Η «Washington Ρost» ονόμασε την είσοδο της Χίλαρι Κλίντον, του Ρόμπερτ Γκέιτς και του στρατηγού Τζιμ Τζόουνς στην κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα «παρουσία των κεντρώων» στη νέα πολιτική ηγεσία της Αμερικής. Οι «Financial Τimes» υπήρξαν σκληρότεροι: «Η επιστροφή των γερακιών» ήταν ο τίτλος της είδησης για την επιλογή αυτών των τριών ως επικεφαλής αντίστοιχα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, του Πενταγώνου και του γραφείου του Λευκού Οίκου που ασχολείται με ζητήματα ασφαλείας. Υπάρχουν και άλλα σχόλια, στον ίδιο τόνο λίγο πολύ, με κοινό παρονομαστή τους δισταγμούς της κοινής γνώμης, αμερικανικής και ευρωπαϊκής, να δεχθεί ότι αυτό το «τρίο» θα εκφράσει την «αλλαγή στα πάντα» που υποσχέθηκε προεκλογικά ο Μπαράκ Ομπάμα. Ξενίζει επίσης το γεγονός ότι εννέα πρόσωπα τα οποία προορίζονται να καταλάβουν υψηλές θέσεις στον Λευκό Οίκο είναι του λεγόμενου «κύκλου των Κλίντον» όπως και ότι τα επτά μέλη του 15μελούς Υπουργικού Συμβουλίου που ανακοινώθηκαν είχαν υψηλές θέσεις επί προεδρίας Κλίντον. Φυσικά, «αρχή άνδρα δείκνυσι», όπως λέει ο Σοφοκλής. Με τον τρόπο του το είπε και ο μέλλων πρόεδρος παρουσιάζοντας τους εκλεκτούς του: «Ο καθένας μας κρίνεται από το έργο του» δήλωσε προχθές αφού υπογράμμισε προηγουμένως την αξία και την προσωπικότητά τους. Υπάρχει, εννοείται, αρκετό παρασκήνιο ιδιαίτερα για την τοποθέτηση της κυρίας Κλίντον επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής και δεν θα αργήσει ίσως να έρθει στην επιφάνεια. Η επιλογή της καθησυχάζει το ισχυρό εβραϊκό λόμπι το οποίο ούτε την εκλογή του Ομπάμα στήριξε ούτε έδειξε ικανοποιημένο με την ανάδειξη του Τζο Μπάιντεν ως αντιπροέδρου. Εφόσον παραμένει ζήτημα προτεραιότητας για τον νέο πρόεδρο η (κάποια) λύση του Παλαιστινιακού- επειδή διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος ούτε στο Αφγανιστάν ούτε στο πρόβλημα με τα πυρηνικά του Ιράν-, η Ουάσιγκτον όφειλε να δείξει στην Ιερουσαλήμ ότι δεν πρόκειται να μεταβάλει την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από την πολιτική απόφαση που θα λάβει ο νέος πρόεδρος- είτε θα ακολουθήσει την αμφιλεγόμενη τακτική της Κοντολίζα Ράις είτε θα ανοίξει νέους δρόμους με τους Παλαιστινίους.
Ο Γκέιτς έδωσε δείγματα καλής συνεργασίας της πολιτικής με τον Στρατό και ένας νέος πρόεδρος με περιορισμένη πείρα με τους στρατιωτικούς όπως ο Ομπάμα θα ήταν λάθος να έκανε δοκιμές με πρόσωπα που θα έρχονταν για πρώτη φορά σε επαφή με το Πεντάγωνο. Το γεγονός ότι ο Γκέιτς δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιώδης στην υπόσχεση του Ομπάμα να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από το Ιράκ εντός 16 μηνών, ίσως δεν έχει μεγάλη σημασία αφού ο ίδιος συμφωνεί ότι στο Αφγανιστάν πρέπει να μεταφερθούν δυνάμεις και ότι εκεί θα πρέπει να ρίξει το βάρος της η νέα πολιτική ηγεσία. Ο Τζόουνς γνωρίζει καλά την Ευρώπη αφού διετέλεσε αρχηγός του ΝΑΤΟ και ήρθε δύο φορές σε σύγκρουση με τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι για θέματα σχετικά με τη συμμετοχή των ευρωπαίων συμμάχων στο Αφγανιστάν.
