«Μίλησα στον Γιάννη για τις αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία στην Τρίπολη. Στα δεκαεπτά μου έφυγα μετανάστρια στην Αυστραλία και όλα άλλαξαν. Υπήρχε πολλή φτώχεια, ήταν δύσκολα χρόνια» λέει στο «Βήμα» η 67χρονη κυρία Μαρία Καραλή, η οποία προσπάθησε να αναμειχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο σε όλη τη διαδικασία παραγωγής του βίντεο, ώστε να διδαχθεί από τον 12χρονο Γιάννη τα μυστικά της χρήσης του υπολογιστή. «Πίστευα ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να μάθω να χρησιμοποιώ τον κομπιούτερ. Και όμως, χάρη σε αυτά τα παιδιά σήμερα έχω αρχίσει να κάνω απλά πράγματα στον υπολογιστή. Είχαν τόση υπομονή μαζί μας, τους αξίζουν συγχαρητήρια» προσθέτει.
«Ηταν παράξενο να νιώθω σαν δάσκαλος ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να είναι παππούς μου. Ολοι τους είχαν τόση όρεξη να μάθουν, παρακολουθούσαν με μεγάλη προσοχή και ευγνωμοσύνη όλα όσα τους δείχναμε» αναφέρει ο 13χρονος Γιώργος Τσακίρης, ο οποίος δεν μπορούσε, όπως λέει, να φανταστεί πόσο διασκεδαστική θα ήταν αυτή η επαφή με τους ηλικιωμένους η οποία άλλαζε διαρκώς μορφή: «Στην αρχή μας άκουγαν σαν να είμαστε “δάσκαλοι πληροφορικής” αλλά μετά αντιστράφηκαν οι ρόλοι και άρχισαν να μας δίνουν συμβουλές μέσα από την εμπειρία τους και όλα αυτά που έχουν ζήσει. Στη συνέχειαόταν τα βίντεο προβλήθηκαν, οι ηλικιωμένοι έγιναν και πάλι σαν παιδιά:γελούσαν, σχολίαζαν, δάκρυζαν».
