Oταν η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση, ανατέθηκε σε ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων να ερευνήσει τα αίτια που προκάλεσαν τη χρεοκοπία. Η επιτροπή συνέταξε λεπτομερή έκθεση, στην οποία κατέγραψε, με αντικειμενική τεκμηρίωση, τα κύρια αίτια που οδήγησαν στη δημοσιονομική κατάρρευση. Η έκθεση έγινε ο καθρέπτης και των υπαιτίων. Διανεμήθηκε δωρεάν στους πολίτες, οι οποίοι γνωρίζουν τους υπευθύνους. Και το σημαντικότερο, γνωρίζουν τα αίτια. Που σημαίνει ότι γνωρίζουν όλοι τι πρέπει να αλλάξει και από ποιους. Αυτή είναι η σοβαρή και υπεύθυνη διαχείριση μιας βαθιάς εθνικής κρίσης.
Η δημοσιονομική κρίση στη χώρα μας δεν είναι ουρανοκατέβατη. Ούτε είναι άσχετη με τη συνεχή συρρίκνωση της παραγωγικότητας. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Η οριστική, με προοπτική μακράς διαρκείας, εξυγίανση των δημοσιονομικών μόνο με την ανάπτυξη μπορεί να επιτευχθεί. Τα εν πολλοίς άδικα και αντιαναπτυξιακά μέτρα που μας επιβλήθηκαν για να ανασάνουμε από την ασφυκτική θηλιά των κερδοσκόπων δεν λύνουν το πρόβλημά μας. Ούτε όμως και το μοντέλο ανάπτυξης με το οποίο πορευτήκαμε τα τελευταία χρόνια.
Εμείς, οι ευφυείς Ελληνες, αναζητήσαμε, ως συνήθως, τον εύκολο δρόμο. Φορτώσαμε τα πάντα στα κόμματα που διακυβέρνησαν τη χώρα στα τελευταία χρόνια και αρνούμαστε κάθε συζήτηση για συνυπευθυνότητα και κάποιων άλλων. Αυταπόδεικτο είναι αφενός ότι την κύρια ευθύνη φέρουν τα κόμματα όλα και κυρίως εκείνα που κυβέρνησαν τη χώρα και αφετέρου ουδεμία ευθύνη φέρει το τμήμα εκείνο των πολιτών που πλήττονται από τα μέτρα λιτότητας. Οχι όμως και όλοι οι πολίτες.
Αυτονόητο είναι ότι αυτή η επισήμανση δεν στοχεύει να απαλλάξει τους πολιτικούς από τις ευθύνες τους. Αλλά να επισημάνει ότι ο καθημερινά αναπαραγόμενος από κανάλια, λαϊκίζοντες πολιτικούς, αναλυτές και αρθρογράφους καταλογισμός όλων των ευθυνών στους πολιτικούς φαλκιδεύει τον διάλογο για την αναζήτηση των αιτίων της κρίσης. Και αν δεν γνωρίζουμε τα αίτια, πώς θα τη θεραπεύσουμε; Αν περιορίσουμε τα αίτια- και τους υπευθύνους- στα κόμματα, τότε μία είναι η λύση. Να τα αλλάξουμε! Πώς; Σε αυτόν τον λαϊκισμό και τον παραλογισμό παρασύρθηκε και ο επανεκλεγείς πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλος. Μιλούσε την περασμένη Τρίτη ενώπιον της πολιτειακής και της πολιτικής εξουσίας της χώρας. Αναμάσησε με έμφαση όλες τις κατηγορίες που ακούονται καθημερινά από τα κανάλια και αναπαράγονται σε όλη την κοινωνία. Κάλεσε «το πολιτικό σύστημα να υπερβεί τον εαυτό του» γιατί «αν δεν αλλάξει θα ξεπεραστεί». Σύμφωνοι. Αλλά ποιο είναι το «πολιτικό σύστημα»; Μόνο τα κόμματα; Οι επιχειρηματίες, ως κοινωνικοί εταίροι, δεν είναι μέρος του «πολιτικού συστήματος»; Και δεν έχουν κάποια ευθύνη; Για τη συνεχή υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας, τη διαφθορά στο Δημόσιο, την κερδοσκοπία. Στο σπάταλο κράτος δεν έχουν το μεγαλύτερο μέρισμα επιχειρηματίες. Ακόμη και το «λάδωμα» το Δημόσιο το πληρώνει!
Ο κ. Δασκαλόπουλος αδίκησε τους επιχειρηματίες που εκπροσωπεί. Και μάλιστα στην κρίσιμη περίοδο που είναι ζωτική η συμμετοχή τους στην ανόρθωση της πραγματικής οικονομίας. Οταν το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου άδικα στοχοποιείται για φοροδιαφυγή, διαφθορά και αναλγησία, ο κ. Πρόεδρος επέλεξε να στοχοποιήσει τους πολιτικούς.
Δεν περιμέναμε, βέβαια, κάποια αυτοκριτική. Περιμέναμε όμως κάποιες σαφείς προτάσεις για τη δική τους «αυτοκάθαρση», για τη συμβολή τους στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στη μείωση των τιμών και προτάσεις για την ανάπτυξη και την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας. Δεν μας είπε ο κ. Δασκαλόπουλος αν πρέπει να αλλάξουμε το μοντέλο της ανάπτυξης. Δεν μας είπε πώς δεν θα χάνονται οι κρατικές επιδοτήσεις. Και γιατί όταν χρεοκοπούν επιδοτούμενες επιχειρήσεις οι «επιχειρηματίες» παραμένουν πλούσιοι.
Ο κ. Πρόεδρος αδίκησε τους καλούς επιχειρηματίες, που είναι πολλοί, που έχουν προσφέρει στην οικονομία και καλούνται σήμερα να συμπράξουν στην έξοδο της χώρας από την κρίση.
