Ένα ιδιότυπο ντιμπέιτ έγινε το βράδυ της Τετάρτης στο Μέγαρο Μουσικής, στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής, μεταξύ του Πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλ. Τσίπρα.
Στην πολυσυζητημένη εκδήλωση για τη συμπλήρωση 15 χρόνων από το θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όλοι οι προβολείς έπεσαν στις ομιλίες των κκ. Τσίπρα και Σαμαρά.
Εάν τις μελετήσει κανείς προσεκτικά θα διαπιστώσει πολλά για τη στρατηγική τους, αλλά και το πώς βλέπει ο ένας αρχηγός τον άλλο, μέσα από αναφορές όμως στον Καραμανλή.
Τα «καρφιά» και οι αιχμές είχαν την τιμητική τους, καθώς ο κ. Τσίπρας φρόντισε εξ αρχής να διαχωρίσει με το ύφος και το περιεχόμενο της ομιλίας του, ουσιαστικά τη ΝΔ του καραμανλισμού με τη σημερινή ηγεσίας της.
Από την πλευρά του ο κ. Σαμαράς που έκλεισε τον κύκλο των πολιτικών ομιλιών, δεν έχασε την ευκαιρία να απαντήσει επί της ουσίας στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με πολλές έμμεσες αναφορές, θέλοντας να δείξει ότι αυτός συνεχίσει το έργο του Καραμανλή και δεν μπορεί κανείς να το αξιοποιεί για να πλήξει τον ίδιο και την κυβέρνησή του.
Σαμαράς: «Δεν ήταν άλλος ο Καραμανλής την πρώτη οκταετία κι άλλος τη δεύτερη. Αυτός ο μύθος τελειώνει το έργο του στα μίζερα μέτρα εκείνων που ήταν αντίθετοί του –έτσι κι αλλιώς – και στην πρώτη οκταετία και στη δεύτερη.
Τσίπρας: Μεγάλωσα σε ένα αριστερό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο συχνά οι παλαιότεροι διεκτραγωδούσαν τα βάσανα και τους διωγμούς μιας γκρίζας προδικτατορικής εποχής, που χαρακτηριστικά ονόμαζαν εποχή του καραμανλισμού. Οι ίδιοι, όμως άνθρωποι, ήταν αυτοί που επίσης χαρακτηριστικά επαναλάμβαναν: Το 1974 στην Ελλάδα επέστρεψε ένας άλλος Καραμανλής».
Σαμαράς: «Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον τιμούν σήμερα οι κάποτε αντίπαλοί του. Στα λόγια τουλάχιστον. Γιατί το έργο του, φοβάμαι πολλές φορές, εξακολουθούν να μη το καταλαβαίνουν».
Τσίπρας: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πολιτικός εκείνος που κατάφερε μια σπάνια πολιτική και προσωπική υπέρβαση. Κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλλει τόσο στη χώρα, όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες».
Σαμαράς: «Όταν τολμούμε μεταρρυθμίσεις, ως χθες αδιανόητες, τιμούμε την κληρονομιά του Καραμανλή και υπηρετούμε το αύριο της χώρας».
Τσίπρας: «Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον…Είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση».
Σαμαράς: «Όταν πασχίζουμε να πιάσουμε τους στόχους της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ώστε η χώρα να μη ζει πέρα από τις δυνάμεις της και να απαλλαγεί από δεσμεύσεις και μνημόνια, συνεχίζουμε το έργο του και υπηρετούμε το αύριο της χώρας».
Τσίπρας: «Το Κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων…Δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών».
Σαμαράς: «Η εθνική συνείδηση, στην περίπτωση Καραμανλή, εκφράστηκε και με τα όχι του και με τα ναι του. Και με τις αντιστάσεις και τις υπερβάσεις του. Και με τις μεταρρυθμίσεις που τόλμησε και με τις πρωτοβουλίες που πήρε, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά και με το ρεαλισμό που επέδειξε».
Τσίπρας: «Έκανε πολιτικές κινήσεις απρόβλεπτες (έξοδο από το ΝΑΤΟ και κρατικοποιήσεις), μη αναμενόμενες στις δεδομένες στιγμές, από έναν ηγέτη της ιδεολογίας του. Κινήσεων, όμως αλλαγής της φοράς των πραγμάτων που ελάχιστοι συντηρητικοί ηγέτες θα τολμούσαν να σκεφτούν στις μέρες μας και που αποδεικνύουν τον συντηρητικό ριζοσπαστισμό του».
Σαμαράς: «Όταν οι ίδιες δυνάμεις που τότε πολέμησαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μας αντιμετωπίζουν σήμερα με την ίδια πολεμική, τις ίδιες λαϊκίστικες κραυγές και τους ίδιους άδικους χαρακτηρισμούς, τότε είμαστε πιο σίγουροι ότι τιμούμε την κληρονομιά του και συνεχίζουμε το έργο του».
Τσίπρας: «Είναι ώρες που σκέφτομαι, ειδικά τούτες τις πρωτόγνωρες στιγμές που περνά η χώρα, αν ήταν παρόντες μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες, όπως ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Φλωράκης, πως άραγε θα αντιδρούσαν; Πολύ πιθανό, αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν παρών σήμερα, να σχολίαζε με τα γνωστά σε όλους…γαλλικά του, πολλές πλευρές της σημερινής, ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότητας».
Σαμαράς: «Όταν ενώνουμε όλους εκείνους που έχουν στέρεη αναφορά το συμφέρον της Ελλάδας και αδιαπραγμάτευτο προσανατολισμό την ευρωπαϊκή μας προοπτική, τιμούμε τις παρακαταθήκες του Καραμανλή και υπηρετούμε το Έθνος και τη Δημοκρατία».
Τσίπρας: «Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ. Και αυτό γιατί αγορά χωρίς δημόσια παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι ακριβώς αυτό που με απόλυτο και δογματικό τρόπο αναποδογυρίζεται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, μετά τη δεκαετία του 1990, με τις γνωστές επιπτώσεις πλέον στην τεράστια ανακατανομή του πλούτου και στη δομική κρίση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων».
Σαμαράς: «Όταν αποκαθιστούμε το νόμο και πολεμάμε την ανομία, συνεχίζουμε την κληρονομιά του Καραμανλή και υπηρετούμε τη Δημοκρατία…Όταν προσπαθούμε να επαναφέρουμε την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης, να φέρουμε επενδύσεις, να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις και να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, διδασκόμαστε από την κληρονομιά του Καραμανλή και υπηρετούμε το εθνικό συμφέρον».
Τσίπρας: «Ο Καραμανλής ήθελε η πολιτική να έχει τον πρώτο ρόλο, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα και στα πλαίσια αυτά την οριοθέτηση του δημοσίου συμφέροντος απέναντι στα πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα συμφέροντα… Μετά το 1974 επιδίωξή του ήταν η θεσμική εξισορρόπηση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων και όχι η υποταγή της πολιτικής στα οργανωμένα και συμπαγή οικονομικά συμφέροντα, ούτε βέβαια η διαιώνιση της διχόνοιας του ελληνικού λαού».
