Ευτυχώς αλλά και δυστυχώς που δεν έρχεται η Ντριμ Τιμ…
«Η Ντριμ Τιμ δεν έχει αντίπαλο. Ευτυχώς που δεν έρχεται και έτσι μας ανοίγεται ο δρόμος προς τον τελικό. Δυστυχώς που δεν έρχεται γιατί όλοι οι φίλαθλοι χάνουν μια μοναδική ευκαιρία να δουν υψηλής κλάσεως μπάσκετ… Σήμερα δεν υπάρχει αντίπαλος που να μπορεί να αντιπαρατεθεί με αξιώσεις απέναντι στην Ντριμ Τιμ… Είναι και η κλάση των παικτών που κάνει την πολύ μεγάλη διαφορά. Οταν λέμε ότι ο Μπούμπκα θα πάρει σίγουρα το επί κοντώ, γιατί το λέμε; Επειδή η κλάση που έχει δείξει σε όλους τους μεγάλους αγώνες είναι τόσο μεγαλύτερη από την κλάση των άλλων αθλητών που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση, δεν αφήνει περιθώριο αποτυχίας… Ολοι το ξέρουμε πως ό,τι και να γίνει στο τέλος πάλι ο Μπούμπκα θα πηδήξει υψηλότερα όλων. Οσο για τις ευρωπαϊκές ομάδες, τι να πει κανείς; Πώς να αντιμετωπίσουν την Ντριμ Τιμ; Στην Ευρώπη είναι όλοι λουφατζήδες… δεν δουλεύουν έτσι όπως πρέπει να δουλέψουν. Οι Αμερικανοί πού βασίζονται και δημιουργούν αυτή τη μεγάλη διαφορά; Βασίζονται πρώτα πρώτα στον σχολικό αθλητισμό, ο οποίος δεν είναι αντικείμενο ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά κρατικής μέριμνας. Δηλαδή στο γυμνάσιο υπάρχει η ομάδα μπάσκετ, στο κολέγιο υπάρχει η ομάδα μπάσκετ. Σε όλα τα γυμνάσια και τα κολέγια έχουν τους καλύτερους για να δουλέψουν. Βγαίνουν λοιπόν από εκεί μέσα χιλιάδες παίκτες. Ανάμεσά τους διαλέγουν αξιοκρατικά τους καλύτερους. Εκεί πλέον δεν τίθεται θέμα «δίνω τόσα λεφτά και παίρνω τον καλύτερο». Η κάθε ομάδα πάει στα ντραφτ και διαλέγει ανάλογα με τη θέση της, πρώτη ή τελευταία. Δηλαδή η τελευταία ομάδα στη βαθμολογία διαλέγει πρώτη ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες… Διαλέγει λοιπόν τον καλύτερο παίκτη για να επέλθει μια ισορροπία στην ήδη υπάρχουσα δυναμικότητα των ομάδων. Εχουν κανονίσει τα πάντα με τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρχουν ισορροπίες και να εντείνεται το ενδιαφέρον μεταξύ των ομάδων. Το μπάτζετ που διαθέτει κάθε ομάδα είναι το ίδιο… Δίδεται προτεραιότητα στην επιλογή των ασθενεστέρων, έτσι ώστε να τους δοθούν οι δυνατότητες |να γίνουν καλύτεροι ακόμη και να φτάσουν τους άλλους. Αν λοιπόν εδώ στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός διαλέγουν πάντα τον καλύτερο, πώς να τους συναγωνιστεί κάποια άλλη ομάδα; Οταν ο ένας έχει μπάτζετ 10 δισ. και ο άλλος μόνο 2 δισ., πώς θα μπορέσει να φτάσει κάποτε στο σημείο ο Απόλλων Πατρών να χτυπήσει τον Παναθηναϊκό; Επιπλέον, οι παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ είναι επαγγελματίες. Βλέπεις ότι αυτή τη στιγμή οι παράγοντες με τους παίκτες έχουν λοκ άουτ (αποκλεισμό) γιατί δεν συμφωνούν… Κανένας παίκτης του ΝΒΑ δεν σπάει τον αποκλεισμό. Εκεί η απόφαση λοκ άουτ είναι νόμος και ισχύει για όλους. Ο καθένας από αυτούς πρώτα απ’ όλα είναι παίκτης του ΝΒΑ και μετά Ελληνας ή οτιδήποτε άλλο. Ούτε με την Εθνική Καναδά θα πάει ούτε με την Εθνική Αυστραλίας θα πάει ούτε πουθενά. Δέχονται δηλαδή τις αποφάσεις, οι οποίες είναι νόμοι. Και είναι ικανοί για όλα. Μπορεί ακόμη και το πρωτάθλημά τους να μη γίνει. Δεν είναι σαν εδώ που λες «τι θα κάνει… δεν έχει άλλη λύση, θα παίξει»… Ο τρόπος που έχουν οργανώσει το άθλημα εκεί δημιουργεί εν τέλει τις πολύ μεγάλες αξίες που κάνουν τη διαφορά».
