Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε χθες στη Βουλή με το πρώτο πακέτο μέτρων αποτελεί το πρώτο βήμα από μια σειρά επώδυνες ρυθμίσεις που απορρέουν από το τρίτο μνημόνιο.Είναι το βαρύ τίμημα που θα πληρώσει και πάλι η ελληνική κοινωνία για την ατέρμονη και απολύτως αναποτελεσματική διαπραγμάτευση της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα.Οι απατηλές υποσχέσεις που είχαν δοθεί πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου κατέρρευσαν κάτω από το βάρος της σκληρής πραγματικότητας με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στον επώδυνο συμβιβασμό του νέου μνημονίου.
Η Ελλάδα κατάφερε τελικά να παραμείνει στην Ευρώπη και στο ευρώ, αλλά το κόστος θα είναι μεγάλο για μια κοινωνία που ταλανίζεται επί 5 χρόνια από αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις και περικοπές.Πληρώνουμε για μια ακόμα φορά την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαμορφώσει ένα ελάχιστο πλαίσιο συνεννόησης και να προχωρήσει σε μια σειρά μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να μειώσουν τουλάχιστον τις δυσβάστακτες επιπτώσεις φορολογικών μέτρων και εισοδηματικών περικοπών.
Αναπόφευκτη συνέπεια, μια καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία να αναγκάζεται και πάλι να περικόψει εισοδήματα που δεν περισσεύουν για να καλύψουν ελλείμματα και τρύπες που δημιουργήθηκαν από την αναξιοπιστία και την αναποτελεσματικότητα της εξουσίας.Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι λόγω της παντελούς έλλειψης ενός εθνικού σχεδίου διαχείρισης της κρίσης η κυβέρνηση οδηγείται στη συνήθη συνταγή των φόρων και των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.
Χρόνιες ιδεοληψίες αλλά και μια παρωχημένη κρατικιστική αντίληψη ,οδηγούν στην «εύκολη» αυτή λύση με μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κόστος, αντί στην εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων και ανασυγκρότησης του κράτους.Ιδιωτικοποιήσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή στην οικονομία καρκινοβατούν επί χρόνια ,δεκάδες ή και εκατοντάδες άχρηστοί φορείς του δημοσίου παραμένουν γιατί κάποιοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με συντεχνίες ή κομματικούς πελάτες.
Αυτές τις παθογένειες, αυτή την ανικανότητα καλούνται και πάλι να πληρώσουν οι πολίτες.Χωρίς δυστυχώς να ελπίζουν ότι η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα συνολικά,έχουν επιτέλους συναίσθηση ότι πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε με τις αντιλήψεις και τις ιδεολογικές ακροβασίες που μας οδηγούν στο να επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη…