Το είχε ο ίδιος επισημάνει από τις σελίδες της πολιτικής και οικονομικής επιθεώρησης «Επίκεντρα» (φθινόπωρο 1996): «Κάθε άνθρωπος έχει στη ζωή του τις εκλογές που του αξίζουν. Και τη… σούπα που του αξίζει επίσης…». Σήμερα, τέσσερα μελαγχολικά φθινόπωρα μετά από το συγκεκριμένο άρθρο, ο Θοδωρής Ρουσόπουλος καλείται να αποδείξει εμπράκτως πόσο καλά μπορεί να μαγειρέψει τη σούπα που του αξίζει, όταν μάλιστα η εν λόγω σούπα βρίσκεται ήδη σε τόσο προχωρημένο σημείο βρασμού που έχει καταζεματίσει τον προηγούμενο φιλόδοξο μάγειρο. Ενώ λοιπόν ο τέως εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Αρης Σπηλιωτόπουλος προσπαθεί να θεραπεύσει τα βαρύτατα εγκαύματα που υπέστη η καριέρα του και η δημόσια εικόνα του, ο κ. Ρουσόπουλος καλείται να χαμηλώσει τη φωτιά και να επαναφέρει το περιεχόμενο του καζανιού στις επιθυμητές θερμοκρασίες, χωρίς φυσικά να… κάψει τη γούνα του.
Καλός σεφ γίνεσαι από μεράκι και αγάπη και όχι από φιλοδοξία, επισημαίνουν οι γνώστες της μαγειρικής, κατά συνέπεια και οι γνώστες της ιδιαιτέρων απαιτήσεων νεοδημοκρατικής κουζίνας. Μεράκι και αγάπη για το κόμμα που σήμερα καλείται να υπηρετήσει δεν είχε επ’ ουδενί εκδηλώσει δημόσια κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς δημοσιογραφικής σταδιοδρομίας του ο κ. Ρουσόπουλος. Αντιθέτως το πορτρέτο του ανεξάρτητου, του μη κομματικοποιημένου δημοσιογράφου το είχε ζωγραφίσει με πινελιές εξαιρετικής ακρίβειας, τέχνης και τεχνικής.
Αν όμως σε αυτό το πορτρέτο οφείλεται μεγάλο μέρος της ως σήμερα γενικής συμπάθειας στο πρόσωπό του, το ίδιο πορτρέτο δημιουργεί τώρα τα μεγαλύτερα εμπόδια: «Απολιτίκ, δηλαδή όχι παιδί της Νέας Δημοκρατίας, επομένως… τι δουλειά έχει σε αυτή τη θέση;» αναρωτήθηκαν στελέχη του κόμματος, αλλά και φιλικές προς την παράταξη εφημερίδες, κατηγορώντας εκείνους που τον επέλεξαν για σφάλμα βαρύ και ασήκωτο, αλλά και τον ίδιο για προσωπικές σκοπιμότητες.
Τι ήταν τελικά ο Θ. Ρουσόπουλος; Λίγο αριστερός, λίγο ΠαΣοΚ, λίγο κεντροδεξιός… Κατ’ αρχήν ήταν παιδί ενός ταχυδρομικού υπαλλήλου και γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1963 στην Κυπαρισσία. Δεν έκανε ανώτατες σπουδές (γεγονός στο οποίο δεν αρέσκεται ιδιαίτερα να αναφέρεται), άρχισε όμως νωρίς να ασκεί τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε από την «Ελευθεροτυπία», πολυαγαπημένο παιδί του Σπύρου Καρατζαφέρη, για να μεταπηδήσει στη συνέχεια στη «Νέα Μεσημβρινή». Με το κλείσιμο της εν λόγω εφημερίδας βρέθηκε στην «Καθημερινή» ή μάλλον έκανε ένα πέρασμα-αστραπή (ίσα που πρόλαβε να πιει μερικά καφεδάκια), αφού η συνεργασία τους διήρκεσε μόλις δύο εβδομάδες. Από τους πρώτους δημοσιογράφους που έκλεισαν με το Mega, υπήρξε πάντα το Νο 2 του καναλιού, ευρισκόμενος σε μια διαρκή κόντρα με τον Νίκο (Νο 1) Χατζηνικολάου. Η κόντρα αυτή, καθώς και η αποτυχία του να χτυπήσει την πρωτιά τον οδήγησαν στο Star, όπου όμως έζησε άλλη μία αποτυχία: ο σταρ του Star ηττήθηκε (μαζί με τη ΝΔ) το βράδυ των εκλογών, αποσπώντας χαμηλές θεαματικότητες.
