Αν δεν ανοίξει η Ευρώπη τα μάτια της (2)

Η πολυαναμενόμενη αλλά δυσεφάρμοστη συμφωνία των «28» της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το Προσφυγικό είναι ήδη γεγονός. Οι «συνειδήσεις» των Ευρωπαίων ανακουφίστηκαν, η εφαρμογή της προκαλεί εφιάλτες και το μόνο βέβαιο είναι ότι έκλεισαν στην Ελλάδα τα σύνορα φυλακίζοντας σ’ αυτήν τουλάχιστον 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες και ο μόνος μεγάλος κερδισμένος είναι η Τουρκία, που ήδη μας χορεύει στο ταψί. Και για την κύρια αιτία των προσφυγικών κυμάτων ούτε λέξη. Με θύμα αυτή τη φορά τις Βρυξέλλες, όπου σκορπίστηκε θάνατος και τρόμος στο όνομα του Αλλάχ.

Οι Ταλιμπάν ασκούν πάντα ασυγκράτητα τη θανατηφόρα τρομοκρατική δραστηριότητά τους σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, η Αλ Κάιντα σκορπίζει τον θάνατο στην Αφρική, σε Συρία και Ιράκ δημιουργήθηκε το ισλαμικό κράτος του ISIS που κόβει κεφάλια, βάζει βόμβες και καταστρέφει πολιτιστικούς θησαυρούς. Κοινό όλων σύνθημα-κραυγή «ο Θεός είναι μεγάλος». Και η ουσιαστικά ηττημένη χριστιανική Δύση κλείνει τα αφτιά της εμμένοντας στο ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας και αυτοϊκανοποιούμενη με τον αφελή ισχυρισμό ότι δεν υπάρχουν απάνθρωποι αλλά απλώς διαφορετικοί πολιτισμοί. Το αν έχεις ή όχι δημοκρατία, το να μην είναι ισότιμες οι γυναίκες με τους άνδρες και να είναι κατώτερες και σε καθεστώς δουλείας θεωρείται απλώς διαφορετικός πολιτισμός, το αν τους κόβουν τις κλειτορίδες ή τις εκτελούν διά λιθοβολισμού επειδή τις βίασαν ακόμη και συγγενείς τους θεωρείται απλώς διαφορετικό έθιμο. Οι ΗΠΑ επί δύο αιώνες και πλέον προσπαθούν να συμβιβάσουν διαφορετικούς πολιτισμούς στο εσωτερικό τους και ως Σταυροφόροι επιδιώκουν να επιβάλουν τη δημοκρατία. Σε ιδιοτελή μάλιστα συμμαχία με τη Δυτική Ευρώπη, ενθάρρυναν αθελήτως αιματηρές εξεγέρσεις όπως η εξυμνηθείσα Αραβική Ανοιξη. Ο πόλεμος στο Ιράκ με κατασκευασμένη αιτιολογία παρέδωσε τη χώρα στην ανελέητη εκδίκηση των σουνιτών, εκτοπισθέντων από την εξουσία από τους σιίτες. Η αμερικανική ωμή επέμβαση υπήρξε το έναυσμα της δημιουργίας του ISIS, που παίρνει τώρα εκδίκηση από τους άπιστους. Και άπιστοι θεωρούνται όχι μόνο οι Σταυροφόροι (χριστιανοί), οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες, αλλά και οι σιίτες, οι αλεβίτες, οι Γιαζίντι και άλλα μουσουλμανικά δόγματα και γι’ αυτό εξίσου εχθροί που πρέπει να εξοντωθούν.

Καθώς ελάχιστοι στη Δύση –και σχεδόν κανένας στην Ελλάδα –τολμούν να αναφερθούν στη θρησκευτική διάσταση των σφαγών αυτών, ανικανοποίητο μένει και το εύλογο ερώτημα: Μα γιατί οι πρόσφυγες της Συρίας δεν καταφεύγουν στις πάμπλουτες χώρες της Αραβικής χερσονήσου που έχουν και το ίδιο θρήσκευμα; Η απάντηση που αγνοείται ή δεν δίνεται είναι ότι οι σύροι φυγάδες είναι κυρίως αλλόδοξοι μουσουλμάνοι ή χριστιανοί και συνεπώς άπιστοι. Δεν τους θέλουν οι σουνίτες και κινδυνεύει εκεί η ζωή τους. Αλλωστε και το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, έδρας του σουνιτισμού, είναι πολύ στυγνότερη και απάνθρωπη δικτατορία από της Συρίας, όπου οι Δυτικοί ενθάρρυναν τους σουνίτες να εξεγερθούν κατά του αλεβίτη Ασαντ χρηματοδοτούμενοι από τους Σαουδάραβες. Αλλά και η σουνιτική Τουρκία τους διώχνει ως άπιστους.

Και με την εθελοτύφλωση της Δύσης που αρνείται να δει τη θρησκευτική διάσταση της τρομοκρατίας μάταια θα περιμένει να περιορισθούν τα καραβάνια των προσφύγων και η ισλαμική τρομοκρατία.