 διαγωνισμούς. Οι διαγωνισμοί πρέπει να γίνονται σε περιφερειακό ή διαπεριφερειακό επίπεδο- ή ίσως και εθνικό- με τη μορφή “διαγωνισμών για συμφωνίεςπλαίσιο”, με ισχύ δύο-τριών ετών. Δηλαδή, διαγωνισμών που δεν θα καταλήγουν σε έναν μειοδότη αλλά σε μια ομάδα μειοδοτών με μια οροφή τιμών. Στη συνέχεια, τα νοσοκομεία θα διενεργούν προμήθειες με συλλογή προσφορών μεταξύ των μειοδοτών του αντίστοιχου διαγωνισμού. Αυτό γίνεται σε όλη τη Δυτική Ευρώπη».
– Οι τιμές δεν είναι η μόνη παράμετρος που καθορίζει το κόστος. Είναι ακόμη τα είδη και οι ποσότητες των υλικών. Αυτές οι παράμετροι πώς μπορούν να ελεγχθούν; «Οπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, απαιτείται να συνταχθούν περιοριστικοί κατάλογοι επιτρεπόμενων υλικών για κάθε νοσοκομειακό τμήμα ή ειδικότητα, με επιστημονική περιγραφή των ειδών και όχι με εμπορική ονομασία. Οι προμήθειες θα γίνονται αποκλειστικά βάσει του καταλόγου. Τα εκτός καταλόγου αιτήματα θα πρέπει να αιτιολογούνται επαρκώς και όταν δεν αιτιολογούνται θα πρέπει οι αντίστοιχες δαπάνες να καταλογίζονται σε αυτόν που τις προκαλεί».
