Παπαρήγα: «Δημήτρη μου, Δημήτρη μου»

Από καιρό το ΚΚΕ παρακολουθεί προσεκτικά τις διεργασίες που συντελούνται στο ΔΗΚΚΙ. Η εκλογική ήττα της 9ης Απριλίου σηματοδότησε την έναρξη μιας οριακά δύσκολης εποχής για το κόμμα του κ. Δ. Τσοβόλα, το οποίο, αφού κατάφερε να «αντέξει» το ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε, επανέρχεται τώρα με την πρότασή του για τη δημιουργία ενός «προοδευτικού κοινωνικού μετώπου σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση» και καλεί τις ηγεσίες του Περισσού και της Κουμουνδούρου να προσέλθουν σε διμερείς επαφές μαζί του στην κατεύθυνση της αναζήτησης και διαπίστωσης των κοινών σημείων δράσης και των όρων βάσει των οποίων θα ήταν δυνατόν σήμερα αυτή να υλοποιηθεί. Οι σχετικές επιστολές προς την κυρία Αλέκα Παπαρήγα και τον κ. Ν. Κωνσταντόπουλο είναι έτοιμες και εντός της εβδομάδας αναμένεται να αποσταλούν. Εχει μέλλον η πολιτική πρωτοβουλία του ΔΗΚΚΙ; Η απάντηση θα ήταν μάλλον αρνητική αν δεν είχε προηγηθεί μετά το 16ο συνέδριο του ΚΚΕ (από τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου) και ως τις ημέρες μας μια «επίθεση φιλίας» του Περισσού προς τη Χαλκοκονδύλη. Παρά ταύτα, ουδείς μπορεί με ασφάλεια να προδικάσει τις εξελίξεις. Ο λόγος είναι βασικά ένας: ο κ. Τσοβόλας έσπευσε να «βάλει στο παιχνίδι» και τον ΣΥΝ, για τον οποίον ο Περισσός, ως γνωστόν, διατηρεί τις χειρότερες διαθέσεις. Εν ολίγοις το ΚΚΕ θα προτιμούσε στο πολιτικό του «φλερτ» με το ΔΗΚΚΙ να μην έχει καμία ανάμειξη η Κουμουνδούρου ­ στους δύο άλλωστε τρίτος δεν χωρεί…

Στο διάστημα που μεσολάβησε από τις τελευταίες εκλογές ο Περισσός κρατούσε προσεκτικές αποστάσεις έναντι του ΔΗΚΚΙ, παρά το γεγονός ότι προσέβλεπε σε μελλοντική συμπαράταξη μαζί του, στη βάση όμως των κοινωνικών κινημάτων και όχι των πολιτικών συνεργασιών. Παράλληλα εργαζόταν προς αυτή την κατεύθυνση, με κάποια αποτελέσματα μάλιστα: στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) εντάχθηκαν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΔΗΚΚΙ, ενώ προσφάτως υπήρξαν και παρόμοιες συνεργασίες στο πλαίσιο φορέα που δημιουργήθηκε για τις δημοκρατικές ελευθερίες, καθώς και στο Βαλκανικό Αντινατοϊκό Κέντρο, όπου συμμετέχουν αριστερά κόμματα και οργανώσεις από διάφορες χώρες (Ελλάδα, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία και Τουρκία).

Οι προσυνεδριακές διεργασίες και στα δύο κόμματα (τα συνέδριά τους έγιναν μέσα στον ίδιο μήνα) και οι εξελίξεις κυρίως στο εσωτερικό του ΚΚΕ (πιέσεις των «4» για ενότητα δράσης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα κτλ.) επιβράδυναν τα βήματα «συγκλίσεως». Οι επεξεργασίες του συνεδρίου του ΚΚΕ περί «Λαϊκού Μετώπου» και περί τις δυνάμεις που θα το συγκροτήσουν δεν επεφύλαξαν καλύτερη μοίρα απ’ ό,τι στο παρελθόν για το ΔΗΚΚΙ. Διαπιστώθηκε, δηλαδή, ότι «η πολιτική του δεν συνιστά εναλλακτική λύση που να οριοθετείται στη γενική κατεύθυνσή της από τη στρατηγική των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, παρά την κριτική που ασκεί για την πολιτική τους».

