Το 1988, ενώ ο σοβιετικός στρατός ετοιμαζόταν να αποσυρθεί από το Αφγανιστάν, «εκτοξευόταν» ο πρώτος και μοναδικός Αφγανός που έχει ταξιδέψει μέχρι σήμερα στο Διάστημα. Όταν επέστρεψε, τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα αλλά τρία χρόνια αργότερα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Σήμερα τον εντόπισε το BBC να εργάζεται σαν λογιστής στη Γερμανία και τον συνόδευσε στην επιστροφή του στο Αφγανιστάν ύστερα από 25 χρόνια.
Ο Αμπντουλαχάντ Μομάντ ήταν πιλότος στην πολεμική αεροπορία του Αφγανιστάν και αυτό του άνοιξε την πόρτα σε μια ευκαιρία την οποία δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί. Επελέγη, ανάμεσα σε περισσότερους από 400 υποψήφιους, για να γίνει ο πρώτος Αφγανός που θα συμμετείχε στο διαστημικό πρόγραμμα της ΕΣΣΔ. Σε ηλικία 29 ετών πήγε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών κοντά στη Μόσχα.
Ο βετεράνος κοσμοναύτης Βλαντίμιρ Λιακόφ, που ήταν ο διοικητής του, τον συμπάθησε από την αρχή. Όταν, κατά παράκληση της αφγανικής κυβέρνησης, ο Αχάντ βιντεοσκοπήθηκε να απαγγέλλει το Κοράνι στο Διάστημα, ο Λιακόφ του κρατούσε τα πόδια εκτός πλάνου για να μην «πετάει» λόγω της έλλειψης βαρύτητας. Χρονομετρούσαν την 90λεπτη άσκησή τους στο στατικό ποδήλατο του διαστημικού σταθμού ανάλογα με τη θέα από το παράθυρο. «Πετούσαμε για παράδειγμα πάνω από τον Καναδά και γνωρίζαμε ότι όταν ξαναπερνούσαμε από τον Καναδά, θα ολοκληρώναμε το ποδήλατο», θυμάται ο Λιακόφ.
Ο Αχάντ και ο Λιακόφ έκαναν μαζί το ταξίδι της επιστροφής στη Γη όταν χάλασαν τα ηλεκτρονικά συστήματα του διαστημόπλοιου Σογιούζ. Κόντεψαν να χάσουν τις μηχανές τους και να παγιδευτούν στο Διάστημα για πάντα. Επί 24 ώρες, ενώ τεχνικοί στη Γη επαναπρογραμμάτιζαν πανικόβλητοι τα συστήματα του Σογιούζ, ο Αχάντ και ο Λιακόφ βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη μέσα στην μικροσκοπική τους κάψουλα προσγείωσης. Το πάθημά τους έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο _ δεν είχαν φαγητό, ούτε νερό, ούτε τουαλέτα και το οξυγόνο θα τους έφθανε για δυο μέρες.
Πώς πέρασαν την ώρα τους; «Για να είμαι ειλικρινής, λέγαμε ανέκδοτα ο ένας στον άλλον», θυμάται ο Αχάντ. Μόλις τελικά προσγειώθηκαν στο Καζακστάν, βγήκαν και οι δυο χαμογελώντας.
Όταν ο Αχάντ έφθασε την Καμπούλ, πλήθη που ζητωκραύγαζαν είχαν μαζευτεί στους δρόμους για να τον υποδεχθούν. Την ίδια στιγμή, οι μουτζαχεντίν που πολεμούσαν τον σοβιετικό στρατό έριχναν πυραύλους στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
Ένα χρόνο αργότερα, οι Σοβιετικοί είχαν αποσυρθεί από το Αφγανιστάν και ο Αχάντ είχε αναλάβει υφυπουργός Πολιτικής Αεροπορίας. Λίγες ώρες πριν πέσει η φιλοσοβιετική κυβέρνηση της χώρας, ο πρώην κοσμοναύτης διέφυγε εσπευσμένα στο εξωτερικό για να μην πέσει στα χέρια των μουτζαχεντίν.
Με το που πάτησε το πόδι του στο Αφγανιστάν ύστερα από 25 χρόνια, ο Αχάντ δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από το γραφείο του προέδρου Καρζάι και μια πρόσκληση για γεύμα. «Ηταν πολύ ευγενικός», είπε στο BBC ο Αχάντ μετά την συνάντησή του με τον Καρζάι. «Μου είπε αμέσως ότι, αν και πολεμούσε κατά των Σοβιετικών όταν πήγα στο Διάστημα, αισθάνθηκε υπερήφανος».
Από το 1992 ο Αχάντ ζει στη Γερμανία. Η ζωή του είναι πολύ διαφορετική σήμερα _ δεν είναι ούτε πιλότος ούτε κοσμοναύτης ούτε υπουργός. Είναι λογιστής σε μια μικρή εταιρεία στη Στουτγάρδη. Ζει στα περίχωρα της πόλης με την σύζυγό του και τα τρία παιδιά τους.
