Υποψιάζομαι ότι ο Πρωθυπουργός διαθέτει ένα ελαφρώς ιδιόμορφο «φαν κλαμπ». Το οποίο τρέφεται από την πεποίθηση ότι «είναι καλύτερος του Μητσοτάκη».
Καμία αντίρρηση. Και η κουκουβάγια, άλλωστε…
Κατόπιν τούτου μόνιμη απαίτηση του «φαν κλαμπ» από τον Τσίπρα είναι «να την πει του Μητσοτάκη» ώστε να επιβεβαιώσει την ανωτερότητα που του αποδίδουν οι οπαδοί του.
Ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να τους ικανοποιήσει με συνέπεια, ύφος και ενίοτε θράσος. Αλλοτε επιτυχώς, άλλοτε ανεπιτυχώς. Με όσους Βολταίρους, Τεμπονέρες και Χριστοφοράκους μπορεί κάθε φορά να επιστρατεύσει.
[Υποψιάζομαι παρεμπιπτόντως ότι o Πρωθυπουργός είναι πεπεισμένος πως ο Βολταίρος που δεν έμενε στο Παρίσι αλλά πέθανε σε ταξίδι στο Παρίσι, φιλοξενούμενος στο σπίτι του φίλου του συγγραφέα Σαρλ ντε Βιλέτ, είχε κάποιο κρυφό σπίτι στο Παρίσι και ότι 220 χρόνια μετά τον θάνατό του το σπίτι αυτό υπάρχει και διατίθεται μέσω υπεράκτιων εταιρειών.
Αυτό πια δεν είναι σπίτι. Είναι ο Highlander αυτοπροσώπως!]
Το πρόβλημα είναι πως τα «φαν κλαμπ» δεν κάνουν πολιτική.
Κι έτσι από αυτό το προβλέψιμο παιχνίδι ούτε ο Τσίπρας βγαίνει έως τώρα κερδισμένος, ούτε χαμένος ο Μητσοτάκης. Κάτι έχουν τα έρμα και ψοφούν.
Τι έχουν λοιπόν;
Ο Μητσοτάκης μπορεί να μην είναι ο βασιλιάς της ατάκας και ο διάδοχος του Δημοσθένη αλλά έχει έναν καθαρό και σταθερό στόχο: οδηγεί την κυβέρνηση σε αδιέξοδο, της κόβει το οξυγόνο. Σε όλα τα θέματα.
Παράδειγμα.
Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή είχε στιγμές πλήξης και έντασης. Αλλά μια είδηση: τη δήλωση Μητσοτάκη πως ούτε ο ίδιος ούτε η ΝΔ έχουν ταχθεί υπέρ της προληπτικής πιστωτικής γραμμής.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι η αντιπολίτευση κόβει στην κυβέρνηση την ευχέρεια ανώδυνης αναδίπλωσης στη γραμμή ασφάλειας που προκρίνουν η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ελλάδος. Τη χρεώνει προκαταβολικά με ό,τι λιγότερο από «καθαρή έξοδο» προκύψει. Δεν της χαρίζει ούτε ψιλά από τα ρέστα!
Φάνηκε και στην τηλεοπτική μετάδοση ότι ο Πρωθυπουργός αιφνιδιάστηκε. Δεν το περίμενε διότι δεν φαίνεται να έχει ενσωματώσει στη σκέψη του ότι ο Μητσοτάκης είναι τελικά λιγότερο προβλέψιμος από όσο θα ήθελε.
Τον αιφνιδίασε όταν ζήτησε εκλογές σχεδόν μόλις εξελέγη. Τον αιφνιδίασε που μπλόκαρε το πρώτο ΕΣΡ. Τον αιφνιδίασε που έκοψε κάθε κουβέντα συνεννόησης. Τον αιφνιδίασε στο Μακεδονικό. Τον αιφνιδίασε τώρα στην προληπτική γραμμή.
Του έχει μείνει (σχεδόν) να παραπονιέται ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη δεν αποδεικνύεται όσο βολική και ακίνδυνη θα ήθελε.
«Θα μνημονεύεστε ως ο πολιτικός αρχηγός που μετατρέψατε μια ιστορική παράταξη σε κόμμα της στείρας διαμαρτυρίας, της καταστροφολογίας και της διαρκούς υπονόμευσης των συμφερόντων και των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας» γκρίνιαζε στη Βουλή.
Ενδεχομένως. Αλλά πέτυχε και τη μεγαλύτερη δημοσκοπική ανατροπή στο μικρότερο χρονικό διάστημα.
Ο μόνος πραγματικός αντίλογος στη στρατηγική Μητσοτάκη είναι ότι οδηγώντας σε ασφυξία την κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει σε ασφυξία τη χώρα. Διότι αν η αντιπολίτευση μεγιστοποιεί το κόστος κάθε κυβερνητικής επιλογής πόσες ανώδυνες επιλογές μένουν στην κυβέρνηση; Πρακτικά καμία.
Είναι το είδος της κριτικής που διατύπωναν διάφοροι «συνεννοησάκηδες» της Κεντροδεξιάς ή εσχάτως του Ποταμιού.
Σε αυτήν όμως την κριτική η απάντηση θα μπορούσε να είναι διπλή.
Πρώτον, αν η ασφυξία της κυβέρνησης οδηγεί σε ασφυξία τη χώρα δεν έχει παρά να αλλάξει η χώρα κυβέρνηση.
Δεύτερον, ότι η δωρεάν διακυβέρνηση δεν έχει ακόμη εφευρεθεί. Οποιος θέλει να κυβερνά δεν έχει παρά να αναλαμβάνει το κόστος της διακυβέρνησής του.
Ο ρεφενές τελείωσε. Ο χρόνος επίσης. Και ποιος έχει δίκιο ή άδικο θα το βρούμε στις κάλπες.

Πράκτορες!

Σύμφωνα με τον Μητσοτάκη (και τους περισσότερους που γνωρίζω), ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε στο κάψιμο της Αθήνας το 2008, και άλλωστε το πλήρωσε στις εκλογές του 2009.
Σύμφωνα με τον Αντώναρο, εκπρόσωπο της τότε κυβέρνησης Καραμανλή, αυτά είναι «μπούρδες». Δεν φταίει η «εξωκοινοβουλευτική Αριστερά», ούτε ο Παυλόπουλος που τους άφησε, αλλά «άλλοι πάτησαν το κουμπί» για να πλήξουν τον Καραμανλή!

Ποιοι άλλοι; Υποθέτω είναι οι αμερικανοί πράκτορες που είχαν έλθει να τον δολοφονήσουν κι αφού τους εμπόδισαν οι ρώσοι πράκτορες, ντύθηκαν τούρκοι πράκτορες για να κάψουν το 2007 την Πελοπόννησο.
Μετά φυσικά και αφού είχαν πάρει το know-how, έκαψαν και την Αθήνα.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