ΤΗ ΛΥΣΗ της φορολογικής αμνηστίας προτείνει για την Ελλάδα ο διάσημος για την ενασχόλησή του με το φαινόμενο της παραοικονομίας καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λιντς Φρίντριχ Σνάιντερ, που συμμετείχε σε συνέδριο στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη εβδομάδα.Ο αυστριακός πανεπιστημιακός εκτιμά ότι κατ΄ αυτόν τον τρόπο περί τα 10-12 δισ. ευρώ θα προστεθούν
στο ΑΕΠ της χώρας,εξέλιξη που θα ρίξει τους δείκτες του δημοσίου χρέους, για τους οποίους η διεθνής κοινότητα μέμφεται τη χώρα μας. Ακόμη, προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση τη θέσπιση ενός απλούστερου φορολογικού συστήματος, το οποίο θα χαρακτηρίζεται από διεύρυνση της φορολογικής βάσης, προοδευτική φορολόγηση και παροχή κινήτρων στους πολίτες προκειμένου να παραμένει το χρήμα μέσα στην επίσημη οικονομία.

– Είπατε ότι το «συμβόλαιο» μεταξύ του λαού και της πολιτείας έχει πληγεί σοβαρά στην Ελλάδα. Μια τέτοια σχέση πώς αποκαθίσταται; «Μπορείς να την αναδομήσεις, ανακτώντας την εμπιστοσύνη και την πίστη του λαού. Αυτή είναι μια μακροχρόνια διαδικασία και η κυβέρνηση πρέπει να ξεκινήσει από γρήγορα και απλά παραδείγματα, όπως, φέρ΄ ειπείν, ένα απλούστερο και εφαρμόσιμο φορολογικό σύστημα, που δεν ωθεί τον κόσμο σε πολύχρονους δικαστικούς αγώνες. Μια κυβέρνηση χρειάζεται να εφαρμόσει και άλλες τέτοιες πολιτικές, όπως να κάνει κάτι για το “λάδωμα”, ούτως ώστε π.χ. ο γιατρός να γνωρίζει ότι αν το κάνει τρεις φορές, θα χάσει τη δουλειά του. Αυτομάτως, έτσι, ο “λογισμός της ωφέλειας” θα αλλάξει θεαματικά. Αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα και θα έκανε την αποπληρωμή των φόρων ευκολότερη».

– Ποια θα μπορούσε να ήταν τα φορολογικά κίνητρα στα οποία αναφερθήκατε για την αντιμετώπιση της σκιώδους οικονομίας;

«Πιστεύω ότι για τη μετάλλαξη της παραοικονομίας πρέπει να δημιουργήσεις κίνητρα τα οποία ο κόσμος θα υιοθετήσει, καθώς θα επωφελείται από αυτά στην κανονική οικονομία». – Η ελληνική κυβέρνηση ενθαρρύνει τους πολίτες να συλλέγουν αποδείξειςσυνδέοντάς τες με τις φορολογικές κλίμακες.

«Ναι, αλλά οι φορολογικές Αρχές σας έχουν το προσωπικό και τη γνώση για να κάνουν τις διασταυρώσεις; Τα κίνητρα που προτείνω λειτουργούν προσανατολιστικά, ενώ τα δικά σας στηρίζονται στον έλεγχο. Η διαφορά είναι τεράστια. Αν θέλεις να έχεις φοροαπαλλαγή 500 ευρώ με “χ” αποδείξεις, οφείλεις εσύ ο ίδιος να κανονίσεις ότι θα είναι όλα εντάξει με τις αποδείξεις σου. Αν απλώς τις μαζεύεις, τότε π.χ. το συνεργείο αυτοκινήτων θα γράφει στην απόδειξη ό,τι θέλει. Σίγουρα η συγκέντρωση των αποδείξεων είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως δεν είμαι βέβαιος ότι είναι αποτελεσματικό».

– Τι θα κάνατεαν αύριο αναλαμβάνατε τη διακυβέρνηση της Ελλάδας;

«Θα συγκροτούσα αμέσως τέσσερις ομάδες δράσεις: Μία για τη δημιουργία ενός πλαισίου για τη φορολογική αμνηστία, μία για την εκπόνηση μιας σοβαρής έρευνας για την παραοικονομία, μια τρίτη θα ζητούσε από ερευνητικούς φορείς, ιδρύματα και τη Εurostat την εκτίμηση της καθ΄ υμάς σκιώδους οικονομίας με απτά νούμερα, και μια τέταρτη που θα ήλεγχε τον τρόπο λειτουργίας (ή δυσλειτουργίας) των πιο σημαντικών υπηρεσιών του Δημοσίου. Θα χρηματοδοτούσα καλά τις εν λόγω ομάδες, ούτως ώστε να έχω αποτελέσματα εντός τεσσάρων εβδομάδων».

