Το κόλπο με τη μονιμοποίηση

Μια απίστευτη «φάμπρικα» μονιμοποίησης συμβασιούχων υπαλλήλων που κανονικά θα έπρεπε να έχουν απολυθεί στήθηκε τους τελευταίους δύο μήνες στις αίθουσες των δικαστηρίων μέσω της διαδικασίας των προσωρινών διαταγών. Παρά τα νομοθετικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση, ένα κύκλωμα στις παρυφές της Δικαιοσύνης εξακολουθεί να λειτουργεί, και μάλιστα τους προηγούμενους δύο μήνες γιγαντώθηκε ακυρώνοντας μία ακόμη προσπάθεια εξορθολογισμού στο Δημόσιο. Στη «βιομηχανία» μονιμοποίησης συμβασιούχων υπαλλήλων, που έχει ήδη εντοπιστεί από την κυβέρνηση και θα πάρει την οδό της Δικαιοσύνης μόλις συγκεντρωθούν όλα τα σχετικά στοιχεία, συμμετείχαν αρκετά πρόσωπα «υπεράνω υποψίας». Δικαστικοί, δικηγόροι, δήμαρχοι και διακεκριμένοι εργατολόγοι που σε αγαστή συνεργασία εξυπηρετούν όσους μπήκαν από το παράθυρο στο Δημόσιο και τώρα επιδιώκουν τη μονιμοποίησή τους.

Παρά την ψήφιση του Ν. 4172/2013 λοιπόν, ο οποίος περιόριζε χρονικά τη διαδικασία εκδίκασης των προσωρινών διαταγών για να μην το εκμεταλλεύονται οι ενδιαφερόμενοι με συνεχείς αναβολές, το αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο βρήκε και πάλι τρόπους για να παρακάμψει τους νόμους.

Και ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να απομακρύνει από το Δημόσιο και τους δήμους «εποχικούς» υπαλλήλους για να προσληφθεί στη θέση τους μόνιμο και ειδικευμένο προσωπικό, επιβάλλοντας να εκδικάζονται όλες οι προσφυγές στη Δικαιοσύνη εντός του ίδιου έτους, οι ανεξάντλητα επινοητικοί δικηγόροι τους έστησαν μια κανούργια «μηχανή» που την έθεσαν αμέσως σε εφαρμογή:

Προσδιόρισαν τις ίδιες αγωγές σε όλες σχεδόν τις δικασίμους του Νοεμβρίου 2013. Και όταν έβλεπαν στην έδρα δικαστή που γνώριζαν ότι δεν τους εξυπηρετεί, παραιτούνταν του δικογράφου της αγωγής και επανέρχονταν την επομένη. Και αυτό ξανά και ξανά, ώσπου να ανέβει στην έδρα δικαστής της επιρροής τους οπότε και προχωρούσαν στη δίκη. Οπως βεβαιώνουν κυβερνητικές πηγές, οι δικαστικοί που έδειχναν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους δικηγόρους δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα του ενός χεριού στην Αθήνα και των δύο χεριών σε όλη την Ελλάδα. Αλλά, εντελώς συμπτωματικά, συμβαίνει να δικάζουν πάντοτε οι ίδιοι και οι ίδιοι, ιδίως όταν ο αριθμός των εναγόντων είναι σημαντικός.

Η κυβέρνηση δηλώνει ότι έχει ήδη εντοπίσει τα ονόματα των δικαστικών αυτών, τα οποία άλλωστε προκύπτουν από τα πινάκια, αλλά και από τις αποφάσεις που εξέδιδαν ομαδικά το τελευταίο δίμηνο. Και θα αποκαλυφθούν, όταν θα συγκεντρωθούν όλα τα σχετικά στοιχεία για να αποσταλούν στον Εισαγγελέα.

