Ο κ. Γιώργος Ξηραδάκης γεννήθηκε το 1964 στον Βόλο. Σπούδασε στο Τμήμα Πλοιάρχων της Ανωτέρας Δημόσιας Σχολής Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου. Στη συνέχεια πήρε Diploma and Certificate in Commercial Operation of Shipping από το London Guildhall University και MSC in Maritime Studies από το University of Walles-College of Cardiff. Διακρίθηκε στις σπουδές του και παράλληλα παρακολουθούσε σεμινάρια σχετικά με ναυτιλιακά θέματα. Εργάστηκε στο Λονδίνο και στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα, όπου σταδιοδρόμησε επιτυχώς σε διάφορες θέσεις του ναυτιλιακού τομέα της Credit Lyonnais. Σήμερα είναι διευθύνων σύμβουλος της XRTC Ltd, εταιρείας συμβούλων επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών, κυρίως σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση της ναυτιλίας, και εκπρόσωπος της Credit Lyonnais στην Ελλάδα για τη ναυτιλία. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη οκτώμισι ετών και έναν γιο εξίμισι ετών. Υπήρξε πρώην μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας Ιστιοπλοΐας.
Ο κ. Γ. Ξηραδάκης άρχισε τη ζωή του με ρομαντικές διαθέσεις. Πίστευε ότι για να πετύχεις στη ζωή σου πρέπει να ξέρεις τι υπάρχει επάνω στον πλανήτη. Ετσι, παρ’ ότι γιος γιατρού κλινικάρχη στον Βόλο, άφησε τις σπουδές Ιατρικής στον άλλο αδελφό του και της Νομικής στην αδελφή του. Ο ίδιος έριξε τον… κεραυνό του: θα γινόταν ναυτικός!
Λάτρης της ιστιοπλοΐας από μικρός, θέλησε να γίνει καπετάνιος. Ο πατέρας του τού έδωσε την άδεια και εκείνος όδευσε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Μπαρκάρισε στα καράβια αλλά με απώτερο στόχο να πάει στη Βρετανία για ναυτιλιακές σπουδές.
Στα καράβια πήρε ένα πολύ καλό μάθημα: έμαθε να κατατάσσει τον εαυτό του και τον άνθρωπο στην κοινωνία. Ταξίδεψε τέσσερα χρόνια. Με την ηθική συμπαράσταση της συζύγου του ξεμπαρκάρισε και εγκαταστάθηκαν για τις δικές του σπουδές στη Βρετανία. Η ζωή του έγινε διάβασμα-πανεπιστήμιο. Δούλεψε ακατάπαυστα. Οταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και πήρε το μάστερ του, επανήλθε στην Ελλάδα. Ηθελε να εργαστεί στον τραπεζικό χώρο, στη ναυτιλιακή χρηματοδότηση. Πίστευε ότι εργαζόμενος σε μια εφοπλιστική εταιρεία θα γνώριζε τον συγκεκριμένο εφοπλιστή και τους φίλους του ενώ μέσα από μια τράπεζα θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει όλο τον Πειραιά. Δεν ήταν εύκολη η είσοδος στον ναυτιλιακό τομέα των τραπεζών.
«Το βιογραφικό μου έλεγε ότι ήμουν ένας ναυτικός που μπορεί να κατείχε σειρά καλών πτυχίων αλλά τι δουλειά έχει ένας ναυτικός σε έναν χώρο που τεχνοκρατείται; Εξαντλήθηκα στις συνεντεύξεις. Σε όλους άρεσα αλλά δεν τολμούσαν να προσλάβουν καπετάνιο! Ευτυχώς βρέθηκε μια τράπεζα που τότε είχε από τα πλέον προβληματικά πορτοφόλια και είχε κατασχέσει πάνω από 12 πλοία. Ετσι βρέθηκα στην Banque Franco Hellenique de Commerce International et Maritime και την 21η Απριλίου 1992 άρχισα την τραπεζική καριέρα μου».
