Τρομοκρατία και διαφθορά

Το 2014 μπήκε και η δημόσια σφαίρα στην Ελλάδα δοκιμάζεται οδυνηρά τόσο από τα σκάνδαλα των πολιτικών όσο και από την τρομερή απειλή μιας νέας τρομοκρατικής δράσης (λόγω της απόδρασης ενός αμετανόητου τρομοκράτη της «17 Νοέμβρη» που είχε θεοποιήσει το σύνθημα του Φράνκο «Viva la muerta», δηλαδή «ζήτω ο θάνατος»!).

Και σε ό,τι αφορά την τρομοκρατία η συζήτηση γίνεται με τον ίδιο αντιπαραγωγικό, «άρρωστο» και κομματικό τρόπο με τον οποίο διενεργούνται όλες οι δημόσιες συζητήσεις στην Ελλάδα.

Τι εννοώ; Ολοι κατακρίνουν σήμερα τον θεσμό των αδειών που χορηγούνται σε εκείνους που εκτίουν την ποινή τους γιατί ο Χριστόδουλος Ξηρός απέδρασε μετά τη χορήγηση μιας τέτοιας αδείας (και ενώ αυτός ο θεσμός ισχύει σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες).

Ωστόσο θα μπορούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις να αλλάξουν το άρθρο 54 του Σωφρονιστικού Κώδικα και να εξαιρέσουν από το σύστημα των αδειών όσους εκτίουν ποινή για εγκλήματα τρομοκρατίας (όπως ακριβώς ισχύει σήμερα και για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας).

Δεν το έκαναν όμως και επομένως είναι απαράδεκτο κάποιοι να κατηγορούν τη Δικαιοσύνη για αυτές τις εξελίξεις, ειδικά σε μια χρονιά που η Δικαιοσύνη συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη των νεοναζιστικών στελεχών της Χρυσής Αυγής (και όταν μάλιστα ο Συνήγορος του Πολίτη είχε ζητήσει από το 2008 τη συγκεκριμενοποίηση των κριτηρίων επί τη βάσει των οποίων χορηγούνται οι συζητούμενες άδειες, «Συνήγορος του Πολίτη 369/2008»).

Τις πρώτες ημέρες όμως του 2014 ενοχλεί ακόμη περισσότερο η απίστευτη διαφθορά των επαγγελματιών της πολιτικής. Τι εννοώ;

Ενας πλούσιος πρώην υπουργός της ΝΔ κυκλοφορεί το αυτοκίνητό του με πλαστές πινακίδες και καταδικάζεται(!) και ένα στέλεχος από την εποχή Τσοχατζόπουλου αποκαλύπτει το μαφιόζικο σύστημα των βρώμικων «μιζών» που έδιναν οι διεθνείς εταιρείες στα εξοπλιστικά προγράμματα για να γεμίζουν παράνομα τις τσέπες τους οι τότε σοσιαλιστές!

Βεβαίως υπάρχει ένα πολιτικό μέγεθος που ερμηνεύει τα παραπάνω εκφυλιστικά φαινόμενα.

Ετσι, όταν ένας πρωθυπουργός κυβερνά ουσιαστικά με μια ομάδα εμπίστων και κολλητών, όπως γινόταν για 40 χρόνια, χωρίς να υπάρχουν ισχυρά θεσμικά αντίβαρα ελέγχου (τα περίφημα «checks and balances»), τότε είναι πολύ πιθανόν να παράγεται διαφθορά γιατί κανένας δεν εποπτεύει τη διαβρωμένη κομματική και κρατική νομενκλατούρα (στη διοίκηση κτλ.)!

Το συμπέρασμα; Η ενδυνάμωση του κράτους δικαίου και η καταπολέμηση της διαφθοράς των πολιτικών είναι βασικοί στόχοι για το 2014!