Θα πάρω μαζί μουΤο εμβατήριο Ραντέτσκυτου Γιόζεφ Ροτ (μετάφραση Δημήτρης Δημοκίδης, Ροές), αριστούργημα της γερμανόφωνης λογοτεχνίας, σε εξαιρετική μετάφραση στα ελληνικά που ενισχύει την αναγνωστική απόλαυση. Ο Γιόζεφ Ρoτ παρουσιάζει σ΄ αυτό το μυθιστόρημα που εκδόθηκε το 1932 το τέλος μιας αυτοκρατορίας, της αυστροουγγρικής, μέσα από τον σταδιακό εκφυλισμό των αρρένων μελών μιας οικογένειας που υπηρετούν όλα το κράτος και τον αυτοκράτορα. Δεν είναι όμως μόνο η συναρπαστική ιστορία, που βυθίζεται μέσα στη μελαγχολία των βαλς. Δεν είναι μόνο ο στροβιλισμός στο φως των κεριών σε μια εποχή όπου ο ηλεκτρισμός πυρπολεί τον θάνατο του παλιού κόσμου. Είναι και η ατμόσφαιρα, οι λεπτομέρειες, οι χαρακτήρες, οι σκέψεις και οι ιδέες που κάνουν αυτό το μυθιστόρημα να είναι τόσο σύγχρονο. Θα πάρω το μυθιστόρημα του Πωλ ΜοράνΟι εκκεντρικοί(μετάφραση Φωτεινή Βλαχοπούλου, Ολκός), που γράφτηκε τη δεκαετία του 1920, αλλά παρέμενε αδημοσίευτο ως το 1986. Είναι το μυθιστόρημα που θεμελιώνει τον κοσμοπολιτισμό, αναδεικνύοντας τον πλάνητα βίο σε τρόπο ζωής, ένα διαρκές ταξίδι, ρυθμισμένο από τους ήχους της τζαζ. Ο Πωλ Μοράν μάς δίνει θραύσματα ενός χαμένου παραδείσου μέσα από μια γλυκόπικρη αφήγηση. Μεγάλος συγγραφέας, αν και παρεξηγημένος, ίσως λόγω των πολιτικών επιλογών του. Θυμίζω επίσης το αριστουργηματικό του βιβλίοΟι Βενετίες μου, στον ίδιο εκδοτικό οίκο.

Θα πάρω μαζί μου το μυθιστόρημα της Ζυράννας ΖατέληΤο πάθος χιλιάδες φορές(Καστανιώτης), όχι μόνο γιατί περιμέναμε εφτά χρόνια και κάτι μήνες για να το δούμε, αλλά γιατί η Ζυράννα είναι maitre της αφήγησης, μαστόρισσα της ιστορίας και του παραμυθιού. Η Ζυράννα βυθίζεται στις μικροϊστορίες της αγροτικής κοινωνίας της Βόρειας Ελλάδας- και η ίδια είναι αγροτικής καταγωγής – για να φτιάξει ένα μυθιστόρημα γλώσσας, ιδεών, προλήψεων, χαρακτήρων, ατμόσφαιρας, φυσικών φαινομένων, ήχων, σιωπών, τα πάντα.

Θα πάρω μαζί μου το βιβλίο του Ζαν-Μπερτράν ΠονταλίςΑδελφός του προηγούμενου(επιμέλεια Ελένη Τζαβάρα, Εστία), ερεθιστικά, αφηγηματικά δοκίμια για τις αδελφικές σχέσεις, ιστορίες με ζευγάρια αδελφών που είναι παρμένα από τη λογοτεχνία, αλλά και από τις αυτοβιογραφικές εμπειρίες του ίδιου του Πονταλίς. Η αδελφική αγάπη μαζί με το αδελφικό μίσος, τη ζήλια και τον ανταγωνισμό. Ενα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα, όσο ευχάριστα πίνεται στη ζέστη του καλοκαιριού ένα diabolomenthe (λικέρ μέντας με σόδα), αλλά αφήνει ένα σημαντικό ίζημα που πάντοτε ανεβαίνει στην επιφάνεια.

Θα πάρω το ιστορικό δοκίμιο του Συλβαίν ΓκουγκενέμΟ Αριστοτέλης στο Μον-ΣαινΜισέλ (μετάφραση Φανή Γαϊδατζή, Φανή Μπούμπουλη, Ολκός), συναρπαστικό δοκίμιο πολεμικής που διαταράσσει τις βεβαιότητές μας για το πώς έφτασαν τα ελληνικά κείμενα στη Δύση και για το πόσο ελληνικές (και βυζαντινές) είναι τελικά οι ρίζες της χριστιανικής Ευρώπης.

Θα πάρω την αυτοβιογραφία του Φώτη Κρικζώνη Εγώ, ο μπάρμαν(επιμέλεια Λίλη Γιαλέσσα-Λεοντίδη, Καστανιώτης), η ιστορία της μεταπολεμικής αθηναϊκής κοινωνίας από τον μυθικό μπάρμαν του «17». Πρόσωπα-χαρακτήρες και ιστορίες από μιαν Αθήνα αστική, που φυσικά δεν υπάρχει πια, αλλά μπορείς να τη βρεις αν ξύσεις τη φθαρμένη επιφάνεια.

Θα πάρω μαζί μου δύο μικρά αφηγηματικά κομψοτεχνήματα: τη νουβέλα του Ζακ Τουρνιέ Η ερωμένη του βασιλιά(μετάφραση Δημήτρης Γκινοσάτης, Σμίλη) και το δοκίμιο του Τιερύ ΠακόΗ τέχνη της σιέστας(μετάφραση Μαρία Παγουλάτου, Ποταμός). Μερικές σελίδες και από τα δύο λίγο πριν από τον γλυκό μεσημβρινό ύπνο.

Τέλος, το μυθιστόρημαΗ λέσχη των νέων πιανιστών του Νορβηγού Κetil Βjornstad (μετάφραση Γιουλίκα Σαμαρά, Πόλις). Μυθιστόρημα μαθητείας, με μια παρέα νέων μουσικών στο Οσλο της δεκαετίας του ΄60. Μια αφήγηση που μοιάζει με κοντσέρτο. Συστήνω την ανάγνωση του βιβλίου με την παράλληλη ακρόαση μουσικής του Βjornstad, που είναι και συνθέτης, σε δίσκους από την ΕCΜ.

nbak@dolnet.gr