Η απομυθοποίηση του λεγόμενου αθλητισμού υψηλών επιδόσεων με την ανίχνευση της τοξικής αναβολικής ουσίας μεθυλτριενολόνης (Μ3) στον οργανισμό 15 ελλήνων πρωταθλητών εκπροσώπων τριών αθλημάτων (άρση βαρών, στίβος και κολύμβηση) δημιούργησε αισθήματα ενοχής στην πολιτική και αθλητική ηγεσία του τόπου. Τα παιδιά-«πρότυπο» που τα υποδέχονταν ως ήρωες στα πρωθυπουργικά μέγαρα πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους. Η καλή σταδιοδρομία, που τους ευχήθηκαν, είχε ως κίνητρο τον κρατικό κορβανά και όχι την καταξίωση μέσα από έντιμο, ειλικρινή και ηθικό αγώνα, όπως ακριβώς και ο αγώνας του δρομέα στο στάδιο, του αρσιβαρίστα στο πλατό, του παλαιστή στο ταπί κ.ο.κ. «Και αν νικούσες στην παλαίστρα, αυτό θα σήμαινε πώς έχεις δίκιο; Γερούς μυς έχουν και οι ταύροι. Σημάδι του άρχοντα, Αλκιβιάδη, δεν είναι το χεροδύναμο παρά το ήθος.Εσύ δεν είσαι παρά άμυαλος». Ποιος ασχολείται όμως εν έτει 2008 με τον σοφό Σωκράτη;
Επειδή όλες οι αθλιότητες της πολιτικής έχουν αιτία την κολακεία στον λαό, οι σύγχρονοι πολιτικοί άνδρες έσπευσαν να βελτιώσουν τις διατάξεις του αθλητικού νόμου, προσφέροντας λιγότερα υλικά κίνητρα και σε μικρότερο αριθμό επαγγελματιών αθλητών. Στο εξής από το δημόσιο Πρυτανείο δεν θα σιτίζονται δωρεάν όσοι σε Ολυμπιακούς Αγώνες πλασάρονται στην οκτάδα του αγωνίσματός τους. Εν ολίγοις νομοθετικά οι ολυμπιονίκες από οκτώ ανά αγώνισμα μειώθηκαν σε τρεις. Και ας ανακηρυσσόταν ένας και μοναδικός ολυμπιονίκης στην αρχαιότητα, ο νικητής των πάντων στο αγώνισμά του, όπως και σήμερα άλλωστε πλην της παγκοσμίου πρωτοτυπίας ελληνικής πατέντας. Οι σύγχρονοι πολιτικοί, αν θέλουν να μακροημερεύσουν σιτιζόμενοι και οι ίδιοι από το δημόσιο Πρυτανείο, οφείλουν να προσέχουν όχι μόνο τι καινούργιο νομοθετούν αλλά και τι παλιό ξεθεμελιώνουν. Μέσα στη ζάλη της πείνας την οποία και λόγω αντικειμενικών δυσκολιών έζησε ο σύγχρονος ελληνικός αθλητισμός, έμαθε να μεγαλώνει τα ασήμαντα, να προωθεί το άτομο εις βάρος του συνόλου, να αναζητεί τη δόξα ταΐζοντας ακόμη και με απαγορευμένες ουσίες τους μυς και το μυαλό. Επί χρόνια σώπαιναν οι φρόνιμοι και ρητόρευαν οι κατεργαραίοι.
Καλύτερος κριτής από τον χρόνο δεν υπάρχει. Οι διατάξεις του αθλητικού νόμου 2725, όπως αυτές ψηφίστηκαν το 1999 αναφορικά με τα προνόμια των (πρωτ)αθλητών και την αντιμετώπιση του ντόπινγκ, κρίθηκαν το 2008 και αποδείχθηκαν κατώτερες της ιστορικής μας κληρονομιάς. Οι βελτιωμένες διατάξεις του αθλητικού νόμου θα δοκιμαστούν στους στίβους, στα πλατό, στις πισίνες, στα ταπί, στα γυμναστήρια, στα γήπεδα. Εκεί θα κριθεί αν μειώθηκε ο αριθμός των Ελλήνων που είναι λυσσασμένοι για κέρδος και αδιάφοροι για την ασχήμια, όπως θα ζωγράφιζε το σημερινό αθλητικό ήθος ο αείμνηστος Γιάννης Τσαρούχης.
