Στέγαστρο ζητείται επειγόντως για την προστασία των περίφημων ψηφιδωτών στην έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Κυνουρία, μόνο που για μία ακόμη φορά η προσπάθεια κατέληξε σε αποτυχία. Διότι η μελέτη για το στέγαστρο έγινε- από τους αρχιτέκτονες Τριανταφύλλου και Τομπάζη -, αλλά κατά την εξέτασή της στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο διαπιστώθηκε ότι η αποτελεσματικότητα της κατασκευής θα είναι εντελώς πλημμελής. Και αυτό γιατί δεν θα μπορεί να προστατεύσει τα ευπαθή ψηφιδωτά από το φως, τη βροχή και γενικότερα από τις καιρικές συνθήκες ενώ επιπλέον, όπως τώρα διαπιστώνεται, δεν θα προσφέρει τη δυνατότητα επίσκεψης! Παρ΄ όλα αυτά το κόστος της είναι 3 εκατ. ευρώ.

Επέκταση του στεγάστρου ώστε να προστεθούν πλευρικές κατασκευές που θα προφυλάσσουν τα αρχαία και ειδικές προσθήκες στο εσωτερικό του – ως διάδρομοι περιμετρικοί ή άλλοιγια την επίσκεψή τους ζητείται τώρα. Και η απορία είναι, κανείς ως σήμερα δεν κατάλαβε τις ελλείψεις; Ετσι στη συνεδρίαση του ΚΑΣ οι ευθύνες επιρρίπτονταν από τον έναν στον άλλονυπηρεσίες και άτομα- με αποτέλεσμα το θέμα να αποσυρθεί ώσπου να πλησιάσουν μεταξύ τους οι αντικρουόμενες απόψεις. Σύμφωνα με τη διαδικασία πάντως, προηγήθηκε προμελέτη από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων, από την οποία προέκυψαν και οι προδιαγραφές του στεγάστρου. Αυτές δόθηκαν στο Ταμείο Διαχείρισης Μεγάλων Εργων, το οποίο έκανε και τη δημοπράτηση για την οριστική μελέτη, από την οποία αναδείχθηκε αυτή των δύο αρχιτεκτόνων, μακράν καλύτερη όλων των άλλων, όπως ειπώθηκε. Ασχέτως αν ακούστηκαν και άλλες απόψεις, για παράδειγμα ότι πρόκειται για τεράστια κατασκευή η οποία θα επιβάλλεται στο τοπίο και θα εκμηδενίζει το μνημείο. Πάντως, οποιαδήποτε επέκταση τώρα θα κοστίσει επιπλέον.

Ας σημειωθεί ότι η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού- έχει ανασκαφεί σε έκταση 13 στρεμμάτων- είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο και λόγω έκτασης και λόγω του εξαιρετικού πλούτου των αρχιτεκτονικών λειψάνων και ευρημάτων. Αλλωστε τα ψηφιδωτά δάπεδα με τις παραστάσεις τους αποτελούν τη μεγαλύτερη «πινακοθήκη» της εποχής στην Ελλάδα.