Μπορεί η κυβέρνηση να εμφανίζεται αισιόδοξη για την κατ’ αρχήν συμφωνία που κατέληξε η σύνοδος κορυφής, επειδή αποφεύχθηκε η ρητή αναφορά στο κλείσιμο των συνόρων, αλλά είναι τόσες πολλές οι γκρίζες ζώνες της, που δημιουργούν πολλά ερωτηματικά για την αξιοπιστία της. Πρώτα από όλα τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα, καθώς η Τουρκία εγείρει συνεχώς νέες απαιτήσεις, που είναι αμφίβολο αν μπορούν να ικανοποιηθούν,παρά την αγωνία της Ανγκελα Μέρκελ να βρεθεί μια λύση που θα καταλαγιάσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της μέτωπο.
Είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο το πως θα λειτουργήσει αυτό το σύστημα ανταλλαγής προσφύγων από την Ελλάδα και μετεγκατάστασης από την Τουρκία στην Ευρώπη. Αφενός γιατί μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί ότι η Τουρκία παρά τις συμφωνίες, στην πράξη αρνείται να δεχθεί την επιστροφή προσφύγων και μεταναστών. Αφετέρου γιατί οι πρόθυμες ευρωπαϊκές χώρες να δεχθούν πρόσφυγες όλο και λιγοστεύουν.
Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι ο κύριος στόχος της συμφωνίας, να χτυπηθούν δηλαδή τα κυκλώματα των δουλεμπόρων δεν φαίνεται να αποδίδει. Οι ροές στα νησιά μας παραμένουν ακόμα και τώρα αμείωτες, ενώ είναι προφανές ότι το σύστημα λειτουργεί με την ανοχή, αν όχι και την αρωγή, της τουρκικής κυβέρνησης. Μια ακόμα γκρίζα ζώνη της συμφωνίας, έχει να κάνει με το άνοιγμα των ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας που επηρεάζουν άμεσα το Κυπριακό. Η αποδοχή τους από την Ελλάδα,θα σημαίνει ότι για πρώτη φορά, εγκαταλείπεται πιθανώς η κοινή γραμμή Αθήνας -Λευκωσίας.
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο σημείο, που προέκυψε από αυτή τη διαδικασία, είναι η πλήρης ταύτιση, η απόλυτη υιοθέτηση από τον πρωθυπουργό των θέσεων της γερμανίδας καγκελάριου .Η εποχή που ο μερκελισμός κατά τον κ.Τσίπρα ήταν έγκλημα καθοσιώσεως, που στιγμάτιζε εσαεί τους πολιτικούς του αντιπάλους φαίνεται ότι πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα η κυρία Μέρκελ εμφανίζεται ως η πιστή σύμμαχός και προστάτης της Ελλάδας. Το στοίχημα για τη χώρα, είναι αυτή η μεταστροφή να είναι πράγματι η τελευταία και κυρίως να αποβεί αποτελεσματική για τα ελληνικά συμφέροντα.
