Μπορεί να (αυτό)αποκαλούνται «αντάρτες», αλλά η οργάνωση τους και η στρατιωτική τους πειθαρχία δεν έχει τίποτα το «άτακτο» ή το «αντάρτικο»: οι νεαροί που στελεχώνουν τον στρατό των επαναστατικών δυνάμεων της Λιβύης στο στρατόπεδο εκπαίδευσης της 1η Μεραρχίας της Αλ Μάρσα μπορεί να έχουν ελλείψεις σε βαρύ οπλισμό, αλλά ό,τι τους λείπει σε υλικό, το διαθέτουν σε περίσσευμα σε ψυχή και διάθεση.
Όχι πως η κατάσταση ήταν πάντα έτσι: οι αρχηγοί των ανταρτών έχουν να θυμούνται πως πριν μερικούς μήνες είχαν παραλάβει αυτό το μπουλούκι από άτακτους, αλλά διψασμένους για ελευθερία, νεαρούς και σύντομα κατάφεραν να το μετατρέψουν σε έναν αξιόμαχο σύνολο, που πλέον μπορεί να παλεύει στα ίσια με αντιπάλους πολύ ισχυρότερους του.
Τα παιδιά που έγιναν άντρες: φοιτητές, σπουδαστές, αλλά κι απλοί αγρότες, άλλοι μορφωμένοι, κι άλλοι εντελώς απαίδευτοι, γίνονται «πλαστελίνη» στα χέρια των ανωτέρων τους, καθώς περνάει ο καιρός στα στρατόπεδα γύρω από την Μισράτα. Και οι νεαροί που είχαν έρθει με τζιν παντελόνια και καπελά μπειζμπολ, σύντομα έγιναν οι νέοι Δαβίδ που θα πάνε να συναντήσουν τους Γολιάθ του Κανταφικού στρατού.
«Ο Καντάφι μπορεί να είναι θυμωμένος μαζί μας, αλλά κι εμείς του έχουμε έτοιμη μια απάντηση», τονίζει ο 21χρονος Σοφιάν που μέχρι πριν μερικές εβδομάδες ήταν ένας καθώς πρέπει φοιτητής, ο οποίος δεν ειχε πιάσει ποτέ όπλο στα χέρια του. «Σε μερικές εβδομάδες έμαθα τα πάντα, από στρατιωτικές τακτικές μέχρι χρήση όλων των πιθανών όπλων και πλέον νομίζω πως ειμαι έτοιμος να βγω να πολεμήσω», λέει με περίσσιο πάθος.
«Το αντάρτικο των βουνών είναι πολύ διαφορετικό από τις μάχες σώμα με σώμα και για το λογο αυτό προετοιμαζόμαστε οσο το δυνατόν καλύτερα για την προοπτική αυτή», συμπληρώνει ο Αμπού Γιουσέφ, ένας 50αρης κάτοικος της Μισράτα που έπιασε επισης για πρώτη φορά όπλο στα χέρια του τον περασμένο Απρίλιο.
«Χαίρομαι που βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσους πολλούς νέους που διψάνε για ελευθερία», επισημαίνει ο κ. Γιουσέφ, καταλήγοντας πως «βλέπω στα μάτια τους μια διάθεση είτε να κερδίσουν με όποιο τρόπο μπορούν την ελευθερία τους, είτε να πεθάνουν διεκδικώντας την. Και πλέον έχουν κάνει πολύ δρόμο κι εχουν διδαχθεί πολλά εδώ, ώστε να κάνουν πίσω».
