Τριάντα χρόνια πρωτοπορία
Ηταν Ιούνιος του 1972 όταν τα τέσσερα μέλη που αποτελούσαν τότε το βρετανικό συγκρότημα Pink Floyd μπήκαν στα περίφημα Abbey Road Studios του Λονδίνου για να ηχογραφήσουν αυτό που αργότερα θα αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά για την εξέλιξη της μουσικής άλμπουμ, το κλασικό πλέον «Dark Side Of The Moon». Είχαν ήδη περάσει τέσσερα χρόνια από την αποχώρηση του πρώτου «εγκεφάλου» του γκρουπ Σιντ Μπάρετ και ο μπασίστας και αρχηγός των Pink Floyd Ρότζερ Γουότερς, ο κιμπορντίστας Ρικ Ράιτ, ο ντράμερ Νικ Μέισον και ο αντικαταστάτης τού Μπάρετ Ντέιβιντ Γκίλμουρ επιχείρησαν – επιτυχώς – να ξεφύγουν από τους ψυχεδελικούς πειραματισμούς της πρώιμης περιόδου της δεκαετίας του ’60 και να φτιάξουν το απόλυτο κόνσεπτ άλμπουμ όλων των εποχών. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους, όσα χρόνια και αν περάσουν. Επειτα από παραμονή 14 χρόνων στα αμερικανικά τσαρτς – ουσιαστικά βρίσκεται ακόμη στα τσαρτς για 1.351η εβδομάδα, απλώς το εντοπίζουμε πλέον στον Pop Catalogue – και πουλώντας περισσότερα από 30 εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον πλανήτη το «Dark Side Of The Moon» θα θεωρείται για πάντα μία από τις πρώτες επιλογές κάθε νεότευκτου οπαδού της ροκ μουσικής και «ευαγγέλιο» για όσους έχουν εντρυφήσει σε αυτό.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου 1973 και ο χάρτης της ροκ μουσικής άλλαξε για πάντα με δεκάδες συγκροτήματα, με πιο γνωστή περίπτωση αυτή των Radiohead, να αποκωδικοποιούν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο τις απόψεις τους στη μουσική. Πολλοί κατηγόρησαν τον δαιδαλώδη και γεμάτο τρυκ ήχο των Pink Floyd και υποτίθεται ότι το πανκ τρία χρόνια αργότερα αυτό ακριβώς προσπάθησε να αποσαφηνίσει, επιστρέφοντας στις βασικές αρχές του ροκ. Η αλήθεια είναι όμως ότι μπορεί τα υπόλοιπα συγκροτήματα του progressive ροκ όπως αυτό ονομάστηκε – οι Yes, οι Alan Parson Project – να θεωρήθηκαν ξεπερασμένα στην πορεία, οι Pink Floyd όμως ποτέ. Κομμάτια όπως τα «Breathe», «Time», «Money» και «The Great Gig In The Sky» παραμένουν αξεπέραστα. Το ένατο άλμπουμ των Pink Floyd καταπιάνεται με το εφήμερο, τη φθορά και τον ξεπεσμό του ανθρώπινου είδους και κομμάτια όπως τα «Us And Them» και «Money» αποτελούν τον καλύτερο οδηγό για να αντιληφθεί κανείς το θέμα του. Ακόμη και σήμερα τόσο συνολικά ο ήχος του όσο και τα εφέ του θεωρούνται πρωτοποριακά και υπεύθυνος για το υψηλό επίπεδό του είναι ο άγνωστος τότε Αλαν Πάρσονς, που δούλεψε μαζί τους για το αστείο ποσό των 50 δολαρίων τον μήνα.
Τα δύο βασικά μέλη της σύνθεσης του γκρουπ και ο μηχανικός ήχου μιλούν για το «Dark Side Of The Moon»
Ρότζερ Γουότερς Οι αναμνήσεις από το «Money»
Αν και βασίστηκε γύρω από μια μελωδία στο μπάσο, το έγραψα σε μια ακουστική κιθάρα. Περιστασιακά έκανα πράγματα και ο Ντέιβ μου έλεγε πολλές φορές «όχι, αυτό είναι λάθος, θα έπρεπε να έχει άλλο μπιτ» και εγώ του απαντούσα: «Αυτό είναι και τελείωσε». Οταν παίζεις το «Money» στην ακουστική κιθάρα είναι πολύ μπλουζ. Ετσι ήταν και το δοκιμαστικό, με έντονο μπλουζ φίλινγκ.
Σχετικά με την επιτυχία του δίσκου.
