O δρόμος για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή δεν περνάει από την Ανάπολη γιατί η χρονική συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι ο Εούντ Ολμερτ και ο Μαχμούντ Αμπάς σέβονται ο ένας τον άλλον. Θα είχαν τη δυνατότητα να διαπραγματευθούν και να υπογράψουν μία τελική συμφωνία ανάμεσα στους Ισραηλινούς και στους Παλαιστινίους. Αλλά ακόμη και αν το έκαναν, δεν θα κατάφερναν να την εφαρμόσουν.
Ποτέ δεν υπήρχε λιγότερος σκεπτικισμός για τις ειρηνικές προθέσεις της ηγεσίας της άλλης πλευράς, αλλά ποτέ δεν υπήρξε περισσότερος σκεπτικισμός για τις ικανότητες αυτής της ηγεσίας να εφαρμόσει μια ειρηνευτική συμφωνία.
Αν το Ισραήλ μιλάει σοβαρά για την ειρήνη, θα αντιμετωπίσει μία μεγάλη εσωτερική σύγκρουση από το κίνημα των εβραίων εποίκων, από εκείνους που δεν θέλουν να ρισκάρουν την ασφάλεια της χώρας με μια απόσυρση από τη Δυτική Οχθη, και από όσους πιστεύουν ότι η Ιερουσαλήμ είναι η μοναδική και αδιαίρετη πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους.
Ενας αδύναμος Εούντ Ολμερτ, στο στόχαστρο ερευνών για διαφθορά και υπό πολιτικές πιέσεις, διστάζει να τα βάλει με τους εποίκους, να συγκρουστεί με τα θρησκευτικά κόμματα στον συνασπισμό του και με την πιο σκληρή σε θέματα ασφαλείας δεξιά αντιπολίτευση.
Οι Παλαιστίνιοι είναι εντελώς διχασμένοι- ανάμεσα στη Γάζα, που ελέγχεται πλέον από τους ισλαμιστές της Χαμάς, και στη Δυτική Οχθη, που την ελέγχει η Φατάχ του κ. Αμπάς.
Η Χαμάς παραμένει ιδεολογικώς αντίθετη στη μόνιμη λύση των δύο κρατών και αμφισβητεί το δικαίωμα ύπαρξης του εβραϊκού κράτους. Αν και υπάρχουν κάποιοι στη Χαμάς που θέλουν διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και μια μακροχρόνια εκεχειρία στα προ του 1967 σύνορα, αυτοί αποτελούν τη μειοψηφία και έχουν σωπάσει από τον περασμένο Ιούνιο, όταν η Χαμάς κατέλαβε τη Γάζα.
Η επίσημη θέση της Χαμάς λέει ότι η Ανάπολη «είναι χάσιμο χρόνου» . Κανείς εξάλλου δεν την προσκάλεσε εκεί.