Τόσο όμως στο συνέδριο όσο και στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ προεβλήθη ιδιαιτέρως η ανάγκη άμεσης ανάπτυξης επί μέρους μετώπων, συσπειρώσεων και συνεργασιών σε καίριους τομείς όπως τα ζητήματα αιχμής για την εργατική τάξη (ασφαλιστικό κ.ά.), τα κοινωνικά δικαιώματα, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες κτλ. Στη βάση τέτοιων συσπειρώσεων άλλωστε το ΚΚΕ προσδοκά να θεμελιώσει το μελλοντικό «Μέτωπό» του. Και βεβαίως γνωρίζει ότι μόνο με την ομάδα της «Κομμουνιστικής Ανανέωσης», με την οποία συνεργάζεται από τις εκλογές, δεν γίνεται να σταθεί η πολιτική των συμμαχιών του.

Οι επαφές ανάμεσα σε στελέχη των δύο κομμάτων εντάθηκαν το τελευταίο διάστημα, τόσο στους φορείς όπου οι δυνάμεις τους συνυπάρχουν όσο και σε τοπικό επίπεδο. Μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, όπως ο κ. Δ. Γόντικας, ο κ. Δ. Αρβανιτάκης και ο κ. Κ. Παρασκευάς, βουλευτές και άλλα στελέχη συμμετέχουν στην «επίθεση φιλίας» που έχει εξαπολύσει ο Περισσός. Η γενική γραμματέας του κόμματος κυρία Αλέκα Παπαρήγα βρήκε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον κ. Τσοβόλα στη δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου που έγινε πριν από λίγες ημέρες. «Να δούμε τι θα κάνουμε, Δημήτρη, υπάρχουν περιθώρια» φέρεται ότι του είπε και άλλα παρόμοια.

Στη Χαλκοκονδύλη, ωστόσο, αν και επιθυμούν σφόδρα τη συνεργασία με το ΚΚΕ, θα προτιμούσαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, να μην περιοριστεί το όλο θέμα σε επί μέρους ζητήματα ή έστω ­ αν δεν γίνεται διαφορετικά ­ να μην περιοριστεί στα δύο κόμματα. Το ΔΗΚΚΙ δεν κρύβει ότι προσβλέπει στη δημιουργία ενός «τρίτου πόλου» στην πολιτική ζωή της χώρας από τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες και τάσσεται αφενός κατά των «περιορισμένων συνεργασιών» και αφετέρου κατά των «συμφωνιών κορυφής» καθώς πιστεύει ότι οι παραπάνω δυνάμεις θα πρέπει να συναντηθούν κατ’ αρχήν στο κοινωνικό πεδίο αλλά και στις δημοτικές – νομαρχιακές εκλογές τον Οκτώβριο του 2002 με κοινούς υποψηφίους. Εκτός μάλιστα από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ συμπεριλαμβάνει και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όπως η ΑΚΟΑ του κ. Ι. Μπανιά, το Νέο Αριστερό Ρεύμα κ.ά., καθώς και διαφωνούντες του ΠαΣοΚ «εφόσον δεν στηρίζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές», όπως έχει δηλώσει ο κ. Τσοβόλας.


ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ Τι λένε οι «φυγάδες»

Οι διαγραφέντες και αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις. «Κάθε πρωτοβουλία που κατευθύνεται στην κοινή δράση είναι ενδιαφέρουσα» σχολιάζουν. Αύριο είς εξ αυτών, ο οικονομολόγος κ. Α. Ντρέκος, θα πάρει μέρος στην εκδήλωση του ΣΥΝ στον Πανελλήνιο με θέμα την Αριστερά και το κοινωνικό κράτος, την πλήρη απασχόληση και το 35ωρο. Ο Περισσός πάντως δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς μαζί τους και τους κατηγορεί μαζί με τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΝ ότι «έχουν αναλάβει να τροφοδοτούν με τις απόψεις και τις αγωνίες τους τα περί διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος και περί αποχώρησης από τη ΓΣΕΕ» (των δυνάμεων του ΚΚΕ που λειτουργούν υπό τη σημαία του ΠΑΜΕ). Το θέμα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον εν όψει του συνεδρίου της ΓΣΕΕ τον προσεχή Μάρτιο.


ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ Το μεγάλο «αγκάθι» λέγεται ΣΥΝ

Μετά την πρωτοβουλία του ΔΗΚΚΙ να καλέσει όλα τα αριστερά κόμματα σε κοινές δράσεις τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα ανάμεσα στο ίδιο και στο ΚΚΕ, παρά τα βήματα σύγκλισης που καταγράφονται. Το μεγάλο «αγκάθι» λέγεται ΣΥΝ. Αυτό το γνωρίζει άλλωστε ο κ. Τσοβόλας, ο οποίος εμφανίστηκε σχεδόν ως «διαμεσολαβητής» ανάμεσα στο ΚΚΕ και στον ΣΥΝ προτείνοντας οι συναντήσεις των καθοδηγητικών οργάνων των κομμάτων να είναι διμερείς. Ξεχωριστά η Πολιτική Γραμματεία του ΔΗΚΚΙ με το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ και ξεχωριστά με την ΠΓ του ΣΥΝ, «προκειμένου να βρούμε ένα πλαίσιο», όπως είπε, «για να ξεπεραστούν τα γνωστά παραδοσιακά προβλήματα μεταξύ των δύο πολιτικών φορέων».

Δεν αρκούν ωστόσο οι προθέσεις όταν υπάρχουν κάθετες πολιτικές διαφορές σε μια σειρά ζητήματα αρχών για το ΚΚΕ. Ο κ. Κωνσταντόπουλος αποκαλείται ανοιχτά από τον Περισσό «γνήσιος σοσιαλδημοκράτης και ευρωπαϊστής» και κορυφαίες πολιτικές επιλογές του ΣΥΝ, όπως η πρότασή του για την καθιέρωση του 35ώρου, χαρακτηρίζονται «κοροϊδία» και «νόθες» καθώς, όπως υποστηρίζεται, «αποδέχεται την ευελιξία στην εργασία που εντείνει την εκμετάλλευση».

Μήπως λοιπόν το ΔΗΚΚΙ υποτιμά τις δυσκολίες που υπάρχουν στην προσέγγιση έστω και σε επί μέρους θέματα ανάμεσα στα δύο κόμματα; Αυτό θα φανεί στο κοντινό μέλλον. Στελέχη πάντως του ΣΥΝ εμφανίζονται θετικά απέναντι στην πρωτοβουλία του κ. Τσοβόλα δηλώνοντας ότι «θα ήταν ευχής έργον να υπάρξει κοινή δράση» και ότι σε κάθε περίπτωση «δεν είμαστε εμείς που θα εμποδίσουμε κάτι τέτοιο». Και συζητούν κάποιες κοινές πρωτοβουλίες σε θέματα όπως η απλή αναλογική (ήδη η Κουμουνδούρου προετοιμάζει πρόσκληση προς τα άλλα κόμματα για κατάθεση κοινής πρότασης νόμου), κοινωνικά και συνδικαλιστικά θέματα, το «σύνδρομο των Βαλκανίων» και το ΝΑΤΟ κ.ά. Οσον αφορά τα περί κοινών υποψηφίων στις δημοτικές εκλογές, αυτό εκτιμούν ότι «θα εξαρτηθεί από το αν θα έχει γίνει κάτι προηγούμενα». «Σε κάθε περίπτωση πάντως» προσθέτουν «αυτό είναι θέμα των τοπικών κοινωνιών». Συνεργασίες ωστόσο του τύπου «να πάει ο ΣΥΝ στο ΠΑΜΕ» δεν τις συζητούν.