Αγαπητέ Κύριε,
Θα θυμάστε ίσως με πόσο ενθουσιασμό πρόβαλα από τη στήλη μας την πρωτοβουλία του κ. Γεράσιμου Βασιλόπουλου να δημιουργήσει μαζί με άλλους καλούς Ελληνες και φιλάνθρωπους την Τράπεζα Τροφίμων, η οποία, μετά από πολλές περιπέτειες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της αθεράπευτης καχυποψίας προς κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, επιτέλους πήρε άδεια να λειτουργήσει.
Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι η ιδέα ήταν καλή και ο σπόρος έπεσε σε γόνιμο έδαφος, που αποδίδει κιόλας πλούσιους καρπούς υπέρ των πεινασμένων. Διότι δυστυχώς και στην Ελλάδα, όπως άλλωστε και στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, υπάρχουν συνάνθρωποί μας που πεινούν. Που δεν μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους την επαρκή διατροφή που χρειάζονται για να ζήσουν. Και πρόκειται κυρίως όχι για τους επαγγελματίες ζητιάνους ή έστω εκείνους που, βάζοντας στην πάντα την αξιοπρέπειά τους, βγαίνουν στον δρόμο και τείνουν το χέρι τους ζητώντας τη βοήθειά μας. Πιο τραγικοί ίσως είναι εκείνοι οι συνάνθρωποί μας που από κακοτυχία, από ανικανότητα, από τη μοίρα βρίσκονται σε αδυναμία να εξοικονομήσουν τα αναγκαία για τον επιούσιο. Και κυριολεκτικά πεινούν. Και ντρέπονται να το πουν. Προτιμούν να υποφέρουν παρά να παρακαλέσουν κάποιον γνωστό, ακόμη και κάποιον φίλο, να τους δώσει κάτι για να κορέσουν την πείνα τους.
Και να υπάρχει από την άλλη η πραγματική σπατάλη. Χιλιάδες τόννοι από αποφάγια ή χαλασμένα φαγητά πετιούνται καθημερινά στις χωματερές από τα γεμάτα πλούσια εδέσματα τραπέζια μας, από τα ψυγεία που ασφυκτιούν από όλα τα αγαθά του Θεού, από τα φαγητά που η ιδιοτροπία παιδιών ή και μεγάλων αρνιέται να τα φάει και πηγαίνουν στον σκουπιδοτενεκέ άθικτα.
Και το κυριότερο έχουμε και τις τεράστιες ποσότητες από τα αγροτικά προϊόντα που δεν πωλούνται και τα πετάμε στις χωματερές, με αποζημίωση μάλιστα της Κοινότητας, αντί να τα στέλνουμε στους λαούς που πεινούν ή ακόμη και εδώ στα φτωχοκομεία, γηροκομεία, άσυλα, που δεν διατρέφουν καλά τους τροφίμους τους. Ή ακόμη στις δεκάδες χιλιάδες πεινασμένους πρόσφυγες, που καταφεύγουν στη χώρα μας επειδή πεινούν στη δική τους. Και ενώ μπορούν να χορτάσουν στη δική μας, εμείς θάβουμε στις χωματερές χιλιάδες τόννους ροδάκινα, βερίκοκα και άλλα φρούτα για να μην πέσουν οι τιμές τους από την αθρόα προσφορά.
Η Μητέρα Τερέζα, που έχει πάρει το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης, έχει πει κάποτε: «Αυτό που σκανδαλίζει δεν είναι ότι υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Είναι η σπατάλη». Να κάτι που δεν απασχόλησε και πολύ τους ευαίσθητους κοινωνικούς αναμορφωτές, που μιλούν συνήθως μόνο για άνιση κατανομή του πλούτου, χωρίς να προσέχουν ότι είναι ακόμη χειρότερο που πετιούνται κυριολεκτικά στα σκουπίδια τροφές και άλλα αγαθά, που κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας θα τα λαχταρούσαν.
Ο κ. Γεράσιμος Βασιλόπουλος είναι πλούσιος άνθρωπος. Κερδίζει πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια από την έντιμη εργασία του και από το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Και καθώς ξεκίνησε από πεινασμένος μπακαλόγατος και γνωρίζει με πόσο μόχθο και πόσες προσωπικές θυσίες έφθασε στην κορυφή του εμπορίου τροφίμων, δεν ξέχασε τους πεινασμένους.