Τη διαδικασία εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να μεθοδεύουν και να καθοδηγούν εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία με επικεφαλής διακεκριμένους εργατολόγους που και στο παρελθόν έχουν διαπρέψει σε ανάλογες διαδικασίες μαζικής μονιμοποίησης συμβασιούχων. Στην τακτική αυτή βοηθούν ενεργά πάρα πολλοί δήμαρχοι, οι οποίοι ανέχονται αδιαμαρτύρητα το παραπάνω σύστημα και συναινούν σε αναβολές και ματαιώσεις.

Το πρωτοφανές είναι ότι οι ίδιοι οι δήμαρχοι εμφανίζονται στο ακροατήριο όπου, χειροκροτούμενοι, καλούν το δικαστήριο να παραβιάσει τον νόμο, όπως έχει ερμηνευθεί από την Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, να προβεί σε «μονιμοποιήσεις» και βεβαιώνουν ενόρκως ότι χωρίς τους ενάγοντες, οι οποίοι εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δήμου, ο τελευταίος δεν θα μπορεί να λειτουργήσει.

Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρήθηκε ακόμη και το πρωτοφανές δήμαρχος να συναινεί να γίνει η δίκη όχι στην έδρα του δήμου όπου παρεχόταν η εργασία και κατοικούν οι ενάγοντες, αλλά στην Αθήνα όπου το δικαστήριο θεωρήθηκε «βολικότερο» για τους δήθεν «εποχικούς». Σε μια άλλη περίπτωση εμφανίστηκε δήμαρχος στη δίκη για να καταθέσει ότι έχουν δίκιο οι αντίδικοι του δήμου και όχι η δημοτική αρχή!

Συγκεκριμένοι πρωτοδίκες (σε εργατικές δίκες) και πρόεδροι Πρωτοδικών (σε δίκες ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινές διαταγές), αξιοποιώντας τις ένορκες καταθέσεις των δημάρχων, δέχονται αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινών διαταγών, και «μονιμοποιούν» δήθεν «εποχικούς», δήθεν «προσωρινώς», κατ’ ευθεία παραβίαση της κρίσης της Τακτικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και των σχετικών αποφάσεών της. Και επειδή θεωρείται ότι κάθε δικαστής έχει αδέσμευτη κρίση και δεν οφείλει να συντάσσεται με τις αποφάσεις των ανωτέρων δικαστηρίων, οι εν λόγω δικαστές δεν μπορούν να ελεγχθούν πειθαρχικώς, παρ’ όλο που οι αποφάσεις τους είναι εντελώς αβάσιμες από νομικής απόψεως.

Ταυτόχρονα, καθώς γνωρίζουν ότι αν επιληφθεί κάποιο Εφετείο ή ο Αρειος Πάγος οι αγωγές θα απορριφθούν, οι δήμαρχοι δεν ασκούν ένδικα μέσα κατά των παραπάνω αποφάσεων, αφήνοντας να παρέλθει άπρακτη η σχετική προθεσμία! Ο νόμος τούς απαγορεύει να αποδεχθούν δικαστική απόφαση χωρίς να ασκήσουν ένδικα μέσα. Αλλά αυτό ακριβώς κάνουν, μη ασκώντας ένδικα μέσα εντός της κατάλληλης προθεσμίας, αδιαφορώντας για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος που διαπράττουν.

Πώς αποδεικνύονται όλα αυτά; Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αποδεικνύονται, αν αναζητήσει κανείς τα σχετικά πινάκια των εργατικών διαφορών και εκθέματα των ασφαλιστικών μέτρων των δικαστηρίων (ιδίως του Πρωτοδικείου Αθηνών κατά τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο), τις σχετικές αποφάσεις και τα πρακτικά τους, τις καταθέσεις και τις δημόσιες δηλώσεις των δημάρχων, και τα πρακτικά των δημοτικών συμβουλίων κατά τη διάρκεια της προθεσμίας άσκησης ένδικων μέσων. Και ήδη τα ερευνά.