Υπάρχουν στελέχη που θα μπορούσαν να αποδώσουν επιτυχώς στον τομέα της χρηματοδότησης της ναυτιλίας;
«Υπάρχουν πάρα πολλά».
Η ναυτιλία έχει μέλλον;
«Η ναυτιλία είναι η πιο ώριμη παγκόσμια βιομηχανία. Εχει αρχές. Οι νέοι τιμούν την πηγή των χρημάτων που παρέλαβαν».
Αρα σε έναν φιλόδοξο νέο που επιδιώκει μια σύγχρονη καριέρα θα του συνιστούσατε τον χώρο;
«Ναι, αλλά δεν είναι εύκολη η είσοδος».
Πώς γίνεται η είσοδος;
«Μόνο με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς».
Σε ένα βιογραφικό τι προσέχετε;
«Με ενδιαφέρουν οι καλές σπουδές, κυρίως από το εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε δει ακόμη τα αποτελέσματα των σπουδών στο ελληνικό ναυτιλιακό πανεπιστήμιο. Πληθώρα ανθρώπων έχουν σπουδάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο και στη συνέχεια στην Αμερική και στο Λονδίνο. Το ελληνικό πανεπιστήμιο σε πρώτο βαθμό το αναγνωρίζουμε όλοι. Θα έλεγα όμως ότι και τα πολλά πτυχία δεν είναι ωφέλιμα. Πολλές φορές θα ακούσετε τη φράση «αυτός χρειαζόταν μεγάλη πολυθρόνα για το μικρό γραφείο που θέλαμε να του δώσουμε». Εμένα προσωπικά με κεντρίζει η καινοτομία που μπορεί να προτείνει ένας νέος άνθρωπος και πάνω από όλα η διαφαινόμενη δίψα για δουλειά».
Υπάρχει στους νέους αυτή η δίψα;
«Δεν θα έλεγα ότι γενικώς υπάρχει. Οσοι εμφανίζονται σε μια τράπεζα την έχουν συνδέσει με την παλιά νοοτροπία. Ειδικά όμως τα ναυτιλιακά τμήματα των τραπεζών δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ναυτιλιακή εταιρεία που δεν έχει ώρες, δεν έχει over time, δεν έχει Σαββατοκύριακα και δεν έχει «δεν μπορώ να πάω ταξίδι»».
Οι αμοιβές είναι ικανοποιητικές; Φημολογείται ότι τα στελέχη των ναυτιλιακών εταιρειών ζουν μια ζωή με γκλάμουρ και κερδίζουν πολλά χρήματα. Είναι έτσι;
«Μόνο η λέξη εφοπλιστής στην Ελλάδα θεωρείται γκλάμουρ γιατί συνδέεται με το τζετ σετ από εποχής Ωνάση. Μετά την εξάντληση όμως που έχεις από την καθημερινή σου εργασία, εγώ θεωρώ γκλάμουρ να πάω στο Πήλιο και να περάσω με την οικογένεια και τους φίλους μου ένα Σαββατοκύριακο. Δεν σας κρύβω πως ουδείς τη δόξα εμίσησε. Ο έλληνας εφοπλιστής παραμένει καραβοκύρης, δουλευταράς, δεν τον συνδέω με το γκλάμουρ. Το να πας μαζί τους μια βόλτα με τα κότερά τους είναι δουλειά στην ουσία. Οσον αφορά τις αμοιβές, φαίνεται ότι αμείβονται καλά τα στελέχη αλλά, αν συγκρίνουμε το προσωπικό ρίσκο που παίρνουν, πιστεύω ότι τα λεφτά είναι ακόμη λίγα. Το ρίσκο της υπογραφής είναι πολύ μεγάλο».
Συμπερασματικά τι θα λέγατε ότι χρειάζεται για να φθάσει κανείς στην επιτυχία;
«Οι θέσεις είναι λίγες και πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να τις καταλάβεις. Αν ένας νέος μπει σε μια τράπεζα και δείξει ζήλο, θα τα καταφέρει. Αξίζει τον κόπο ο αγώνας».
