Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι συνδικαλιστής. Δεν μπορεί να πάει στο λιμάνι και να αρχίσει καταγγελίες. Θα μπορούσε, όμως, ο Κάρολος Παπούλιας να αποφύγει τη δημόσια διαπίστωση ότι «1.000 εργαζόμενοι διαβιούν υπό καλές συνθήκες». Δεν είναι καλή συνθήκη να μαθαίνει κάποιος τι ώρα δουλεύει τρεις ώρες πριν από τη βάρδια του ούτε θεωρείται ιδανικό να μην επιτρέπεται η ούρηση όταν υπάρχει ανθρώπινη ανάγκη. Αυτές ίσως να είναι καλές συνθήκες για την Κίνα όπου ο εργαζόμενος χάνει την ανθρώπινη υπόσταση. Για τους Ευρωπαίους, οι συνθήκες εργασίας στο λιμάνι του Πειραιά θεωρούνται «κάτεργο».

Τα εργασιακά δικαιώματα αφήνουν πολλούς παγερά αδιάφορους. Ας μην αναφερθούμε λοιπόν σε συλλογικές συμβάσεις και άλλα βαρετά. Ας ακολουθήσουμε το σκεπτικό των δημιουργικών ανθρώπων, που σκαρφίζονται επενδύσεις για την πατρίδα. Πάμε πίσω στο 2006. Ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς είναι κερδοφόρος. Οι εργαζόμενοι διαβιούν υπό καλές συνθήκες – ίσως με κάποια παρατραβηγμένα προνόμια, όμως στο τέλος κάθε χρονιάς υπάρχουν κέρδη. Αρχηγός της Ελλάδας είναι ο κ. Καραμανλής. Σκέφτεται ο αρχηγός: Αφού έχω μια κερδοφόρα επιχείρηση, θα την παραχωρήσω αλλού, επειδή δεν τα θέλω τα κέρδη. Προτείνει λοιπόν στους Κινέζους, στην COSCO, να τους ενοικιάσει το λιμάνι με αστείο τίμημα.

Τι ήταν να κάνει την κίνηση; Ξεσηκώνονται οι εταίροι λέγοντας ότι τέτοια χαρίσματα, διακρατικά, δεν γίνονται σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η αντιπολίτευση, ο κ. Παπανδρέου δηλαδή, κάνει κακό χαμό, μιλώντας για ξεπούλημα. Εν τω μεταξύ, το λιμάνι προχωρά σε συμφωνία με τα τρένα: ακόμη πιο δελεαστικό το πακέτο του δώρου. Για λόγους εθνικού συμφέροντος, το ελληνικό κράτος κατασκευάζει με δικούς του πόρους μία ακόμη προβλήτα με κόστος περίπου 180 εκατομμύρια. Οπότε η μία προβλήτα θα πληρώνει ενοίκιο στην άλλη προβλήτα. Γίνεται και διαγωνισμός για τα μάτια του κόσμου με ανταγωνιστή τον Λαυρεντιάδη. Κερδίζει φυσικά η COSCO και υπόσχεται να κατασκευάσει μελλοντικά την τρίτη προβλήτα.

Το δώρο του Πειραιά είχε και περιτύλιγμα. Ανασύρθηκε ο νόµος Μαρκεζίνη του 1953 µε τον τίτλο «Περί επενδύσεων και προστασίας των κεφαλαίων του εξωτερικού». Διαμορφώθηκε στο πιο σύγχρονο ως Νόμος 3755/09. Αρχηγός, πλέον, ο κ. Παπανδρέου. Αλλάζει τροπάρι. Η COSCO, εν τω μεταξύ, έχει διαφορές με το ελληνικό δημόσιο επειδή δεν της επιστρέφουν έγκαιρα το ΦΠΑ, οπότε κάνει νάζια στην καταβολή του χαμηλότατου ενοικίου. Οσον αφορά τον αριθμό των κοντέινερ, πράγματι αυξάνεται, χωρίς αυτό να ευνοεί την οικονομία της χώρας. Δεν παρεμβάλλονται πράκτορες, τελωνεία, μεταφορικές εταιρείες, καθώς ο Πειραιάς γίνεται σημείο τράνζιτ. Μένουν λοιπόν χρήματα στην εταιρεία που διαχειρίζεται το λιμάνι, δεν αυξάνονται όμως τα δημόσια έσοδα.

Στον αντίποδα, οι Κινέζοι λένε ότι δίνουν δουλειά. Οι συνδικαλιστές μιλούν για μεσαιωνικές συνθήκες, χωρίς νυχτερινά, χωρίς αργίες, χωρίς πρόγραμμα εργασίας. Στο λιμάνι αναλαμβάνουν τη διακίνηση ανθρώπων εταιρείες υπεργολάβων. Οταν λοιπόν η COSCO και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρονται σε 1.000 εργαζομένους εννοούν ότι 1.000 άτομα μοιράζονται τα μεροκάματα, δουλεύοντας δέκα βάρδιες τον μήνα ο καθένας. Λειψός μισθός για περισσότερα άτομα. Γνωστό το κόλπο: όσο δεν είναι σταθερές οι θέσεις εργασίας, τόσο ευκολότερα λυγίζει ο σκλάβος στις παράλογες απαιτήσεις. Υπάρχουν κάπου 250 μόνιμοι υπάλληλοι και οι υπόλοιποι έχουν ρόλο μπαλαντέρ.

Πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει μια συμφωνία σαν κι αυτή στο λιμάνι του Πειραιά; Πολύ χειρότερη. Μετά τον κ. Καραμανλή και τον κ. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς προχωρά σε διευκολύνσεις για τις ξένες επιχειρήσεις που εισάγουν εμπορεύματα στην Ελλάδα με στόχο την επανεξαγωγή τους σε άλλες χώρες. Θα έρχονται τα εμπορεύματα στην Ελλάδα, θα καταβάλλουν το τίμημα της χρήσης του λιμανιού στον ιδιώτη COSCO, αλλά δεν θα καταβάλλεται ΦΠΑ, επειδή θα παρακολουθείται η διαδρομή του προϊόντος σε άλλες χώρες – της ΕΕ ή άσχετες.

Δεν τελειώνει ούτε εδώ. Υπάρχει σενάριο να ενοικιάσει και την άλλη προβλήτα η κινεζική εταιρεία. Ετσι, δεν θα πληρώνει ενοίκιο στον ΟΛΠ. Θα πληρώνει ενοίκιο στον εαυτό της. Και έτσι, με τούτα και με τα άλλα, θα έλθει η ανάπτυξη…

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013