Κατά την ασιατική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας αρκετές οικονομίες υπέστησαν νομισματικές κρίσεις επειδή η θέση του ισοζυγίου πληρωμών τους απεδείχθη αβάσιμη. Τότε η κρίση ξέσπασε επειδή οι χώρες είχαν μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών τα οποία χρηματοδοτούνταν ολο και περισσότερο από βραχυπρόθεσμα κεφάλαια (θερμό χρήμα). Αρκετές δεν διέθεταν επαρκή συναλλαγματικά αποθέματα ώστε να καλύψουν οποιαδήποτε δυσκολία αναχρηματοδότησης του βραχυπρόθεσμου χρέους και ως εκ τούτου αναγκάστηκαν να επιτρέψουν την κατάρρευση των νομισμάτων τους, με καταστρεπτικά αποτελέσματα στα τραπεζικά συστήματα.
Κατά την τρέχουσα κρίση υπάρχουν περίπου 12 αναδυόμενες οικονομίες με σοβαρά προβλήματα. Σε αυτές περιλαμβάνονται η Εσθονία, η Λετονία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, το Πακιστάν, η Κορέα, η Ινδονησία, μερικές άλλες στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη και κάποιες στην Κεντρική Αμερική. Οπως και το τότε, το ΔΝΤ αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στη χρηματοδότησή τους, καθώς η πλάνη ότι η κρίση των ΗΠΑ και των ανεπτυγμένων οικονομιών θα ήταν σύντομη και επιφανειακή έχει αντικατασταθεί από τη βεβαιότητα ότι έχουμε μπροστά μας μια παρατεταμένη παγκόσμια ύφεση τουλάχιστον δύο ετών. Σήμερα μάλιστα ευάλωτες εμφανίζονται και αρκετές χώρες του ΟΟΣΑ, καθώς εξαρτώνται από την εισροή βραχυπρόθεσμων ξένων κεφαλαίων, έχοντας χαμηλή κάλυψη αποθεμάτων. Η κατάσταση ορισμένων χωρών ενέχει ένδειξη πιθανής εξάρτησης από ξένη χρηματοδότηση, ενώ η πληθώρα φορολογικών διευκολύνσεων και εγγυήσεων επί των καταθέσεων του τραπεζικού συστήματος (και στην Ευρώπη) πρόκειται να επιφέρει αυξήσεις στα ποσοστά χρέους. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της ευρωζώνης, π.χ., εκτιμάται στα 429 δισ. ευρώ το 2009 (4,7% του ΑΕΠ), ενώ το δημόσιο χρέος στα 6,773 τρισ. ευρώ, (74,3% του ΑΕΠ), με τα μεγέθη για την Ελλάδα να εκτιμώνται στο 5,5% του ΑΕΠ και στο 115% του ΑΕΠ αντίστοιχα. Η επιδείνωση των χρεωστικών επιβαρύνσεων στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ και το γεγονός ότι οι αγορές ομολόγων και νομισμάτων μπορεί κάλλιστα να καταστούν περισσότερο ευαίσθητες στη δημοσιονομική δυναμική οδηγούν πλέον αρκετούς οικονομολόγους στην εκτίμηση ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ μιας (ακόμη και μεγάλης) χώρας του ΟΟΣΑ το 2009 δεν μπορεί να αποκλειστεί, με ό,τι αυτό σημαίνει και για την αδύναμη ελληνική οικονομία.
