ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Είναι το διασημότερο δείπνο στην ιστορία των θρησκειών και τα τελευταία 2.000 χρόνια έχει αποτελέσει αναρίθμητες φορές πηγή έμπνευσης για τον καλλιτεχνικό κόσμο. Οπως όμως αποκάλυψε η μελέτη των 52 πιο φημισμένων πινάκων ζωγραφικής του Μυστικού Δείπνου, οι οποίοι χρονολογούνται από το 1000 μ.Χ. ως το πρόσφατο παρελθόν, αυτό που στα μάτια των ζωγράφων ξεκίνησε ως μια «λιτοδίαιτη» συνάθροιση κατάντησε με τα χρόνια να παρουσιάζεται ως… μεγάλο φαγοπότι!

«Προφανές σημάδι ευζωίας και αφθονίας» εξηγούν οι ειδικοί. Το φαινόμενο στις ημέρες μας συνδέεται με τη μάστιγα της παχυσαρκίας: τόσο τα πιάτα όσο και οι μερίδες στο τελευταίο δείπνο του Χριστού και των 12 Αποστόλων εμφανίζουν σημαντική διόγκωση με το πέρασμα των αιώνων, κυρίως μετά την Αναγέννηση.

« Τα τελευταία 1.000 χρόνια σημειώθηκαν δραματικές αυξήσεις στην παραγωγή,στη διαθεσιμότητα, σ την ασφάλεια, σ την αφθονία και στη δυνατότητα εξασφάλισης τροφής.Πιστεύουμε ότι αυτές οι αλλαγές αντικατοπτρίζονται στους πίνακες που περιλαμβάνουν σκηνές του Μυστικού Δείπνου. Αν η τέχνη μιμείται τη ζωή και αν οι διατροφικές πηγές σε γενικές γραμμές πολλαπλασιάστηκαν την τελευταία χιλιετία, ήταν λογικό να αυξηθεί προοδευτικά το μέγεθος των σκευών και η ποσότητα του φαγητού σε αυτούς τους πίνακες.Πράγματιαυτά τα δύο μεγέθη σημειώνουν σταθερά ανοδική πορεία,με ιδιαίτερη αύξηση κατά τον 16ο και 17ο αιώνα » λέει ο καθηγητής της Διατροφολογίας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των Ηνωμένων Πολιτειών ΜπράιανΓουάνσινκ και επικεφαλής της επίμαχης μελέτης.

Σ υνολικά κατά τη διάρκεια της περιόδου που εξετάστηκε, η ποσότητα του κυρίως πιάτου διογκώθηκε κατά 69%, το ίδιο το πιάτο μεγάλωσε κατά 66% και το ψωμί «φούσκωσε» κατά 23%, αγγίζοντας μεγέθη που θυμίζουν τις τεράστιες μερίδες των σύγχρονων ταχυφαγείων.

« Ακόμη και αν κατά τους τελευταίους αιώνεςοι ίδιοι οι άνθρωποι δεν έτρωγαν απαραιτήτως περισσότερο,η έμφαση που δίδεται στην αφθονία από τους καλλιτέχνες είναι εντυπωσιακή » δηλώνει ο κ. Γουάνσινκ, η έρευνα του οποίου θα δημοσιευτεί στο διεθνές περιοδικό παχυσαρκίας «Τhe Ιnternational Journal of Οbesity».