– Και στη συνέχεια; «Θα προχωρούσα σε φορολογική αμνηστία αρκετά γρήγορα, ούτως ώστε να προσθέσω επιπλέον έσοδα στο κράτος, υπό μικρότερη πίεση και ανάγκη ξένου δανεισμού. Πιστεύω ότι θα συγκεντρώναμε 10-12 δισ. ευρώ. Εκτιμώ το ύψος της προστιθέμενης αξίας της παραοικονομίας στη χώρα σας σε περίπου 30 δισ. ευρώ. Ετσι, οι δείκτες για τους οποίους σας κατηγορούν θα παρουσίαζαν πολύ καλύτερη εικόνα». – Είναι δίκαιο αυτό το μέτρο για όσους δεν έκρυψαν το εισόδημά τους;

«Είναι σαφές ότι η φορολογική αμνηστία τιμωρεί όλους όσοι υπήρξαν ειλικρινείς. Από την άλλη όμως, με πολύ μικρότερο κόστος φέρνεις στην οικονομία πολλά επιπλέον χρήματα και κάποιοι αποκτούν μια δεύτερη ευκαιρία για να γίνουν και αυτοί ειλικρινείς. Φυσικά, θα είναι λίγο σαν τα σχέδια διάσωσης επιχειρήσεων και πιστωτικών ιδρυμάτων που είχαμε στον πρώτο γύρο της παγκόσμιας κρίσης. Αν έχεις μια επιχείρηση και την καταστρέψεις και έρθω μετά να σου πω “πάρε λεφτά και ξαναδοκίμασε”, δεν θα είσαι πιο προσεκτικός. Αντίθετα, θα έλεγες: “Τέλεια! Επιτέλους λεφτά. Ισως να είμαι πιο τυχερός αυτή τη φορά”».

Φόροι για όλους και με απλό σύστημα

– Μιλάτε συνεχώς για την ανάγκη μιας φορολογικής μεταρρύθμισης. Ποια θα ήταν αυτή;

«Διεύρυνση της φορολογικής βάσης, χαμηλή φορολογία και προοδευτική φορολόγηση, με το υψηλότερο ποσοστό να φτάνει το πολύ στο 40%, ώστε να είναι σαφή τα κίνητρα: όσο πιο πολλά κερδίζεις τόσο περισσότερο θα εισπράττει το κράτος. Και θα ήμουν ιδιαίτερα γενναιόδωρος στα πρώτα 10.000 ευρώ, τα οποία θα ήταν αφορολόγητα. Στη συνέχεια θα θέσπιζα ένα μετριοπαθές σύστημα φορολόγησης, χωρίς καμία εξαίρεση. Π.χ. μια μικρή επιχείρηση θα ήξερε ότι όσο ο κύκλος εργασιών της δεν φτάνει τα 100.000 ευρώ, θα πλήρωνε έναν σταθερό φόρο 8.000 ευρώ».

– Είχε άλλη επιλογή η ελληνική κυβέρνηση από το να ανεβάσει τους φόρους;

«Ως πανεπιστημιακός τουλάχιστον- διότι πληροφορούμαι για την Ελλάδα από τον Τύπο- πιστεύω ότι όταν δεν πληροίς τις σωστές προϋποθέσεις για να δανειστείς από τις διεθνείς αγορές, δεν έχεις άλλη επιλογή από την αύξηση της φορολογίας».

– Το 2007 η τότε κυβέρνηση υπολόγισε στο ΑΕΠ και την παραοικονομία,το έκανε όμως με τέτοιον τρόπο που η χώρα διασύρθηκε.

«Ενα παλιό κόλπο λέει το εξής: πήγαινε πρώτα στον εχθρό σου και ζήτα από αυτόν να κάνει κάτι που δεν θέλεις εσύ. Θα μπορούσε να ζητήσει το ίδιο πράγμα από τη Εurostat και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τότε, π.χ., το ζήτημα της πορνείας δεν θα ήταν τροφή για τα διεθνή ΜΜΕ».

– Εξακολουθείτε να υποστηρίζετε το ότι όσο πιο υψηλό επίπεδο δημοκρατίας απολαμβάνει μια χώρα τόσο πιο υψηλό φορολογικό ηθικό διαθέτει;

«Περισσότερη άμεση δημοκρατία! Γιατί να μην έχουν το δικαίωμα οι ψηφοφόροι να πουν “θέλουμε να πεζοδρομηθεί ο τάδε δρόμος ή καλύτερο σύστημα δημοσίων συγκοινωνιών”; Γιατί να μην μπορούν να επιλέξουν αν θέλουν να το πληρώσουν ή όχι;».