Πριν από πέντε χρόνια στο Νταβός ο τότε πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε από τις αγορές να μας δώσουν έξι μήνες χρόνο «για να βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη» και αυτό που πήρε ήταν τα ομόλογα «στο κεφάλι». Τρεις μήνες μετά βρέθηκε να ανακοινώνει από το Καστελόριζο την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ.
Σήμερα η επερχόμενη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από την τρόικα διαπραγμάτευση από μηδενική βάση. Και αυτή ζητάει χρόνο. Οπως όμως και στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου, οι τότε πιστωτές (οι αγορές) δεν έδωσαν χρόνο, έτσι και τώρα οι σημερινοί πιστωτές (τρόικα) δεν είναι διατεθειμένοι να μας δώσουν χρόνο. Σε μια διαπραγμάτευση αυτός που ζητάει χρόνο είναι αυτός που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Και είναι προφανές ότι αυτός που βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση δεν έχει κανέναν λόγο να του τον δώσει αν δεν θέλει να χάσει το πλεονέκτημα.
Αρα είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι οι πιστωτές δεν θα περιμένουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα επιθυμεί διάλογο από μηδενική βασή. Ως εκ τούτου η πίεση που θα ασκήσουν θα είναι ασφυκτική. Αλλωστε το έδειξε και ο Μάριο Ντράγκι με τις αποφάσεις του, ο οποίος de jure μεν δεν εξαίρεσε την Ελλάδα από τις αποφάσεις του και έκανε τον κ. Αλέξη Τσίπρα να πανηγυρίζει, de facto όμως έθεσε τη χώρα εκτός προγράμματος ώσπου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, να συνεχιστεί το πρόγραμμα και να εγκαταλείψουμε τις αξιώσεις για «κούρεμα» του χρέους, ικανοποιώντας τον κ. Αντώνη Σαμαρά.
Ωσπου όμως να συμβούν όλα αυτά θα έχει χαθεί μια τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα. Διότι, όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, ως τον Ιούλιο δεν έχει φράγκο. Δεν θα πάρουμε τίποτα από τα 240 δισ. ευρώ που θα ρίξει ως τότε η ΕΚΤ στην αγορά. Επιπλέον η χώρα δεν θα επωφεληθεί από τη δυναμική της ποσοτικής χαλάρωσης, της υποχώρησης της ισοτιμίας του ευρώ, δεν θα μπορέσει να εξαργυρώσει στις αγορές τις θυσίες των προηγουμένων ετών που έφεραν πρωτογενές πλεόνασμα και μείωση ελλειμμάτων, τη στιγμή που π.χ. ο Πορτογάλος θα δανείζεται με 2% από τις αγορές για να ξεπληρώσει το ΔΝΤ και να τονώσει την οικονομία με δημοσιονομικούς δείκτες και επιδόσεις χειρότερες από τις δικές μας.
Την ώρα λοιπόν που στην Ευρώπη μετά την ποσοτική χαλάρωση το σκηνικό θα αλλάζει και η συζήτηση θα στρέφεται στη δημοσιονομική χαλάρωση, εμείς θα προσπαθούμε ως οικονομία να τη βγάλουμε μέρα-μέρα με τον ELA και ως κοινωνία να λύσουμε τα υπαρξιακά μας ζητήματα συζητώντας για το τι Ευρώπη θέλουμε, την ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος και άλλα τέτοια ωραία…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