Η εβδομαδιαία «Εφημερίς των Κεφαλλήνων» έβγαινε στην Αθήνα το 1928. Στο ΕΛΙΑ βρίσκονται τα φύλλα 1 (15.4.1928) ως 21 (2.9.1928). Στην πρώτη σελίδα του φύλλου 1 ανακοινώνονται οι στόχοι του εκδότη: «Θα κηρύξομεν ως δόγμα, την απόλυτον αλληλεγγύην, υποστήριξην και αγάπην των απανταχού Κεφαλλήνων…». Πρόκειται για έντυπο με πλούσια ύλη και έντονα τοπικιστικό, που στις σελίδες του απεικονίζεται γλαφυρά μια ιδιαιτερότητα του τόπου: η Κεφαλλονιά είναι από τις περιοχές της Ελλάδας που υπέστησαν τη μεγαλύτερη αφαίμαξη, τόσο σε ναυτικούς όσο και σε μετανάστες. Στις οκτώ σελίδες της «Εφημερίδος» δεν υπάρχει λέξη που να μην αναφέρεται στην Κεφαλλονιά και στους Κεφαλλονίτες. Πιστή στους στόχους που θέτει, η «Εφημερίς» δεν ασχολείται μόνο με τα προβλήματα του τόπου (αγροτική παραγωγή, δημόσια έργα, πολιτιστική κίνηση κ.ο.κ.) και με την ιστορία και λαογραφία του, αλλά και με τη ζωή των Κεφαλλονιτών της διασποράς, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στην όγδοη σελίδα του φύλλου 1 διαβάζουμε: «Από του προσεχούς φύλλου θα δημοσιεύουμε τακτικόν Ναυτικόν Δελτίον περιέχον πάσαν πληροφορίαν σχετικήν με την κίνησιν των Κεφαλληνιακών πλοίων ανά τας διαφόρους θαλάσσας του κόσμου». Στο πρωτοσέλιδο του φύλλου 14, στο «Κεφαλληνιακόν φωτογραφικόν ρεπορτάζ», θαυμάζουμε τη φωτογραφία τριών νέων με αποικιακή ενδυμασία που πατούν επί πτώματος κροκοδείλου (σε δεύτερο πλάνο πέντε ημίγυμνοι ιθαγενείς της Αφρικής) με την εξής λεζάντα: «Παρέα Κεφαλλήνων εις κυνήγιον μετά τον φόνον κροκοδείλου». Η όγδοη σελίδα της εφημερίδας επιγράφεται «Παγκόσμιος Κεφαλληνιακή κίνησις». Στη στήλη «Διάφορα» περιγράφονται λεπτομερώς οι κινήσεις των απανταχού Κεφαλλονιτών («Παραμένει από ημερών ενταύθα η όμορφη Αργοστολιώτισσα Δνις Καλλιόπη Μαράτου»). Συχνά συναντάμε ανταποκρίσεις για τους απανταχού Κεφαλλονίτες («Επιστολή των Κεφαλλήνων της Αβησσυνίας από το Αδίς Αμπέμπα», «Νεοϋορκέζικα νέα»). Στην «Εφημερίδα των Κεφαλλήνων», η δημοσιογραφική καθαρεύουσα της εποχής συνυπάρχει με την καθομιλουμένη δημοτική και με πολλά στοιχεία της κεφαλλονίτικης διαλέκτου. Το ευθυμογράφημα της όγδοης σελίδας του φ. αρ. 9 επιγράφεται «Νοβιτούλες ­ κουτσομπολιό» και είναι διάσπαρτο με ιταλικές λέξεις. Εκεί διαβάζουμε την περιπέτεια του Signor Salvatore, του ιταλού maestro της Φιλαρμονικής, που προσέλαβε έναν Ληξουριώτη για πρώτο κλαρίνο. Καθώς ο παλαίμαχος μουσικός δεν μπορούσε να παίξει χωρίς δόντια, ο maestro μερίμνησε για την εξασφάλιση μασέλας. Οταν είδε ότι ο Ληξουριώτης παρέμενε φανατικά φάλτσος, του έκανε παρατήρηση, αναφωνών «Αουρέκιο!» και δείχνοντας το αφτί του. Ο μουσικός όμως «θυμώνει, σηκώνεται… «Γ… το Μουσσολίνι σου», λέει, «πάω καλειά μου, μια μασέλα μου βάλετε και θα με προσβάλετε κι όλα! Κακοχρονονάχετε [sic] μ’ όλο με δαύτη…». Και εξάγει αυτήν [σ.σ.: τη μασέλα]… παίρνει το κλαρίνο και φεύγει».