Το αντίο του κολυμβητή-χρυσωρυχείο

Ισως να μην τον θυμάται κανείς με την πρώτη, όμως ο Μάικλ Φελπς ήταν εκεί στο Σίδνεϊ το 2000. Ο 15χρονος που είχε έρθει πέμπτος στον τελικό των 200 μ. πεταλούδα έχει τα ίδια πεταχτά αφτιά αλλά όχι και τις ρυτίδες του 31χρονου εαυτού του με τα 23 χρυσά, τα τρία αργυρά και τα δύο χάλκινα μετάλλια τέσσερις Ολυμπιάδες αργότερα. Είναι αυτός ο δεύτερος εαυτός που αποχαιρέτησε τις πισίνες για δεύτερη φορά σε τέσσερα χρόνια, στις 12 Αυγούστου, μετά την ήττα του από τον 21χρονο Τζόζεφ Σκούλινγκ στον τελικό των 100 μέτρων πεταλούδα. «Οχι. Τελείωσα. Είκοσι τέσσερα χρόνια σε αυτό το άθλημα έκανα ό,τι είχα σκεφτεί πως ήθελα να κάνω. Μπορώ να του κλείσω την πόρτα όπως ήθελα και είμαι ευτυχισμένος για αυτό. Είμαι σε καλύτερη διανοητική κατάσταση από ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια και είμαι έτοιμος να αφιερώσω χρόνο στον γιο μου, Μπούμερ, και στην αρραβωνιαστικιά μου, Νικόλ». Ολα αυτά προκειμένου να ξεκαθαρίσει πως αυτή τη φορά το εννοεί, όχι όπως στο Λονδίνο το 2012, όταν αποσύρθηκε πρόωρα για να ξε-αποσυρθεί το 2014, πως δεν τον πτοούν οι κραυγές «four more years» των συναθλητών του που τον προτρέπουν να αντέξει έως το 2020, πως ό,τι και να λέει ο Ράιαν Λόχτε («Θα σε δω στο Τόκιο»), ο ίδιος έχει πάρει την οριστική του απόφαση.

Εξ ου και έπειτα από 83 μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις (τα 66 χρυσά), τα οκτώ χρυσά του Πεκίνου που κατέρριψαν το στοιχειωμένο από το 1972 ρεκόρ των επτά του Μαρκ Σπιτς, την εμφάνισή του ως σημαιοφόρου των ΗΠΑ στο Ρίο είναι λογικό να έχει ξεκινήσει ο διάλογος σχετικά με το αθλητικό του μέγεθος. Αλλοι τον θέλουν «κορυφαίο αμερικανό αθλητή Ολυμπιακών Αγώνων», άλλοι «κορυφαίο αμερικανό αθλητή» τελεία, άλλοι «κορυφαίο κολυμβητή όλων των εποχών», άλλοι «κορυφαίο αθλητή όλων των εποχών». Επειδή τα κριτήρια ποικίλλουν, η απάντηση θα αργήσει. Η πραγματική ποιότητα του Μάικλ Φελπς, ωστόσο, θα προκύψει από την απουσία διαδόχου του. Αν δει κανείς τον πίνακα των ολυμπιονικών, θα ανακαλύψει ότι η δεύτερη σε μετάλλια στην Ιστορία, με 18 συνολικά, η σοβιετική γυμνάστρια Λαρίσα Λατίνινα, αγωνιζόταν μεταξύ 1956 και 1964, πενήντα χρόνια πριν.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Κυριακή 21 Αυγούστου 2016