Αλλά τι είναι ακριβώς η Τράπεζα Τροφίμων που δημιούργησε; Υπενθυμίζω ότι πρόκειται για ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που λειτουργεί με αποκλειστικό σκοπό την καταπολέμηση της πείνας διά της διοχέτευσης στους πεινασμένους τροφίμων, που αλλιώς πετιούνται χωρίς να είναι άχρηστα ή ακατάλληλα προς βρώσιν. Απλώς πετιούνται. Συγκεντρώνει λοιπόν δωρεάν προσφορές σε τρόφιμα, αναψυκτικά και είδη υγιεινής που βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, αλλά απλώς για διάφορους λόγους περισσεύουν (λ.χ., στα καταστήματα ή στις βιομηχανίες τροφίμων) και που αν δεν υπήρχε η Τράπεζα Τροφίμων θα πετιούνταν στα σκουπίδια. Τα προσφερόμενα τρόφιμα μοιράζονται δωρεάν σε κοινωφελή ιδρύματα με ανεπαρκείς πόρους, όπως άσυλα, ορφανοτροφεία, οίκους ευγηρίας, κέντρα απεξάρτησης τοξικομανών κ.ά. Η Τράπεζα Τροφίμων δεν διαχειρίζεται ούτε διακινεί, δεν αγοράζει ούτε πουλάει, δεν επιδιώκει και δεν πετυχαίνει οικονομικά οφέλη. Αξιοποιεί το πλεόνασμα της παραγωγής, το οποίο διαφορετικά σπαταλιέται άδικα. Ο νέος αυτός θεσμός, που ξεκίνησε στην Ελλάδα το 1995, πρωτοεμφανίστηκε το 1966 στην Αριζόνα των ΗΠΑ και γρήγορα διαδόθηκε και στην Ευρώπη. Ηδη λειτουργούν πάνω από 430 τέτοια ιδρύματα στη Βόρειο Αμερική και πάνω από 100 στην Ευρώπη βοηθώντας 690.000 άτομα.
Οι όροι που τηρούν οι Τράπεζες Τροφίμων είναι α) ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια των αποδεκτών των προϊόντων. Δεν δίδονται ως ελεημοσύνη, β) η αυστηρή εφαρμογή των κανόνων υγιεινής των τροφίμων και γ) η εξασφάλιση ότι τα διανεμόμενα προϊόντα καταναλίσκονται αποκλειστικά από τους τροφίμους των ιδρυμάτων και δεν διοχετεύονται προς άλλες κατευθύνσεις.
Μέσα σε σύντομο χρόνο πλήθος επιχειρήσεις, αλλά ακόμη και το κράτος, όπως, λ.χ., το Γενικό Επιτελείο Στρατού, προσφέρουν με ενθουσιασμό τα πλεονάσματα των προϊόντων τους, που αλλιώς μάλλον θα τα πετούσαν. Και ήδη επωφελούνται από αυτά 40 ιδρύματα με 3.697 «φιλοξενούμενους». Η αξία των ως τώρα προσφερθέντων ήταν 75 εκατ. δρχ. που αν δεν υπήρχε η Τράπεζα Τροφίμων θα πετιούνταν στις χωματερές.
Το ίδρυμα αυτό, καθώς δεν είναι κερδοσκοπικό και δεν έχει οικονομική διαχείριση, αντιμετωπίζει ήδη πρόβλημα απρόσκοπτης λειτουργίας, αφού αυτή γίνεται κυρίως με εθελοντική προσφορά εργασίας: έτσι ευχαρίστως δημοσιοποιώ την έκκληση των υπευθύνων της για εθελοντές που θα ήθελαν να βοηθήσουν, ώστε να χορτάσουν πεινασμένους συνανθρώπους μας με αυτόν τον έξυπνο και γεμάτο ευαισθησία ανθρώπινο τρόπο. (Τηλέφωνα: 8030.167, 8030.276).
Αν πιστεύετε ότι διαφημίζω την πρωτοβουλία αυτή σας απαντώ: γιατί όχι, αν έτσι χορτάσουν κάποιοι πεινασμένοι χωρίς να κερδίσουν κάποιοι χορτάτοι; και για την αντιγραφή
