Η αιφνιδιαστική απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι ένα ακόμα δείγμα κυβερνητικής προχειρότητας και έλλειψης σχεδιασμού. Ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά χιλιάδων πολιτών που θέλουν ανοικτή μια δημόσια τηλεόραση που θα προσφέρει αντικειμενική ενημέρωση αλλά και θα δίνει έκφραση στις δυνάμεις του πολιτισμού, χωρίς να υπόκειται σε αγοραίες δεσμεύσεις. Προκάλεσε παράλληλα μια εν δυνάμει κυβερνητική κρίση, που είναι το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή. Η επίδειξη πυγμής σε βάρος ενός δημόσιου αγαθού, όπως είναι η ενημέρωση, αλλά και σε βάρος χιλιάδων εργαζομένων, δεν αποτελεί πρότυπο δημοκρατικής λειτουργίας.
Σίγουρα η δημόσια τηλεόραση δεν ήταν πρότυπο χρηστής διαχείρισης και αποτελεσματικής οργάνωσης. Κουβαλούσε από τη γέννηση της ένα αμαρτωλό παρελθόν. Η στελέχωση της ήταν κατά κανόνα αποτέλεσμα κομματοκρατίας και ρουσφετοκρατίας. Παρόλο που όλοι γνώριζαν τα προβλήματα της επέμεναν μέχρι και την τελευταία στιγμή να τη χρησιμοποιούν δι ίδιον κομματικό όφελος. Πρόσφατα είναι τα παραδείγματα και προσλήψεων και αναθέσεων εκπομπών σε κομματικά ημέτερους. Και είναι υποκριτικό να επικαλείται εκ των υστέρων η κυβέρνηση ότι αποτελούσε θύλακα αδιαφάνειας και δημόσιας σπατάλης.Όμως ευθύνες έχουν και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να την απαξιώσουν. Είδαμε αλλεπάλληλες απεργίες τους τελευταίους μήνες για μια σειρά συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αλλά καμιά κινητοποίηση για να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της δημόσιας τηλεόρασης από την εκάστοτε εξουσία. Ανάλογη ήταν και η στάση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των δημοσιογράφων και του υπόλοιπου προσωπικού, που διεκδικούσαν μονίμως θέματα που αφορούσαν τις μισθολογικές απαιτήσεις των εργαζομένων, αλλά δεν διανοήθηκαν να ασχοληθούν με το φαύλο καθεστώς λειτουργίας της. Με συνέπεια 2650 εργαζόμενοι σήμερα να βρίσκονται στον αέρα.
Η ανάγκη μιας δημόσιας τηλεόρασης που θα προσφέρει πλουραλιστική και αντικειμενική ενημέρωση,που θα δίνει βήμα έκφρασης στις τέχνες, τον πολιτισμό, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι υπαρκτή και δεδομένη. Όπως δεδομένη είναι η ανάγκη να προσαρμοστεί και η ΕΡΤ στις ανάγκες της εποχής και να σταματήσει οριστικά και αμετάκλητα να εξυπηρετεί κομματικές ανάγκες και να είναι όργανο της εκάστοτε κυβέρνησης. Δυστυχώς η μέχρι τώρα εμπειρία δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Όσες προσπάθειες έγιναν από τη μεταπολίτευση και μετά, με πρώτο το πολυσυζητημένο σχέδιο του σερ Χίου Γκρίν του BBC κατέληξαν στο ίδιο αποτέλεσμα.
Το κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται τώρα από όλους σχεδόν τους εκπροσώπους των κομμάτων,που με τον έναν η τον άλλο τρόπο, χρησιμοποίησαν για τα δικά τους κομματικά οφέλη, τη δημόσια τηλεόραση δεν πείθουν δυστυχώς για ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο είναι απόλυτα αναγκαίο η δημόσια τηλεόραση να λειτουργήσει το συντομότερο δυνατό,με τον πιο ορθολογικό και αξιοκρατικό τρόπο, δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία στα πιο ικανά στελέχη της δημόσιας επιχείρησης, χωρίς κομματικές ή άλλες προκαταλήψεις και δεσμεύσεις. Μένει να δούμε αν οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για μια σύγχρονη,πλουραλιστική δημόσια τηλεόραση θα γίνουν επιτέλους πραγματικότητα ή θα διαψευστούν για μια φορά ακόμα.
