Υπάρχει μεγάλη μερίδα του πολίτικου κόσμου της χώρας και των πολιτών που δημοσίως ισχυρίζονται ότι με δεδομένη τη κατάσταση στα δημόσια οικονομικά της χώρας είναι πολυτέλεια να ασχολούμαστε με ζητήματα περιβαλλοντικού περιεχομένου. Πρόκειται για ανεύθυνη και συντηρητική τοποθέτηση! Ας εξετάσουμε την περίπτωση της κλιματικής αλλαγής και τις επιπτώσεις της :
1. θα διαφοροποιήσουν σημαντικά τα παγκόσμια αποθέματα νερού, οδηγώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους σε λειψυδρία
2. θα υπάρξει υποβάθμιση και κατάρρευση οικοσυστημάτων λόγο της ερημοποίησης, του αυξημένου κινδύνου για πυρκαγιά και της κατάρρευσης της βιοποικιλότητας
3. ο διατροφικός παγκόσμιος χάρτης θα διαφοροποιηθεί σημαντικά οδηγώντας πολλούς ανθρώπους στη πεινά
4. η ακτογραμμή πολλών χωρών θα περιοριστεί με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, θα υποβαθμιστούν τα παραποτάμια δέλτα, πολλά γλυκά νερά θα γίνουν υφάλμυρα
5. η αυξημένη θερμοκρασία θα προκαλέσει αύξηση των αιφνίδιων θανάτων ιδίως κατά τους θερινούς μήνες όπου τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση
6. οι ασθένειες που πλήττουν τους πληθυσμούς στον 3ο κόσμο θα εξαπλωθούν
7. ένα τεράστιο μεταναστευτικό τσουνάμι από περιβαλλοντικούς προσφυγές θα στοιβάζεται στα σύνορα των πιο εύρωστων οικονομικά χωρών Όλα αυτά θα συμβούν στην Ελλάδα; Θα συμβούν και στην Ελλάδα και θα διαφοροποιήσουν τη ζωή μας δραματικά!
Η Ελληνική η Ευρωπαϊκή αλλά και η παγκόσμια οικονομία οφείλει να εργαστεί σε δύο κατευθύνσεις. Α) των ενεργειών για την μη περαιτέρω επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής με στροφή της οικονομίας σε οικονομία χαμηλού άνθρακα Β) την θωράκιση της οικονομίας και των υποδομών για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής. Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση και στα δύο αυτά μέτωπα είναι ουραγός στην ΕΕ, η προεκλογική δέσμευση για «πράσινη ανάπτυξη» έγινε το πιο σύντομο περιβαλλοντικό ανέκδοτο στους κύκλους των περιβαλλοντολόγων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την ΕΕ.
Το ετήσιο κόστος της κλιματικής αλλαγής για τις ανεπτυγμένες χώρες θα φτάσει στο 1% – 4% του ΑΕΠ τους και στις αναπτυσσόμενες στο 5% – 10% του ΑΕΠ τους. Αν δε υπολογιστεί και το κόστος από “πολιτική αστάθεια” ή “κοινωνική αναταραχή” το κόστος εκτοξεύεται στο 5% – 20%. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ το κόστος του τυφώνα Κατρίνα που χτύπησε την Νέα Ορλεάνη το 2005 το κόστος ήταν 1% του ΑΕΠ των ΗΠΑ!
Η οικονομική κρίση που σήμερα βιώνουμε στην χώρα μας, μας διδάσκει επαρκώς τι σημαίνει άδικη κατανομή των βαρών και ποιος θα κληθεί να πληρώσει αυτή την υποχώρηση του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια εξ αιτίας της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Όποιος νομίζει ότι θα πληρώσει αυτός που έκανε τη ζημιά ας το σκεφτεί ξανά και ας δράσει τώρα… twitter: @CZachariadis *Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της γραμματείας του τμήματος οικολογίας του ΣΥΝ
