Τη μονιμοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility) – που συστάθηκε με απόφαση της ΕΕ τον περασμένο Μάιο – και τη χορήγηση από αυτό δανείων με χαμηλό επιτόκιο στις χώρες της Ευρωζώνης που έχουν μεγάλα ελλείμματα, προτείνουν τέσσερις διακεκριμένοι οικονομολόγοι, έχοντας τη στήριξη πολιτικών προσωπικοτήτων της Ευρώπης.
Μεταξύ των τεσσάρων οικονομολόγων που υπογράφουν την πρόταση, η οποία δημοσιεύεται με τη μορφή άρθρου στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Financial Times, είναι ο κ. Tommaso Padoa-Schioppa, Πρόεδρος του Ομίλου «Notre Europe» και Σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Οι άλλοι τρεις είναι ο κ. Peter Bofinger, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ, ο κ. Henrik Enderlein, καθηγητής στη Σχολή Διακυβέρνησης Hertie του Βερολίνου και ο κ. Andre Sapir, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Libre των Βρυξελλών.
Όπως αναφέρεται στο τέλος του άρθρου, το περιεχόμενό του υποστηρίζουν ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Ντελόρ, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Γιόσκα Φίσερ, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας κ. Ρομάνο Πρόντι και ο πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου κ. Γκι Φερχόφσταντ. Οι οικονομολόγοι τονίζουν ότι οι προϋποθέσεις, στις οποίες πρέπει να βασίζεται ο δανεισμός από το Ταμείο είναι δύο: χαμηλά επιτόκια και αυστηροί όροι όσον αφορά την πολιτική που θα ακολουθούν οι χώρες με τα υψηλά ελλείμματα. Το χαμηλό επιτόκιο, σημειώνουν, είναι εφικτό, επειδή το Ταμείο έχει πολύ υψηλή πιστοληπτική ικανότητα και οι συνθήκες στις αγορές είναι σήμερα ευνοϊκές.
Η μείωση του επιτοκίου δανεισμού, προσθέτουν, θα βελτιώσει σημαντικά την προοπτική επιτυχημένης δημοσιονομικής προσαρμογής από τις χώρες του ευρώ με υψηλό χρέος. Στο σημείο αυτό, οι συγγραφείς σημειώνουν ότι το χαμηλό επιτόκιο πρέπει να ισχύσει και για το δανεισμό προς την Ελλάδα, ο οποίος έγινε με ειδική συμφωνία ύψους 110 δις. ευρώ, δεδομένου ότι δεν είχε ιδρυθεί ακόμη το Ταμείο. Η επιτυχία της δημοσιονομικής προσαρμογής θα βοηθήσει να αποφευχθεί η αναδιάρθρωση του χρέους και η κρίση εμπιστοσύνης στη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης, αναφέρεται.
Η μετατροπή του Ταμείου, το οποίο είναι εφοδιασμένο με κεφάλαια 750 δις. ευρώ από πόρους της ΕΕ και του ΔΝΤ, σε μόνιμο χρηματοδοτικό μηχανισμό της Ευρώπης (αντί της τριετίας που προβλέπεται σήμερα και στην οποία φαίνεται να επιμένει η Γερμανία), δεν θα πρέπει να αποκλείσει την πιθανότητα χρεοκοπίας μίας χώρας της Ευρωζώνης, αναφέρεται στο άρθρο, καθώς χρειάζεται μία συντεταγμένη διαδικασία για αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους και πρέπει να συμφωνηθεί παράλληλα.
Κατά την άποψη των οικονομολόγων, η σταθερότητα και η συνοχή της ΟΝΕ αντιμετωπίζουν κινδύνους από το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες της έχουν έλλειμμα υψηλότερο από το 3% του ΑΕΠ και ορισμένες – η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία – έχουν πολύ υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τους. Οι χώρες αυτές, προσθέτουν, χρειάζονται αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή και συγκράτηση των μισθών ή/και αύξηση της παραγωγικότητάς τους.
Ωστόσο, σημειώνουν, αυτά τα «σκληρά φάρμακα», υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν μία παρατεταμένη περίοδο ύφεσης με αρνητικές επιπτώσεις
και για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
