Βυθισμένη στη σήψη και στη διαφθορά η Ελλάδα έχει τεθεί στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων. Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα μας εμφανίζει στον τομέα αυτόν τους χειρότερους δείκτες μεταξύ των 15 παλαιοτέρων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η κατάσταση αυτή αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει συνεχώς. Καθημερινά αποκαλύπτονται και νέα σκάνδαλα, ενώ η προκλητική επίδειξη πλούτου από τους υπουργούς που «νομίμως» φοροδιαφεύγουν, τη στιγμή που στους υπόλοιπους Ελληνες επιβάλλονται νέοι δυσβάστακτοι φόροι, έχει δημιουργήσει εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας. Ολα αυτά είναι βέβαια γνωστά και επισημαίνονται καθημερινά από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις. Αυτό όμως που δεν έχει διερευνηθεί είναι οι επιπτώσεις στον διεθνή ρόλο της χώρας. Με αδύναμο το εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση αδυνατεί να αναλάβει οποιαδήποτε διεθνή πρωτοβουλία, όταν μάλιστα στην ευρύτερη γειτονιά μας οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές.

Α πασχολημένη σχεδόν ολοκληρωτικά με τη διένεξη με τα Σκόπια και χωρίς κάποια προοπτική επίλυσης, λόγω της γνωστής αδιαλλαξίας της σκοπιανής ηγεσίας, η Ελλάδα αποτελεί μέρος του προβλήματος αντί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια. Αντίθετα η γειτονική μας Τουρκία, χωρίς να έχει εγκαταλείψει τις ευρωπαϊκές της προσδοκίες, συμπεριφέρεται ως περιφερειακή δύναμη, δείχνοντας έτσι στους Ευρωπαίους ότι αν δεν τη θέλουν στην κλειστή λέσχη τους εκείνη έχει και άλλους δρόμους να ακολουθήσει. Μόνον που αν συμβεί αυτό κάθε ελπίδα για σύντομη επίλυση του Κυπριακού θα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Διότι είναι προφανές ότι η διευθέτησή του συνδέεται άμεσα με την ευρωπαϊκή προοπτική της Αγκυρας. Το γεγονός είναι πάντως ότι η Τουρκία ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο στον Καύκασο επιχειρώντας να συμφιλιώσει την Αρμενία με το Αζερμπαϊτζάν στην πολυχρόνια διένεξή τους για τον θύλακο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ανάλογη διαμεσολάβηση, συνεπικουρούμενη μάλιστα από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανέλαβε και για την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Συρίας.

Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτοί που υπολογίζονται στη διεθνή σκηνή είναι οι ισχυροί παίκτες. Ας μη δυσανασχετούμε λοιπόν για δήθεν ανθελληνική συμπεριφορά των Συμμάχων και Εταίρων μας. Τα συμφέροντά τους εξυπηρετούν με εκείνους που θεωρούν ότι μπορούν να ανταποκριθούν. Οταν είμαστε απόντες από τα διεθνή τεκταινόμενα, φυσικό είναι να μη μας δίνει κανείς σημασία. Αυτή η εικόνα όμως μπορεί να ανατραπεί καθώς από την 1η Ιανουαρίου η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Ο Οργανισμός αυτός, στον οποίο μετέχουν 56 χώρες (μεταξύ των οποίων οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία), καλείται να παίξει έναν σημαντικό ρόλο μετά την κρίση στον Καύκασο. Ιδού λοιπόν στάδιον δόξης λαμπρόν για την Ελλάδα: Να διαμορφώσει από τη θέση του προέδρου το νέο πλαίσιο σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία. Αν τα καταφέρει, θα έχει ξεφύγει από τη μέγγενη της μιζέριας και της εσωστρέφειας.