O πρωθυπουργός του Μεγάλου Δουκάτου (το οποίο είχε κατηγορηθεί από τους Γάλλους πριν από δύο χρόνια ότι αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο στην κοινή ευρωπαϊκή προσπάθεια για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος) κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ άναψε φωτιές στην πολιτική σκηνή της χώρας μας με τη δημόσια… εξομολόγησή του στην Ουάσιγκτον πως «σε όλους ήταν γνωστό τουλάχιστον από το 2008 ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σε κρίση». Ωστόσο κανένας, ούτε αυτός, δεν μιλούσε δημόσια… Μάλιστα έριξε τα βάρη της αδράνειας στους Γάλλους και στους Γερμανούς, υπονοώντας ότι ενδιαφέρονταν μόνο για τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα.
Ακόμη μεγαλύτερη φωτιά όμως άναψε με τη δήλωσή του ότι ο έλληνας πρωθυπουργός τού είπε «τι να κάνω, κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα», αλλά, όπως αποδείχθηκε στο τέλος, αναφερόταν στις δημόσιες δηλώσεις του κ. Γ.Παπανδρέου για την καταπολέμηση της διαφθοράς από την κυβέρνησή του και την προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπιστίας της χώρας ως προς τα δημοσιονομικά στοιχεία.
Πρόκειται λοιπόν για μια «γκάφα» του 56χρονου πεπειραμένου πολιτικού, ο οποίος εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στο Λουξεμβούργο με το κεντροδεξιό κόμμα CΡSΡ το 1984; Ή όλα αυτά είναι ενταγμένα στο πολιτικό παιχνίδι, έχουν δηλαδή πολιτική σκοπιμότητα;
Το γεγονός είναι ένα. Ο κ. Γιούνκερ, ως μόνιμος πρόεδρος της άτυπης ομάδας των υπουργών Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνηςτου Εurogroup- από τον Σεπτέμβριο του 2004 ως και σήμερα, όχι μόνο γνώριζε τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας αλλά υπήρξε και συνένοχος της δημοσιονομικής απογραφής της Νέας Δημοκρατίας που οδήγησε το 2005 την Ελλάδα για πρώτη φορά σε καθεστώς επιτήρησης για υπερβολικό έλλειμμα.
Ως επικεφαλής της ομάδας οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης, ο «Μr Εuro»- ο «κύριος Ευρώ»- γνώριζε όχι μόνο την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας αλλά και όλων των χωρών της ευρωζώνης που έχουν ελεγχθεί στο παρελθόν για την αλήθεια των στατιστικών στοιχείων τους από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Εurostat). Ο κ. Γιούνκερ έκλεισε την υπόθεση της «γαλάζιας απογραφής» τον Μάιο του 2007 με απόφαση του Εurogroup, σβήνοντας τις στατιστικές αμαρτίες, και εν συνεχεία έβγαλε την ελληνική οικονομία από την επιτήρηση. Με αυτόν τον τρόπο έδωσε στην κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή, ο οποίος πορευόταν προς τις εκλογές του φθινοπώρου, το επιχείρημα ότι πέτυχε να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική πειθαρχία στη χώρα.
Στη συνέχεια προτίμησε τη σιωπή, παρ΄ ότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας παρουσίαζε σοβαρή επιδείνωση από τις αρχές του 2008. Η περίοδος όμως αυτή συνέπεσε με τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ των χωρών-μελών που έπρεπε να επιλέξουν τον διάδοχο του ΖοζέΜανουέλ Μπαρόζο ή να ανανεώσουν τη θητεία του πορτογάλου δεξιού πολιτικού.
Ο κ. Μπαρόζο είναι ο ευρωπαίος πολιτικός που επινόησε την πολιτική των απογραφών το 2002 και κάποιοι ισχυρίζονται ότι ανταμείφθηκε γι΄ αυτό με την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Υπό αυτές τις συνθήκες η επόμενη… ενόχληση προς την Ελλάδα ήρθε (στο παρασκήνιο) την άνοιξη του 2009 και επισήμως στις 2 Ιουλίου του ίδιου έτους, όταν ζήτησε πρόσθετα στοιχεία από τον τότε υπουργό Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, η χώρα οδηγήθηκε στις εκλογές του Οκτωβρίου και ο κ. Γιούνκερ ξαναμίλησε λέγοντας «Το παιχνίδι τελείωσε» («Τhe game is over») για την Ελλάδα αμέσως μετά την πρώτη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Οικονομικών της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπακωνσταντίνου .
Τι έλεγαν οι Γάλλοι
«Το χρηματοοικονομικό φρούριο στο κέντρο της Ευρώπης αρνείται συστηματικά να συνεργαστεί σε νομικό επίπεδο. Το Λουξεμβούργο αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο που υφίσταται στους κόλπους της ΕΕ για την επιτυχία του αγώνα κατά του “βρώμικου χρήματος” » αναφερόταν σε έκθεση της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης το 2008, που καυτηρίαζε το καθεστώς ασυλίας των offshore εταιριών. Τότε ο πρωθυπουργός του Μεγάλου Δουκάτου δήλωσε απαξιωτικά: «Πρόκειται για έκθεση την οποία συνέταξαν κοινοβουλευτικοί άνδρες που εκλαμβάνουν εαυτούς ως σερίφηδες-εισαγγελείς».
