Η υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα, οι αποκαλύψεις και η έρευνα για τη Χρυσή Αυγή θέτουν κάποια ζητήματα ξανά στο τραπέζι: Ο εκφασισμός και ο εκβαρβαρισμός των κοινωνικών σχέσεων περιορίζονται σε μέλη και πρακτικές της Χρυσής Αυγής; Φθάνουν τα μέτρα, οι παραιτήσεις στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας και η σχεδόν μονοθεματική ενασχόληση των ΜΜΕ για να αλλάξει η κατάσταση; Είναι η κατάσταση στην Αστυνομία ή σε μέρος του προσωπικού της αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία;
Αν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητικές, όπως οφείλουν να είναι κατά τη γνώμη μου, τότε θα πρέπει να αρχίσει να εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο μιας άλλης πολιτικής η οποία θα αλλάζει τις κοινωνικές σχέσεις και τις στάσεις της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στον «άλλον» και θα οδηγεί και σε μια σοβαρή μεταρρύθμιση στην Αστυνομία. Διότι αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες είναι μια πιθανή εξάρθρωση νεοφασιστικών θυλάκων που έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα και όχι η ηθική απονομιμοποίηση των αντιλήψεών τους.
Κανένα ποινικό μέτρο δεν θα το κάνει αυτό. Είναι στο κοινωνικό πεδίο που υπάρχει ανάγκη να νικηθεί η ιδεολογία του εχθρού και του φίλου που φέρνει ο φασισμός μαζί του. Αν αυτή η άποψη βρίσκει κάπου απήχηση, τότε τα επόμενα βήματα είναι πολύ συγκεκριμένα: εκτός από τη διεύρυνση της έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Πολιτεία θα πρέπει να προχωρήσει αφενός στη νομιμοποίηση των μεταναστών που έχουν τις προϋποθέσεις και τη διοικητική στήριξη των σχετικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασύλου και αφετέρου στην επίλυση του ζητήματος της ιθαγένειας για τους μετανάστες που έχουν τις προϋποθέσεις και για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα. Τέλος, θα πρέπει να κατοχυρωθεί στη δεύτερη γενιά μεταναστών η δυνατότητα πρόσβασης (ένταξης, πρόσληψης, εκλογής κτλ.) ισότιμα στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές –μεταξύ αυτών και στην Αστυνομία ως αστυνομικού ή πολιτικού προσωπικού, εφόσον έχουν τα προσόντα.
Κάποτε θα πρέπει να αποτιμηθεί η πολιτική της μηδενικής ανοχής ως προς τα αποτελέσματά της στην καθημερινότητα των ανθρώπων και όχι στους ούτως ή άλλως προβληματικούς αριθμούς της εγκληματικότητας. Οσο είναι καιρός ακόμη.
Η κυρία Σοφία Βιδάλη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