Φούσκα

«Eτσι, χωρίς πρόγραμμα». Να ένας ωραίος τίτλος που ταιριάζει στην πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού για το βιβλίο. Το ομολόγησε και ο υπουργός Κ. Τζαβάρας στο Συνέδριο για το Βιβλίο. Σε ένα συνέδριο χωρίς συνέδρους, χωρίς εκδότες, βιβλιοπώλες και διανοουμένους, ο κ. υπουργός, ως άλλος Αττίκ, αναφώνησε «ζητάτε να σας πω… την πολιτική μου για το βιβλίο» και αμέσως μετά ο ίδιος ομολόγησε ότι αυτή δεν υπάρχει αφού, απευθυνόμενος στους ελάχιστους συνδικαλιστές που τον παρακολουθούσαν, τους είπε: «Θα κάνω ό,τι μου πείτε». Η πολιτική του υπουργείου για το βιβλίο είναι μέχρι στιγμής μια φούσκα κι ένας τραγέλαφος. Φούσκα γιατί δεν υπάρχει ουδείς προγραμματισμός παρά μόνο διαβεβαιώσεις και τραγέλαφος κυρίως όσον αφορά το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Για να το εξηγήσουμε: ο υπουργός διόρισε ένα νέο ΔΣ για να προβεί στην εκκαθάριση του Οργανισμού και διακήρυξε ότι οι όποιες αρμοδιότητές του θα μεταβιβάζονταν στο υπαλληλικό δυναμικό της Διεύθυνσης Γραμμάτων. Το τελευταίο σχέδιο δεν καρποφόρησε (είναι γνωστή η αρρώστια του Δημοσίου), με αποτέλεσμα το ΕΚΕΒΙ να λειτουργεί ως τέτοιο, να «τρέχει» τη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου, το πρόγραμμα «Φράσις», τη Βιβλιονέτ κτλ. Μαθαίνω ότι τα διαθέσιμα για τους εργαζομένους χρήματα τελειώνουν και το μέλλον τους είναι άδηλο. Ο περίφημος σύμβουλος του κ. υπουργού ξέρει να δίνει δεξιά κι αριστερά υποσχέσεις βαριές σαν σύννεφα αλλά από ουσία μηδέν. Οσον αφορά τη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, οι εργαζόμενοι του ΕΚΕΒΙ τα έχουν δώσει όλα, αν και τα νομικά και οικονομικά προβλήματα δεν είναι λυμμένα. Για το πρόγραμμα ελπίζω ότι η ατάκα του υπουργού περί προβολής του «βορειοελλαδίτικου» πολιτισμού και κάποιες άλλες που ακούγονται «ιστορικού χαρακτήρα» να ανήκουν στη σφαίρα του αστείου, αλλιώς θα γίνουμε καταγέλαστοι.

Παρακολουθώντας αυτή την ανυπαρξία πολιτικής σκέφτομαι μήπως ο κ. υπουργός δεν θέλει επί τούτου να κάνει κάτι ώστε το ΕΚΕΒΙ να εκφυλιστεί από μόνο του και να κλείσει ελλείψει πόρων. Μια άλλη φήμη που κυκλοφορεί λέει ότι ο υπουργός προσβλέπει σε έναν ανασχηματισμό, να μετακινηθεί σε κάποιο άλλο πόστο και να λύσει ο επόμενος υπουργός το πρόβλημα. Ο κόσμος του βιβλίου όμως είναι ανήσυχος. Η κρίση έχει τσακίσει τον χώρο, οι αγοραστές μειώνονται, τα βιβλιοπωλεία με δυσκολία τα βγάζουν πέρα (βλέπε κλείσιμο Εστίας), οι όροι κίνησης των εκδοτών (τραπεζικός δανεισμός, χαρτί κτλ.) είναι δυσβάσταχτοι και ο υπουργός κωφεύει, αισθάνεται όμορφα να δίνει χρήματα για ένα συνέδριο όπου τον κολακεύουν πέντε-δέκα μικροεκδότες (που αρκετοί από αυτούς έχουν χρόνια να εκδώσουν βιβλίο), αγνοεί τα προβλήματα και όλοι, όπως θα έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».