Εχω την εντύπωση ότι οι ευρωπαίοι εταίροι και κυρίως οι Γερμανοί αλλά και διάφοροι άλλοι ξένοι αναλυτές μάς ωθούν προς την έξοδο από την ΟΝΕ. Και αυτό διότι, ανεξάρτητα από τις φιλοευρωπαϊκές επίσημες δηλώσεις όλων, εμφανίζονται συνεχώς στον διεθνή Τύπο δηλώσεις διαφόρων διεθνούς φήμης αναλυτών και οικονομικών παραγόντων που επιμένουν ότι τίποτε δεν είναι σίγουρο για την Ελλάδα, ότι δεν θα αποφύγει τελικά την πτώχευση, ότι τελικά θα πρέπει να φύγει από την ΟΝΕ για να μην καταρρεύσει η ευρωζώνη και άλλα τέτοια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι τυχαίοι. Και ακόμη και αν πιστέψουμε ότι ο Ρουμπίνι είναι απλώς ένας καθηγητής Οικονομικών με ισχυρή πρόσβαση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Ακερμαν της Deutsche Βank δεν είναι τέτοια περίπτωση. Είναι η ισχυρότερη φιγούρα στη γερμανική οικονομία, βρίσκεται σε απόλυτη συνεννόηση με την καγκελάριο Μέρκελ και φυσικά είναι και ένας από τους μεγαλύτερους πιστωτές του Ελληνικού Δημοσίου.
Γιατί, λοιπόν, ο κ. Ακερμαν μιλάει δημοσίως για αποτυχία της ελληνικής προσπάθειας διάσωσης και για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας (δηλαδή, για επισημοποίηση της πτώχευσής μας), αφού ως πιστωτής έχει συμφέρον να παραμείνουμε ζωντανοί ως οικονομία για να εξοφλούμε το χρέος μας;
Απάντηση δεν έχω αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω τυχαία ή ατυχή αυτή τη συζήτηση που διεξάγεται τελικά εις βάρος της Ελλάδας.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η ευρωπαϊκή βοήθεια δεν επαρκεί. Ούτε τα 110 δισ. φτάνουν ούτε τα μέτρα του ΔΝΤ θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Αντίθετα, μάλιστα, τα μέτρα του ΔΝΤ φέρνουν μια καραμπινάτη ύφεση που θα μειώσει τα φορολογικά έσοδα και τα 110 δισ. της βοήθειας θα χρησιμοποιηθούν εξ ολοκλήρου για να πληρωθούν οι τόκοι των ομολόγων και τα ομόλογα που λήγουν. Συνεπώς σε τρία χρόνια θα είμαστε πάλι στην ίδια, ίσως και σε χειρότερη κατάσταση απ΄ ό,τι σήμερα. Εκτός βεβαίως αν η κυβέρνηση καταφέρει να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες- εκτός μισθών και συντάξεων- και αν καταφέρει να συλλάβει τη φοροδιαφυγή ώστε τελικά να πετύχουμε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Παράλληλα βέβαια θα πρέπει να αυξήσουμε σημαντικά τις εξαγωγές μας για να αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών και να αρχίσουμε να εισπράττουμε τα ευρώ των ξένων αντί μόνο να πληρώνουμε με τις εισαγωγές μας. Αν όλα αυτά συμβούν, ο Ακερμαν και οι άλλες Κασσάνδρες θα διαψευστούν. Αν όχι, δυστυχώς η μοίρα μας θα είναι εκτός ΟΝΕ το πολύ σε τρία χρόνια. Και ίσως αυτό να είναι τελικά και η επιλογή κάποιων Ευρωπαίων και των Αμερικανών για τους δικούς τους ξεχωριστούς ο καθένας λόγους.
