Εκπλήσσομαι που ο Α. Ρουπακιώτης δικαιολόγησε στην τηλεόραση τη διάταξη Πανούση περί «απλής παροχής προς έκφρασιν ευγνωμοσύνης» (στο γιατρό), δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, περί νομίμου δωροδοκίας, με το σκεπτικό ότι «δεν υπάρχει δώρο χωρίς χρηματική αξία» (άκουσον!).
Αλλά γιατί δεν διερωτάται ο υπουργός εάν το δώρο καθεαυτό αρκεί για να ακυρώσει τη δωρεά; Και γιατί δεν υποψιάζεται πως η αλήθεια του δώρου αντιστοιχεί σε κανένα δώρο; Ψιλά γράμματα προφανώς το ότι το «δώρο», φερειπείν, μπορεί να είναι το άλλο όνομα του «αδύνατου», όπως άλλωστε και το φακελάκι, το άλλο όνομα των φρουί γκλασέ.