Το χαρήκαμε πολύ αλλά δεν αποτέλεσε έκπληξη. Πήγε στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτς αμέσως και ενώ βρισκόμασταν σε περιοδεία στην Αμερική. Ηταν φανερό από την αρχή ότι θα γινόταν πολύ μεγάλη επιτυχία αφού εκείνο το διάστημα το ραδιόφωνο έπαιζε ασταμάτητα το «Time».
Ηταν το καλύτερο άλμπουμ των Pink Floyd;
Πιστεύω ότι το «The Wall» ήταν το ίδιο καλό. Νομίζω ότι αυτοί οι δύο δίσκοι ήταν οι καλύτεροι που κάναμε.
Ντέιβιντ Γκίλμουρ Η δημιουργία του δίσκου
Πώς γεννήθηκε το «Dark Side Of The Moon»;
Ο Ρότζερ ήλθε μια ημέρα και μας είπε ότι εκτός από τους στίχους που είχε για κάποια συγκεκριμένα τραγούδια που δουλεύαμε εκείνον τον καιρό, είχε μια ιδέα που θα μπορούσε να αφορά στην πράξη ένα ολόκληρο άλμπουμ. Το είχαμε κάνει και άλλες φορές, όμως περισσότερο για μεγάλα τραγούδια όπως το «Echoes» από το άλμπουμ «Meddle», το οποίο κατέληξε να καταλαμβάνει μια ολόκληρη πλευρά δίσκου.
Τι χαρακτήρισε τη συνεργασία του με τον Γουότερς;
Είναι πολύ δύσκολο να αναλύσεις τι κάνει τα πράγματα να δουλεύουν. Ο Ρότζερ αποτελεί σίγουρα την κινητήριο δύναμη και ένα πολύ καλό μυαλό για τους στίχους. Πολύ μεγάλη δημιουργική δύναμη. Εγώ θα έλεγα έχω πολύ καλύτερη αίσθηση όσον αφορά τη μουσική. Και σίγουρα τραγουδούσα πολύ καλύτερα από αυτόν.
Πώς αποφασίστηκε ότι θα βάλουν αυτό το εξώφυλλο;
Δε ξέρω γιατί μας έκανε αμέσως αίσθηση, αλλά έτσι έγινε. Ο Στορμ Τόργκεσον μας έδειξε τις ιδέες του και όταν είδαμε το πρίσμα δεν υπήρχε περίπτωση να διαλέξουμε κάτι άλλο. Είναι καταπληκτικό εξώφυλλο, μια πολύ εμπορική ιδέα. Πολύ άμεσο και απλό· δείχνει τέλειο στις βιτρίνες των καταστημάτων. Σίγουρα δεν επρόκειτο για μια φωτογραφία τεσσάρων τύπων που χοροπηδούν στην εξοχή.
Αλαν Πάρσονς Κερδισμένοι και χαμένοι
Πόσο ήταν σημαντική η συνεισφορά του;
Εξαρτάται. Ο Ντέιβ είχε πει ότι δεν είχε καμία σημασία ποιος επιμελήθηκε τον ήχο σε αυτό το άλμπουμ και μερικούς μήνες μετά μάζεψε τις δηλώσεις του λέγοντας: «Οχι, ο Αλαν έπαιξε σημαντικό ρόλο». Ο Ρότζερ με υποστήριζε πάντα. Πιστεύω ότι όλοι πιστεύουν πως έκτισα ολόκληρη την καριέρα μου στο «Dark Side Of The Moon», κάτι που μέχρις ενός σημείου είναι αλήθεια, όμως ακόμη ξυπνώ κάποιες φορές σκεπτόμενος ότι αυτοί κέρδισαν ανυπολόγιστα χρήματα και πολλοί άνθρωποι που ενεπλάκησαν σε αυτόν τον δίσκο δεν κέρδισαν τίποτε.
Τι θυμάται για τα αξεπέραστα φωνητικά της Κλερ Τόρι στο «The Great Gig In The Sky»;
Ως τότε η Κλερ είχε κάνει μόνο μερικές διασκευές. Θυμάμαι μια πολύ ενδιαφέρουσα εκτέλεση του «Light My Fire». Πίστευα ότι είχε εξαιρετική φωνή. Οταν έφτασε η ώρα για το κομμάτι οι Floyd ξύνοντας το κεφάλι μού είπαν: «Εχεις καμιά ιδέα για το ποιος θα τραγουδήσει εδώ;». Τους έφερα την Κλερ και σε μερικές ώρες ήταν όλα έτοιμα χωρίς να της δώσουμε την παραμικρή οδηγία.