Παρ’ όλα αυτά ως τηλεοπτικό πρόσωπο ο πάντα μετριοπαθής, υπερπροσεκτικός σε ό,τι έλεγε και ό,τι έκανε και εκνευριστικά ατσαλάκωτος κ. Ρουσόπουλος κέρδιζε με άνεση τη συμπάθεια του κοινού. Ηταν το καλό παιδί που μιλάει σε χαμηλούς τόνους, που χαμογελάει με μέτρο, που διαθέτει ευγένεια και ήθος, ένας τέλος πάντων απλός και τίμιος δημοσιογράφος. Ενας πολιτικός συντάκτης που τόσο καλά έκρυβε τις πολιτικές του πεποιθήσεις ώστε, μόλις ανακοινώθηκαν τα νέα καθήκοντά του στη ΝΔ, άλλοι αναρωτιούνταν έκπληκτοι: «Μα καλά, αυτός δεν ήταν αριστερός;», άλλοι υποστήριζαν πως «ήταν εμφανώς… Πασόκος» και άλλοι χαμογελούσαν πονηρά επιμένοντας: «Ο Θοδωρής είναι ένας αγωνιστής ταγμένος στην ανάδειξη, καταξίωση και καθιέρωση του… Θοδωρή».
Η αλήθεια είναι πως ο κ. Ρουσόπουλος είχε πάντα στενές σχέσεις με το περιβάλλον του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Υπήρξε φίλος της Λένας Τριανταφύλλη (γραμματέως του ιδρυτή της ΝΔ), του Πέτρου Μολυβιάτη και του Προκόπη Παυλόπουλου, μέσω των οποίων μεθοδικά καλλιεργούσε τις σχέσεις του με τον ηγέτη της παράταξης. Η Νέα Δημοκρατία ούτως ή άλλως έχει συμβάλει τα μάλα και στην οικογενειακή του ευτυχία, αφού ο Πάνος Λουκάκος υπήρξε ο κουμπάρος του στον γάμο του με τη δημοσιογράφο Μάρα Ζαχαρέα και η σύζυγος του Γιώργου Βουλγαράκη βάφτισε τον υιό του Βασίλη. Την… υφέρπουσα «γαλάζια περίοδο» της ζωής του συμπλήρωναν τα δείπνα του με τον Γιώργο Αλογοσκούφη και τον Μιλτιάδη Εβερτ. Ο κ. Εβερτ ήταν εξάλλου εκείνος που τον είχε επιβάλει στην τηλεοπτική αναμέτρησή του με τον Κώστα Σημίτη στις εκλογές του 1996. Οπως και ο Κώστας Καραμανλής τον επέβαλε στη δική του εφετινή αναμέτρηση με τον κ. Σημίτη.
Το αγαπημένο παιδί του καραμανλισμού εθεωρείτο… ανεξάρτητος. Τώρα όμως πώς ο ανεξάρτητος θα επιβιώσει απόλυτα εξαρτημένος από την κομματική μηχανή; Ο εκπρόσωπος Τύπου ενός κόμματος δεν είναι ένας απλός επαγγελματίας που προσπαθεί να κάνει καλά τη δουλειά του, όσο και αν ο ίδιος επιμένει: «Εγώ είμαι εδώ για να κάνω τη δουλειά μου», όσο και αν προσπάθησε να καταστήσει σαφές πως δεν πρόκειται να εμπλακεί στις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις.
Οι επιθέσεις που δέχθηκε κυρίως από εφημερίδες της παράταξης επειδή δεν «αντρώθηκε» στους κόλπους του κόμματος, αλλά και επειδή οι θέσεις του στα θέματα των ταυτοτήτων και της Παιδείας είναι αντίθετες με εκείνες της ΝΔ είναι μόνο η αρχή των προβλημάτων του, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα του «Ελεύθερου Τύπου», που επιμένουν πως δεν θα αντέξει στη νέα του θέση πάνω από πέντε μήνες. Ο κ. Ρουσόπουλος, είτε επέλεξε τον νέο του ρόλο από ιδεολογία είτε ως… απλός επαγγελματίας είτε για να εξυπηρετήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες, κινδυνεύει αυτή τη φορά να κληθεί να παίξει με ανοιχτά χαρτιά, πράγμα το οποίο επιμελώς έχει αποφύγει ως σήμερα. Θα παραμείνει άραγε Θόδωρος ή θα αποκαλυφθεί πως εδώ και τόσα χρόνια ήταν άλλος ένας… Ψευτοθόδωρος;
