Δεν είναι πρωτότυπη η επίθεση στο 15οΛύκειο του Πειραιά. Κάτι τέτοια γίνονται συστηματικά στον πλανήτη, οπουδήποτε καταγράφονται φασιστικά κινήματα: Πακιστάν, Νιγηρία, Ελλάδα. Οι ακραίοι επενδύουν στην αμορφωσιά και καταστρέφουν τις εκπαιδευτικές υποδομές. Ως εκ τούτου οι ακροδεξιοί του Πειραιά που επιδόθηκαν σε βανδαλισμούς ακολουθούν ακριβώς τις ίδιες μεθόδους με εκείνους που περιφρονούν, τους ισλαμοφασίστες της Ασίας και της Αφρικής.
Ας δούμε τις παραμέτρους της εγχώριας είδησης και ας αποπειραθούμε να συγκρίνουμε με ανάλογες καταστάσεις αλλού. Η επίθεση έγινε σε δημόσιο σχολείο όπου συστεγάζεται το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών. Οι δράστες προκάλεσαν ζημιές, έγραψαν συνθήματα στους τοίχους και έκλεψαν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Πραγματοποίησαν δηλαδή μια επίθεση στα επιχρίσματα: τα μαθήματα θα γίνουν κανονικά την καινούργια σεζόν. Περισσότερο μετρά ο συμβολισμός, η κακή πρόθεση απέναντι σε εκείνους που επιθυμούν να μάθουν ελληνικά, η κακή πρόθεση απέναντι στους εθελοντές καθηγητές οι οποίοι συμβάλουν στην ενσωμάτωση των ξένων.
Οι ισλαμοφασίστες προτιμούν να γκρεμίζουν τα σχολεία όπου φοιτούν κορίτσια ή να τα απαγάγουν μέσα από τις τάξεις. Καταφέρνουν συνήθως να αποδιοργανώσουν επί μακρόν το πρόγραμμα διδασκαλίας. Πιο μακροπρόθεσμα αποθαρρύνουν τις οικογένειες να εγγράφουν τα κορίτσια σε σχολείο. Σε όλες αυτές τις πράξεις διαπιστώνουμε την ανάγκη τους να κρατήσουν χαμηλά τους συνανθρώπους τους: η μόρφωση αναπτύσσει διαπραγματευτικές ικανότητες που απεχθάνεται κάθε είδους φασισμός. Διεξάγονται λοιπόν πόλεμοι εναντίον της γνώσης και το ερώτημα είναι ποιες δυνατότητες αντίδρασης υπάρχουν.
Στα καθ΄ ημάς το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε μια ανακοίνωση. Καλή ή κακή, παραμένει μια ανακοίνωση. Το ίδιο έκαναν και κάποια κόμματα, έγραψαν σημειώματα για την υπόθεση και τα διακίνησαν στα μέσα ενημέρωσης. Λόγια και πάλι λόγια από πολιτικά πρόσωπα που αφήνουν στην τύχη την εκπαίδευση των αλλοδαπών σαν να μπορούν με την αδιαφορία να αλλάξουν τα δεδομένα της μετανάστευσης. Παραγνωρίζουν τους αριθμούς και επαφίενται στον εθελοντισμό. Η εκμάθηση των ελληνικών σε ξένους δεν γίνεται ούτε με σύστημα ούτε με τα απαραίτητα υλικά. Πού είναι άραγε τα ειδικά εγχειρίδια, πού είναι τα κονδύλια, πού είναι το πρόγραμμα σε βάθος χρόνου, πού είναι η σαφής στόχευση;
Μπορεί να ελπίζει κανείς σε σοβαρούς χειρισμούς για το ζήτημα της εκπαίδευσης των μεταναστών, ενηλίκων και ανηλίκων; Μάλλον όχι. Δεν θα λυθούν το ζήτημα της μόρφωσης όταν το γενικότερο νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό πηγαινοέρχεται στη Βουλή και τα κόμματα ζυγίζουν την κάθε λέξη ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι, και οι ξενοφοβικοί και οι δεκτικοί. Να αποδεχτούμε λοιπόν ότι οι ταλιμπάν είναι πολύ πιο ξεκάθαροι στις τοποθετήσεις τους: βομβαρδίζουν τα σχολεία, απειλούν τις μαθήτριες χωρίς να παριστάνουν τους μετριοπαθείς σε κάποιο πεδίο της δημόσιας ζωής. Στην Ελλάδα υπάρχει σύγχυση στον ορισμό του ακραίου και σαφώς τα ακραία στοιχεία δεν είναι μόνο εκείνα που γράφουν συνθήματα στους τοίχους των σχολείων. Τις απόψεις τους συμμερίζονται κι άλλοι, τις πράξεις τους υποθάλπουν κι άλλοι.