Δεν υπάρχει απόλυτη και αντικειμενική αλήθεια. Τούτο αποτελεί βασική αρχή αν όχι βασικό πρόβλημα της δημοσιογραφίας. Θα κάνουμε μια μικρή εισαγωγή επ’ αυτού για να αναφερθούμε κατόπιν στη Σοφία Βούλτεψη, την πρώτη γυναίκα κυβερνητική εκπρόσωπο. Ενώ λοιπόν δυσκολευόμαστε να ορίσουμε την καλύτερη οπτική της αλήθειας, μπορούμε πολύ εύκολα να χαρακτηρίσουμε ως αναξιόπιστη τη δημοσιογραφία που υπηρετεί συμφέροντα.
Ορισμένα παραδείγματα: ένας δημοσιογράφος που καλύπτει ας πούμε το ναυτιλιακό ρεπορτάζ, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα διευθυντής στο έντυπο ενός εφοπλιστή. Ενας δημοσιογράφος διαπιστευμένος σε υπουργείο δεν μπορεί να έχει ως δεύτερη δουλειά τη θέση συμβούλου στον υπουργό. Είναι περισσότερο από προφανές ότι αν δημοσιογράφος χρειαστεί να ξεμπροστιάσει τον χορηγό του, θα αντιμετωπίσει δίλημμα. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, όπως λένε οι δικηγόροι.
Αναλόγως ύποπτη είναι η σχέση που αναπτύσσουν δημοσιογράφοι με κόμματα. Ας αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι «αποκλειστική είδηση», δεν είναι επιτυχία να πασάρει ο κομματάρχης μια ανακοίνωση και να την μεταδίδει αυτολεξεί ο ρεπόρτερ. Δεν λέμε ότι όλα αυτά τα έκανε η Σοφία Βούλτεψη καθώς εκείνη προχώρησε λίγο παραπέρα. Πολιτεύτηκε με τη Νέα Δημοκρατία. Βεβαίως αυτό είναι δικαίωμά της, δικαίωμα κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Εξελέγη βουλευτής, έκανε τη θητεία της, κατόπιν απέτυχε να εκλεγεί, επέστρεψε στο επάγγελμα. Τι καταλαβαίνουμε: δεν βάζει όρια στις ιδιότητες, δεν έχει συναίσθηση των ρόλων, έχει ιδεαλισμό για την ενημέρωση. Ψιλά γράμματα.
Η Σοφία Βούλτεψη, με τις εντάσεις της, με τις μεγαλόστομες ατάκες και όλα τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τους νικητές της τηλεοπτικής δημοκρατίας, εκπροσωπεί πλέον επίσημα την κυβέρνηση. Ο Αντώνης Σαμαράς επικεντρώνεται λοιπόν στους τηλεθεατές και όχι στους πολίτες. Αυτή είναι η κρίσιμη μάζα, η μάζα που χειραγωγείται από τα τηλεοπτικά πάνελ. Τέτοια είναι η Σοφία Βούλτεψη, είναι η πολιτικός που ακόμη και στη Βουλή ομιλεί σαν να την γράφει η κάμερα. Γίνονται όλα ευσύνοπτα, ευκολομάσητα, χωρίς σχοινοτενείς τεκμηριώσεις, χωρίς ανάλυση. Πολύ πετυχημένη επιλογή λοιπόν: μια κυβέρνηση που επενδύει στον λαϊκισμό επιλέγει ως φωνή της μια γυναίκα εκπαιδευμένη στο θέαμα. Τουλάχιστον τώρα θα είναι κανονικό, επίσημο φερέφωνο. Τόσα χρόνια παρίστανε τη δημοσιογράφο.
