Το θέατρο τις γιορτές βάζει τα καλά του και δέχεται τους φίλους του. Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του χρόνου, οι θίασοι περιμένουν αυτές τις εορταστικές ημέρες. Ανάμεσα στις εκατοντάδες παραστάσεις που παίζονται στα θέατρα της Αθήνας, το κοινό καλείται να επιλέξει πού θα πάει και τι θα δει. «Το Βήμα» ξεχωρίζει ορισμένες που πιστεύει ότι αξίζει να δείτε- μέρες που είναι. Ενα έργο, μια ερμηνεία, μια σκηνοθεσία, μια παρουσία μπορεί να είναι ικανός λόγος για να δείτε μια παράσταση, ακόμη κι αν το σύνολο δεν σας ενθουσιάσει. Οι λεπτομέρειες άλλωστε κάνουν τη διαφορά. Η Ρένη χορεύει
«Εξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες» για τη Ρένη Πιττακή που μαθαίνει επί σκηνής από βαλς και τανγκό ως ροκ, ενώ συγχρόνως δίνει μαθήματα υποκριτικής. Αέρινη και ουσιαστική, η ηθοποιός, μέσα από μια απλή ιστορία- μια «ηλικιωμένη» γυναίκα θέλει να περάσει την ώρα της κάνοντας μαθήματα κατ΄ οίκον- ξετυλίγει την γκάμα και τη λεπτότητα της τέχνης της. Πλάι της, ο Κώστας Κάππας στον ρόλο του δασκάλου και παρτενέρ της, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Στο Ιλίσια- Βολανάκη. Οκτώ άνδρες
«Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται», γιατί αποδεικνύει ότι μια παράσταση με άνδρες που παίζουν τις γυναίκες προσφέρει γέλιο χωρίς χυδαιότητα και υπερβολές. Η πρωτότυπη δουλειά του Νίκου Καραθάνου πάνω στο αστυνομικό έργο του Ρομπέρ Τομά διασκεδάζει με την ακρίβεια, την αισθητική και την ιδιαίτερα επιτυχημένη διανομή της (Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Κότσιφας, Χρήστος Λούλης, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Στέργιογλου, Κοσμάς Φουντούκης, Νίκος Χατζόπουλος, Αιμίλιος Χειλάκης, Θανάσης Ιωάννου ). Στη σκηνή της οδού Πειραιώς 260, ως τις 11 Ιανουαρίου.
Η άνοιξη συνεχίζεται
«Το ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ στην παράσταση του Νίκου Μαστοράκη που υμνεί τη νεότητα που ξυπνά για να γευθεί τη ζωή, τη νεότητα που προβληματίζεται, που αγωνιά, που υποφέρει, που φθάνει στα άκρα. Με έναν ενδιαφέροντα θίασο νέων ηθοποιών- χωρίς τον Κωνσταντίνο Παπαχρόνη – το έργο που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα μοιάζει τόσο σύγχρονο και τόσο αληθινό, γιατί έτυχε ενός ανεβάσματος ουσίας και όχι περιγραφικού. Παίζουν οι Ιωάννα Παππά, Ομηρος Πουλάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος κ.ά. Στη Μεγάλη Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου της Αθήνας, σε μια παραγωγή του Εθνικού.
Μαύρο χιούμορ
«Εχθροί εξ αίματος», γιατί ο Αρκάς έγραψε για πρώτη φορά θεατρικό έργο. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος εισχώρησε μέσα στο μαύρο χιούμορ του σκιτσογράφου δίνοντας μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της ζωής. Η παράσταση εξελίσσεται στο εσωτερικό ενός ανθρώπου ύστερα από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα: Τα ζωτικά όργανα, το παχύ και το λεπτό έντερο καθώς και το νεφρό βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο Παντελής Δεντάκης, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και ο Λαέρτης Μαλκότσης (ο οποίος ξεχωρίζει με το παίξιμό του) υποδύονται τα όργανα και αγωνιούν σε κάθε χτύπο της καρδιάς. Στον Πάνω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου- στο Δώμα συνεχίζεται, από πέρυσι, το ενδιαφέρον «Ενας στους δέκα».
Οι παραγωγοί
«Δυο τρελοί, τρελοί παραγωγοί», γιατί χορταίνεις θέαμα, χορό, τραγούδια, κοστούμια και καλές ερμηνείες. Με τον Παύλο Χαϊκάλη, τον Αντώνη Λουδάρο και τον Γιάννη Βούρο να ηγούνται ενός πολυμελούς θιάσου που διαθέτει τη λάμψη και της Βίκυς Καγιά, η παράσταση σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή επιβεβαιώνει ότι το μιούζικαλ μπορεί να είναι (και) ελληνικό. Για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αλίκη.
Ρεσιτάλ Ευτυχίας
«Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου», γιατί η Νένα Μεντή δίνει προσωπικό ρεσιτάλ ερμηνείας, καθώς η ελληνίδα στιχουργός τής προσφέρει τον ρόλο της ζωής της: Μέσα από τον μονόλογο το κοινό και κυρίως οι νεότερες γενιές μαθαίνουν ποια ήταν η γυναίκα που έχει γράψει τα μισά, τουλάχιστον, από τα τραγούδια που όλοι σιγοψιθυρίζουμε. Σπαρακτική και άμεση, η ηθοποιός ταυτίζεται, θαρρείς, με την Παπαγιαννοπούλου και, τελικά, φθάνει στο σημείο να της μοιάζει. Η παράσταση εφέτος παίζεται στο θέατρο Βασιλάκου.
Της κακομοίρας
«Ο μπακαλόγατος» της παλιάς ελληνικής κωμωδίας των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου, στο θεατρικό ριμέικ από τον Πέτρο Φιλιππίδη , με τον ίδιο να υποδύεται τον Ζήκο- τον ήρωα που γνωρίσαμε από τον Κώστα Χατζηχρήστο-, για το αυθόρμητο γέλιο που προσφέρει σε όλη την οικογένεια. Μέσα σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό και με έναν πρωταγωνιστή που παίρνει πάνω του όλη την παράσταση, γίνεται πράγματι επί σκηνής «της κακομοίρας», αποδεικνύοντας ότι οι παλιές συνταγές με νέα υλικά αντέχουν στον χρόνο και προσφέρουν ψυχαγωγία. Στο θέατρο Μουσούρη, για δεύτερη χρονιά.
Κλασικά
«Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», γιατί η Ράνια Οικονομίδου κεντάει με την ερμηνεία της στον ρόλο της τραγικής συζύγου και μάνας, της Μαίρης Τάιρον, πλάι στον Δημήτρη Καταλειφό, στον Αλκι Κούρκουλο και στον Κώστα Βασαρδάνη . Το έργο του Ιψεν, μια σύγχρονη οικογενειακή τραγωδία, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα και παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Απλό Θέατρο- ένας ακόμη Ιψεν, από αυτούς που δεν ανεβαίνουν συχνά, ο «Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν» συνεχίζεται και εφέτος στο θέατρο Αλμα, με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο στον επώνυμο ρόλο. Και αν προσθέσουμε ένα ακόμη έργο από αυτά που ανεβαίνουν σπάνια, αυτό είναι η «Επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» του Ντύρενματ για την Μπέτυ Αρβανίτη, που την ενσαρκώνει εξαιρετικά, στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας.
