Πριν από λίγες ημέρες οδηγούσα στη Λαχώρη του Πακιστάν. Ο πληθυσμός τής πόλης είναι ακόμη συγκλονισμένος από τους καμικάζι, οι οποίοι έκαναν τις βομβιστικές τους επιθέσεις δίπλα σε δύο στρατιωτικά φορτηγά, σκοτώνοντας 18 πακιστανούς στρατιώτες και 48 αμάχους. Οι άμαχοι φυσικά αποτέλεσαν τις συνήθεις «παράπλευρες απώλειες». Οι δολοφόνοι έχουν υιοθετήσει τη δική μας επαίσχυντη έκφραση για τις μη ηθελημένες ανθρώπινες απώλειες. Γυναικόπαιδα πλήρωσαν το τίμημα του πολέμου κατά των Ταλιμπάν στις επαρχίες του Σουότ και του Νοτίου Ουαζιριστάν, στο όνομα του αμερικανικού «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Εδώ η διένεξη αφορά πρωταρχικά τον στρατό και τους Ταλιμπάν. Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ο δρόμος στον οποίο εξερράγησαν οι βόμβες είναι στην περιοχή της Λαχώρης όπου βρίσκονται οι στρατώνες του… Βασιλικού Πυροβολικού, μου πήρε μάλιστα χρόνο για να καταλάβω σε ποιον ανήκουν τα αρχικά RΑ (Royal Αrtillery). Ναι, τα φαντάσματα του αυτοκρατορικού παρελθόντος της Βρετανίας εξακολουθούν να στοιχειώνουν αυτό το μέρος, ενώ η πιο πρόσφατη αυτοκρατορία, αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών, εξασφαλίζει ότι ο λαός της χώρας υποφέρει όπως παλιά.
Ακόμη μεγαλύτερο αποτροπιασμό δημιούργησε η υπερβολικά σίγουρη και αλαζονική εμφάνιση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ στο CΝΝ τρεις ημέρες μετά. «Τα πράγματα πάνε καλύτερα στο μέτωπο του “Αφ.Πακ.”»
(σ.σ.: Αφγανιστάν-Πακιστάν), είπε απευθυνόμενος στη διεθνή κοινή γνώμη, συμπληρώνοντας ότι η Αλ Κάιντα βρίσκεται «κάτω από μεγάλη πίεση, έχοντας χάσει σημαντικά μέλη της ηγεσίας της». Δέκα ηγετικά στελέχη τής Αλ Κάιντα έχουν « εξολοθρευτεί » το 2009, οι περισσότεροι από επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε πακιστανικό έδαφος. Θα έπρεπε να προστεθεί ωστόσο πως αυτές κόστισαν την ίδια χρονιά 667 ζωές. Οι άμαχοι του Πακιστάν έχουν πληρώσει το τίμημα των επιθέσεων εκδίκησης που συνήθως έχουν στόχο τον πακιστανικό στρατό: 322 πακιστανοί νεκροί και περισσότεροι από 500 τραυματίες σε 15 επιθέσεις αυτοκτονίας τις πρώτες 70 ημέρες του 2010.
Λοιπόν αυτό είναι, όπως επί Μπουςκαι Μπλερ, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οσο πιο άσχημα πάνε τα πράγματα τόσο μεγαλύτερη είναι η αισιοδοξία. Εάν είναι άσχημα, η κατάσταση θα βελτιωθεί. Μπορώ να θυμηθώ, καθισμένος στο χορτάρι ένα απόγευμα αυτής της εβδομάδας, τον Ιμράν Χαν, μεταξύ των ειλικρινέστερων πολιτικών του Πακιστάν, και καθώς η σκόνη υψωνόταν πάνω από τα όρη Μαργκάλα, να λέει σε έξαλλη κατάσταση: «Μα τον Αλλάχ, αυτοί οι άνθρωποι στο Ουαζιριστάν είναι θαυμάσιοι·όμορφοι άνθρωποι! Και τι τους κάνουμε; Το πυροβολικό ρίχνει στα τυφλά, σε απόσταση 20 χλμ. από τον στόχο του, και τους λένε πως στοχεύουν 11 Ταλιμπάν. Μετά ο στρατός ανακοινώνει ότι σκότωσε 11 Ταλιμπάν. Σκοτώνουμε όμως και τον λαό μας! Αυτό πρέπει να σταματήσει!». Ομως ο πρόεδρος Ομπάμακαι η ανισόρροπη υπουργός του των Εξωτερικών δεν δίνουν δεκάρα. Οι άνθρωποι στα όρη Μαργκάλα είναι χαμένοι από χέρι.
Τι κάνει η κυρία Κλίντον; Μη εκτιμώντας ότι ο Μπάιντεν, η ίδια και ο Ομπάμα έλαβαν από τους Ισραηλινούς την περιφρονητική μεταχείριση που τους αξίζει, ομιλεί τηλεφωνικώς με στόμφο στον κ. Νετανιάχου για το «προσβλητικό » τάιμινγκ της ανακοίνωσης ότι θα χτιστούν 1.600 νέες εβραϊκές κατοικίες εποίκων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αλλά αυτό είναι εξωφρενικό.
Η προσβολή δεν γίνεται στον Ομπάμα ή στην Κλίντον. Είναι τόσο εγωίστρια αυτή η γυναίκα που δεν κατανοεί ότι αυτοί που προσβάλλονται πραγματικά είναι οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι εκδιώκονται πάλι από τα σπίτια τους έτσι ώστε οι έποικοι του Νετανιάχου να μπορούν να προωθηθούν περισσότερο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η Κλίντον θα έπρεπε να ρωτήσει τον Νετανιάχου πώς μπορεί να επιβάλλει μια τέτοια τιμωρία σε αθώους Παλαιστινίους, αλλά εκείνη σκεφτόταν ότι η ίδια και ο Ομπάμα ήταν τα θύματα.
Προβλέπω ότι είναι μόνο θέμα χρόνου να αντικατασταθεί από έναν σκληρότερο άνδρα ο αξιοθρήνητος απεσταλμένος του Ομπάμα Τζορτζ Μίτσελ… και, ποιος είναι καλύτερος από τον «αλεξίσφαιρο» Χόλμπρουκ, τον σκληρό τύπο που γνωρίζει πώς να χειριστεί το «Αφ.-Πακ.» και θα μάθει πώς να χειρίζεται και τον Νετανιάχου; Γιατί, πριν από όχι και τόσο πολύ καιρό, έφερε την «ειρήνη» στη Βοσνία, στο Ντέιτον του Οχάιο- όπου ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ήταν ο τιμώμενος καλεσμένος-, ενώ είπε σε μια αντιπροσωπεία μουσουλμάνων του Κοσσυφοπεδίου να πάνε να χαθούν. Τίποτε δεν έπρεπε να μπει στον δρόμο προς την επίτευξη της ειρήνης στη Βοσνία. Ετσι, οι πολίτες του Κοσσυφοπεδίου αναχώρησαν για να υποστούν τις δικές τους εθνικές εκκαθαρίσεις, όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της Σερβίας. Ενδεχομένως να θυμάστε ότι κάναμε αυτό τον πόλεμο για να επιστρέψουν οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου στα σπίτια τους, παρά το ότι οι περισσότεροι βρίσκονταν στα σπίτια τους όταν οι αεροπορίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας ξεκίναγαν τους βομβαρδισμούς κατά της Σερβίας. Αλλά, ποιος νοιάζεται; Τα πράγματα πάνε καλύτερα στο Πακιστάν, μόνο οι Αμερικανοί είναι λίγο θυμωμένοι με τον Νετανιάχου. Και περιμένουν από εμάς να πιστέψουμε όλη αυτή την ανοησία.
Ο κ. Ρόμπερτ Φισκ είναι βρετανός ανταποκριτής και αναλυτής, με έδρα τη Βηρυτό. Αύριο δημοσιεύεται αποκλειστική συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής».
