Υπέρ της εφαρμογής των τεκμηρίων διαβίωσης στα ακίνητα αλλά με την καθιέρωση σημαντικών «φοροεκπτώσεων» για την πρώτη κατοικία και την εξοχική τάσσεται η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων με επιστολή της προς τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη.

Σήμερα υφίσταται «τεκμήριο» για κύρια κατοικία άνω των 200 τ.μ. και για δευτερεύουσα (εξοχική) άνω των 150 τ.μ. σε βάρος τόσο του ιδιοκτήτη όσο και του ενοικιαστή τους. Ως αποτέλεσμα αυτού του μέτρου είναι οι κατοικίες που υπερβαίνουν τα εμβαδά αυτά, έστω και κατά ένα τετραγωνικό μέτρο, να τίθενται στο «στόχαστρο» της Εφορίας και παράλληλα εκτός «συναλλαγών» καθώς ελάχιστοι πολίτες ενδιαφέρονται να τις αγοράσουν ή έστω να τις μισθώσουν.

Ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ κ. Στρ. Παραδιάς θεωρεί ότι η λειτουργία του τεκμηρίου αυτού είναι παράλογη και συνάμα καταστροφική για τους φορολογουμένους και για σημαντικά περιουσιακά στοιχεία τους και η κατάσταση θα εξελιχθεί πολύ χειρότερα αν επιχειρηθεί μείωση των αφορολόγητων εμβαδών.

Οι προτάσεις της ΠΟΜΙΔΑ
Στο πλαίσιο αυτό οι ιδιοκτήτες ακινήτων προτείνουν τα εξής: * Να μη μειωθούν τα όρια των εμβαδών αυτών και ιδιαίτερα τα 200 τ.μ. για την πρώτη κατοικία, το οποίο συμπίπτει με το όριο αφορολογήτου του ΕΤΑΚ.

* «Τεκμήριο» να αποτελεί όχι το διπλάσιο τεκμαρτό μίσθωμα του συνολικού εμβαδού της κατοικίας αλλά το τριπλάσιο για τα πρώτα π.χ. 50 τ.μ. και το τετραπλάσιο για τα υπόλοιπα τ.μ. του υπερβάλλοντος εμβαδού πάνω από τα αφορολόγητα όρια που θα θεσπιστούν. Ετσι θα αποφεύγεται η υπαγωγή του φορολογουμένου σε βαρύτατο «τεκμήριο» για ελάχιστα μόνο τετραγωνικά παραπάνω από το αφορολόγητο όριο, που είναι συνηθέστατο.

* Ο συνυπολογισμός του 20% του εμβαδού των βοηθητικών χώρων να πραγματοποιείται όχι μόνο κατά τον υπολογισμό της τεκμαρτής δαπάνης αλλά και κατά την ίδια την υπαγωγή στο «τεκμήριο».

Σύμφωνα με τον κ. Παραδιά, οι παραπάνω προτάσεις «αποσκοπούν σε ένα λογικό και επιβεβλημένο “τεκμήριο ιδιοκατοίκησης” πρώτης και δευτερεύουσας κατοικίας που θα είναι κοινωνικά δίκαιο γιατί θα επιβαρύνει μόνο την πολυτελή διαβίωση και δεν θα παγιδεύει συγκυριακά τον φορολογούμενο σε υπέρμετρη φορολόγησή του λόγω διαφοράς λίγων μέτρων».

Με τη ρύθμιση αυτή εκτιμάται ότι θα μπορέσει να κινηθεί και πάλι η αγορά πωλήσεως και μισθώσεων των ακινήτων αυτών, η οποία θα ωφελήσει και τους ιδιώτες αλλά και τα δημόσια έσοδα.