Μπορεί να έληξε η απεργία στους δήμους που μας έπνιξε στην μπόχα και έβλαψε την υγεία μας. Ομως αιωρείται η απειλή της επανάληψης, όταν διαπιστωθεί ότι μόνο κάποιοι από τους συμβασιούχους θα ευεργετηθούν με το ανήθικο πλεονέκτημα της μονιμοποίησης στο Δημόσιο.
Η λαϊκή σοφία προσδιόρισε μ’ ένα σκαμπρόζικο ανέκδοτο την κορυφαία πρακτική αξία του πλεονεκτήματος αυτού. Στον μοναδικό τράγο του χωριού ήταν αναγκασμένοι να προσφεύγουν όσοι είχαν κατσίκες για να τις βατεύει, καταβάλλοντας και σημαντική αμοιβή στον ιδιοκτήτη του. Οι ενδιαφερόμενοι έκριναν ότι τελικά θα τους ήταν συμφερότερο να αγόραζαν τον τράγο και να τον έκαναν δημοτικό υπάλληλο ώστε να μην πληρώνουν τον ιδιώτη ιδιοκτήτη του. Ομως κατάπληκτοι διαπίστωσαν πλήρη απροθυμία του τέως σεξουαλικά δραστήριου ζώου να συνεχίσει τις επί ιδιωτικής ιδιοκτησίας επιδόσεις του. Το ‘ριξε στην τεμπελιά και στον ύπνο.
Και όταν ρωτήθηκε γιατί έπαυσε να βατεύει τις αίγες απάντησε:
–Διότι τώρα είμαι δημόσιος υπάλληλος.
Το ανέκδοτο φυσικά αδικεί όσους μοχθούν στο Δημόσιο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και ιδιαίτερα τους εργαζομένους στην αποκομιδή των σκουπιδιών. Ενα επάγγελμα κορυφαίας χρησιμότητας μεν, αλλά σκληρό, αποκρουστικό, ανθυγιεινό και καταφρονούμενο από τους πάντες. Απόδειξη: Ούτε ένας ποιητής ή τραγουδοποιός βρέθηκε να υμνήσει την αξία της προσφοράς των ταπεινωτικά αποκαλούμενων σκουπιδιαραίων. Και εκείνοι θα πάρουν την εκδίκησή τους όταν θα έχει πια ξεκαθαριστεί ποιοι εξ αυτών θα έχουν την τύχη να προσληφθούν σε πάγιες μόνιμες θέσεις. Οπως έκαναν κατά παράδοση ιδιαίτερα τις ημέρες Χριστουγέννων και Πάσχα, οπότε είναι αποτελεσματικότερη η πίεση της απεργίας.
Αυτή η ιστορία θα πρέπει πια να λήξει. Πιο άμεσης απόδοσης είναι η ανάθεση λύσεως του προβλήματος αποκλειστικά στους δήμους, χωρίς περαιτέρω πια δικαίωμα ανάμειξης της κεντρικής εξουσίας. Την αποτελεσματικότητα της λύσης αποδεικνύει η επιτυχημένη διαχείριση της καθαριότητας από ορισμένους δημάρχους όπως του Παλαιού Φαλήρου ή της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Οπου ο μεν πρώτος, μόνο με μόνιμο προσωπικό και χωρίς συμβασιούχους διατήρησε ολοκάθαρο τον δήμο του όταν η υπόλοιπη Αθήνα και κυρίως ο συριζαϊκός Πειραιάς πνίγονταν στα σκουπίδια. Ο δεύτερος επέλεξε την ακόμα αποτελεσματικότερη λύση: ανάθεση της καθαριότητας σε ιδιώτες, όπως το επιτρέπει πια ο νόμος Ραγκούση, που όμως απειλείται με κατάργηση.
Υποθέτω μάλιστα ότι η δεύτερη λύση είναι οικονομικότερη καθώς ο ιδιώτης μισθώνει τις υπηρεσίες περισσότερων εργαζομένων μόνο οσάκις υπάρχει ανάγκη (π.χ. το καλοκαίρι με τους τουρίστες), ενώ η μονιμότητα των εργαζομένων υποχρεώνει στη διατήρηση και όσων είναι εποχικά και μόνο αναγκαίοι.
Βεβαίως η υγιεινότερη, οικονομικότερη και περιβαλλοντικά επιβαλλόμενη λύση του προβλήματος είναι εκείνη που έχουν επιλέξει όλες οι πολιτισμένες χώρες. Ιδιωτικές εταιρείες σε συνεταιρισμό ή όχι με τους δήμους συλλέγουν και αξιοποιούν με επεξεργασία τα σκουπίδια και έτσι αυτά γίνονται πηγή πλούτου.
Είναι μάλιστα και περιβαλλοντικά προτιμότερη όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τέτοιες μονάδες λειτουργούν στο κέντρο υποδειγματικών πρωτευουσών όπως η Στοκχόλμη ή η Βιέννη. Αν φυσικά δεν θέλουμε να γίνουμε Σοβιετία όπως φιλοδοξεί το δίδυμο Τσίπρα – Πολάκη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
