Η συστηματική καταγραφή αργυροπελεκάνων και ροδοπελεκάνων στους υγρότοπους των Βαλκανίων κατέδειξε την πραγματική κατάσταση του πληθυσμού τους. Σε αντίθεση με όσα γνώριζαν οι επιστήμονες ως σήμερα, σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα καταμετρήθηκαν μεγαλύτεροι πληθυσμοί: 6.265 αργυροπελεκάνοι και 22.944 ροδοπελεκάνοι. Στην Ελλάδα η καταμέτρηση έδειξε ότι ζουν 4.571 ροδοπελεκάνοι και 1.986 ροδοπελεκάνοι, εκ των οποίων οι περισσότεροι στις Πρέσπες, στην Κερκίνη, στη Βόλβη και στην Κορώνεια, στη λίμνη της Καστοριάς, στον Αμβρακικό, στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, αλλά και στην Κάρλα.
Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος πληθυσμός είναι πλέον μεγαλύτερος, στοιχείο ιδιαίτερα θετικό, αν και σύμφωνα με τους ειδικούς καθόλου ενδεικτικό για την τάση του παγκόσμιου πληθυσμού του είδους, αφού τα στοιχεία για τα συγκεκριμένα είδη σε κεντρική και δυτική Ασία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Η διεθνής απογραφή των δύο ειδών πελεκάνων, του παγκοσμίως απειλούμενου αργυροπελεκάνου (Pelecanus crispus) και του ροδοπελεκάνου (Pelecanus onocrotalus), πραγματοποιήθηκε στις 7 Μαΐου 2016, σε έξι χώρες των Βαλκανίων και στην Τουρκία. Η πρωτοβουλία ανήκε στην Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ), η οποία ήρθε σε επαφή με φορείς και οργανώσεις σε Ελλάδα, Αλβανία, πΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Ρουμανία και Τουρκία, οι οποίες κινητοποίησαν τα μέλη τους και τους εθελοντές τους.
Καταμετρήθηκαν πελεκάνοι σε 98 υγροτόπους, καλύπτοντας σχεδόν όλο το δίκτυο των υγροτόπων που χρησιμοποιούν οι πληθυσμοί τους σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, η οποία εκτιμάται ότι φιλοξενεί περίπου το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού του αργυροπελεκάνου.
Όπως αναφέρει η οργάνωση σε ανακοίνωσή της, οι υγρότοποι των Βαλκανίων λειτουργούν ως σημαντικότατα καταφύγια για τα άγρια υδρόβια πουλιά και δη τους πελεκάνους, αλλά συγχρόνως η αξία του καθενός από αυτούς μεγεθύνεται από τη γειτνίασή του με άλλους υγροτόπους. «Αυτό συμβαίνει καθώς οι πελεκάνοι που έχουν τις αναπαραγωγικές τους αποικίες σε μόλις 20 υγροτόπους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Τουρκίας, χρησιμοποιούν έναν πολλαπλάσιο αριθμό υγροτόπων για την κάλυψη των αναγκών τους σε τροφή και ξεκούραση», αναφέρουν οι επιστήμονες.
Η απογραφή δίνει μια πλήρη εικόνα για το συνολικό μέγεθος του πληθυσμού, ο οποίος περιλαμβάνει τόσο τα αναπαραγόμενα όσο και τα μη αναπαραγόμενα και ανώριμα πτηνά. Πάντως, οι πελεκάνοι είναι τα μόνα είδη, οι πληθυσμοί των οποίων, παρακολουθούνται κάθε χρόνο σε όλη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη μέσω μετρήσεων των αναπαραγόμενων ζευγαριών και του αριθμού των διαχειμαζόντων πτηνών.
Στο φιλόδοξο εγχείρημα συμμετείχαν Φορείς Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων (12 στην Ελλάδα, ένας στην Αλβανία και ένας στο Μαυροβούνιο), το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μαυροβουνίου, διεθνείς, εθνικές και τοπικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ (PPNEA-Αλβανία, MES-πΓΔΜ, ΝΟΕ-Γαλλία, ΕΠΠ-Ελλάδα), μεταξύ των οποίων και τέσσερις εθνικές ορνιθολογικές οργανώσεις (Βουλγαρίας-BSPB, Ρουμανίας-SOR, Μαυροβουνίου-CZIP και Ελλάδας- ΕΟΕ, εταίροι του Birdlife International), καθώς και το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης.
Οι έρευνες κάλυψαν δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και χρησιμοποιήθηκαν από αυτοκίνητα και βάρκες μέχρι και ελαφρύ αεροσκάφος για τις αποικίες στο Δέλτα του Δούναβη, οι οποίες εκτείνονται σε τεράστιους δυσπρόσιτους καλαμιώνες. Η απογραφή απέφερε απαραίτητα στοιχεία για το σχεδιασμό κοινών μέτρων προστασίας και διαχείρισης των πελεκάνων. Το συγκεκριμένο εγχείρημα ενίσχυσε το δίκτυο συνεργασίας μεταξύ φορέων και επιστημόνων των διαφορετικών χωρών που τα τελευταία χρόνια
δραστηριοποιείται σε επίπεδο ανταλλαγής γνώσεων και στοιχείων.
